Beste wensen!

Aan de vooravond van 2008 wens ik zowel de fervente lezers als de toevallige voorbijsurfers van deze blog het allerbeste voor het nieuwe jaar met bovenal een goede gezondheid!

PS: kijk uit met goede voornemens, ze zijn vaak zeer beperkt houdbaar!

ambigue overheid

Zondag is eens te meer rustdag! Zeker na het bezoek aan de Irish Pub van gisteren. Eindelijk ook tijd om de, steevast té dikke, weekendkrant te lezen.

’s Avonds ben ik uitgenodigd bij buren voor een Nieuwjaarsdiner. Net zoals met Kerstmis, staat de tafel ook nu bomvol eten. In Cyprus werken ze niet, zoals in België, met verschillende gangen. Al het eten komt in één keer op tafel, en iedereen kan combineren zoveel hij wil. Na het eten volgt uiteraard het dessert, en ook dat is in buffetvorm. Naast taart, zijn er koekjes, pudding, chocolade, fruit, noten, pralines en nog wat ander snoep.

We hebben het ondermeer over hoe moeilijk het Griekse alfabet is (onze P bijvoorbeeld, lezen zij als een R) en over de verschillen bij het vieren van Kerstmis en Nieuwjaar. Met oudejaarsavond bijvoorbeeld, gaan de discotheken en pubs hier pas open om één uur ’s nachts. Tot die tijd blijven de jongeren thuis, omdat de effectieve overgang van oud naar nieuw thuis, in familiekring, gevierd wordt. Pas na één uur maken ze zich klaar om uit te gaan. Rond een uur of zeven trekken ze dan naar het centrum om te ontbijten.

Een onderwerp waar we wel hetzelfde over denken, is de mogelijke toetreding van Turkije tot de Europese Unie. Net als mezelf, is de overgrote meerderheid van de Cyprioten rabiaat tegen toetreding van de Islamstaat. Niet alleen omdat ze vrezen dat ze dan helemaal niks meer te zeggen hebben in Brussel (ze zouden immers maar 1 of 2 Europarlementsleden overhouden), maar bovenal natuurlijk vanwege de zèèr gespannen verhoudingen met Turkije, veroorzaakt door de Turkse invasie in 1974.

Zo is de moeder van de gastheer opgegroeid in een dorp nabij Famagusta, maar ten tijde van de invasie werd ze zonder pardon verdreven uit het bezette gebied, waarbij ze heel wat bezittingen moest achterlaten. En ook al bezitten ze nog steeds de eigendomspapieren, toch wordt hun huis nu bewoond door een Turkse familie (die ze nog nooit gezien hebben), zonder dat die daar huur of wat dan ook voor betalen. Hun moeder kreeg wel een huis ter beschikking van de Cypriotische overheid, maar dat is uiteraard niet van haar. Ze kan het dus ook niet verkopen…

Die Cypriotische overheid houdt er trouwens een ambigue houding op na in de kwestie. Het officiële standpunt van de regering is er één pro toetreding, omdat men zo van Turkije een terugtrekking uit het Noorden kan eisen, in ruil voor lidmaatschap van de EU. Maar officieus zijn alle partijen fel tegenstander van een mogelijke toetreding. Ze willen de Turken, en met hen de Islam, namelijk het liefst van al buiten Fort Europa houden, zodat ze er zo min mogelijk mee te maken hebben. Van het delen van een gemeenschappelijke munt, met name de Euro, kan al helemaal geen sprake zijn.

2008 kondigt zich dan ook aan als een spannend jaar, want veel zal afhangen van wie de nieuwe president wordt.

zakkenvullers

Na de was en de plas is het opnieuw winkelen geblazen in het warenhuis Alpha Mega. Dit keer trekken we echter naar de vestiging even buiten de stad. Wat mij meteen opvalt is dat het gebouw twee verdiepingen telt. Nicosia heeft namelijk te kampen met een alsmaar groter wordend plaatsgebrek.

Niet zo verwonderlijk als je weet dat van de 750 000 inwoners die Cyprus telt, er 300 000 in de hoofdstad wonen. Zo is het gloednieuwe shoppingcentrum gebouwd aan de rand van een groot natuurdomein, wegens gebrek aan alternatieven. En de nagelnieuwe campus van de universiteit bevindt zich tot tegen de grens met het bezette Noordelijke deel, opnieuw wegens acuut plaatsgebrek.

Om naar de eerste verdieping van het warenhuis te gaan moeten niet alleen wij, maar ook onze winkelkar gebruik maken van een roltrap. Een merkwaardige uitvinding die ik nog nergens anders gezien heb; een aparte roltrap voor winkelkarretjes!

De personeelsleden van Alpha Mega (en dat zijn er nogal wat) zijn volop bezig met de aanpassingen voor de invoering van de euro. Want vanaf dinsdag is het zover! Dan verdwijnt het Cypriotische pond om plaats te maken voor de Europese eenheidsmunt. De voorbije weken hebben de prijzen in pond trouwens rare bokkensprongen gemaakt, omdat ze werden aangepast aan de euro. Zo werd 9,99 £ plots 9,94 £ omdat dit omgerekend 16,99 € is, wat ze makkelijker vinden dan 17,07 €. Omgekeerd werd 2 £ plots 2,05 £ omdat dit omgerekend 3,50 € is, wat ze eenvoudiger vinden dan 3,42 €. De overheid heeft wel geleerd van grote buur Griekenland. Daar gingen de prijzen sterk de hoogte in bij de omschakeling naar de euro, en dat willen ze hier koste wat het kost vermijden. Temeer daar de prijzen hier al een stuk hoger liggen. Hoge boetes voor wie het toch probeert zijn dan ook niet van de lucht.

Wat ook opvalt tijdens het shoppen, is dat je hier heel wat Britse producten vind, met dus eentalig Engelse verpakkingen, waarop nogal slordig een etiket is gekleefd waarop de ingrediënten in het Grieks staan (omdat dit nu eenmaal zo moet van Europa). Hetzelfde fenomeen zou zich voordoen in Malta, niet toevallig twee eilanden waar héél veel Britse toeristen op vakantie gaan of gaan overwinteren. Voor buitenlanders is het wel een zegen, want anders moet je de afbeeldingen beginnen te studeren om te weten wat je eigenlijk koopt.

Aan de kassa blijft het trouwens raar om te zien dat iemand anders uw aankopen in zakken stopt. Het begrip ‘zakkenvuller’ krijgt hier een heel andere betekenis…

Google Earth

Vandaag de nieuwste versie van Google Earth geinstalleerd. Voor wie tijd teveel heeft: mijn flat kan je er op terugvinden met de volgende coördinaten:
35°9'35.92" N
33°22'22.93"O

Wie mijn woonst eens in levende lijve wil zien, is trouwens altijd welkom!

Leven in leuven

Net als ik gisteren begeef ik me ’s morgens naar het postkantoor, even verderop in de straat. Dit keer niet voor mijn kerstkaarten, maar wel om mijn aan mezelf geschonken kerstcadeau op te halen, namelijk de DVD-box met de eerste 5 seizoenen van 24 (die ik ondanks de vele lofzangen nog steeds niet gezien heb).

Wachtrijen in het postkantoor zijn in Cyprus trouwens uit den boze. Iedere wijk heeft namelijk zijn eigen verkooppunt, waardoor de mensen niet met zijn allen naar het enige kantoor van de stad moeten, zoals in België. Een onderzoek van Eurostat heeft onlangs aangetoond dat Cyprus het meest aantal postkantoren per aantal inwoners heeft. Ook bankfilialen verrijzen hier als paddenstoelen uit de grond. Vijf minuten rondwandelen volstaat om een dozijn bankkantoren tegen te komen.

Na de (relatieve) koudegolf van vorige week, is het deze week opnieuw stralend weer met overdag temperaturen van zo’n 18°C, al koelt het ’s avonds snel af tot zo’n 9°C.

Op het hoofdkwartier van NEDISI (en zijn studentenorganisatie Protoporia) is het een drukte van jewelste. Door de kerstvakantie zijn heel wat studenten, die tijdens het jaar in het buitenland (vooral Groot-Brittannië) studeren, even terug naar huis gekomen. En met het oog op de komende verkiezingen, hebben ze vandaag verzamelen geblazen voor een algemene bijeenkomst. Het komt er namelijk op aan om zoveel mogelijk Cyprioten die in het buitenland verblijven, warm te maken om voor Kasoulides te stemmen. Die stemmen van over de grens kunnen namelijk het verschil maken, want op dit ogenblik blijft het een nek-aan-nekrace in de peilingen.

Het is in elk geval boeiend om ervaringen uit te wisselen over hoe het is, om tijdelijk in een ander land te leven. Ik ontmoet zelfs iemand die een jaar aan de KU Leuven heeft gestudeerd, maar intussen zijn doctoraat tracht te behalen aan de Universiteit van Nicosia.

Na Bart Peeters vorige week (in de show Stars of Europe), stoot ik deze keer al zappend op schaatser Kevin Vanderperren in een of ander Europees schaatsgala, met atleten uit diverse lidstaten van de EU. Maar omdat deze sport mij maar matig kan boeien, schakel ik al snel over naar mijn dvd-speler, voor een aflevering van de HBO-serie Oz.

Politieke kerstman

’s Morgens rep ik mij naar het postkantoor om mijn kerstkaarten te laten frankeren en te verzenden. Vorige week was het daarvoor iets te druk, en sinds zaterdag waren de postkantoren gesloten omwille van Kerstmis, waardoor ik ze pas vandaag kan versturen. Het nieuwe jaar zal al ingezet zijn wanneer ze in de Belgische brievenbussen belanden, maar het is in de intentie die telt, nietwaar.

Ook al heb ik deze week vakantie, toch loop ik in de namiddag even langs op kantoor. Dat is namelijk gehuisvest in het hoofdkwartier van NEDISI, de jongerenvleugel van de centrumrechtse partij DISI (net als CD&V lid van de European People’s Party). In februari vinden er presidentsverkiezingen plaats in Cyprus, en dus kunnen ze alle hulp in de campagne goed gebruiken! Ik verneem dat hun kandidaat Kasoulides het alsmaar beter doet in de peilingen, wat de motivatie van de diverse partijleden er alleen maar groter op maakt.

In tegenstelling tot de campagnes in ons land, waar gadgets uit den boze zijn, wordt er hier wel nog van alles uitgedeeld om de stem van de kiezer voor zich te winnen. Zo deelde de Kerstman afgelopen weekend in naam van Kasoulides nog volop speelgoeddozen uit aan de kinderen. Marketingmensen weten het immers al langer; wie volwassenen tot iets wil bewegen, doet dat het best via hun kinderen…

Uit: Jong-cd&v weekboek

Ondergaande zon

In Cyprus blijft het kerstgevoel ook vandaag aanhouden, want terwijl tweede kerstdag voor velen een gewone werkdag is, is Boxing Day hier een betaalde feestdag. Die wordt in de eerste plaats gebruikt om uit te slapen, want het diner op kerstdagavond duurt hier tot in de vroege uurtjes. Terwijl op Kerstmis de familie centraal staat, worden vandaag vooral de vrienden en buren bezocht.

Zelf klop ik aan bij de buurvrouw met een halve taart onder de arm. Ze ontvangt mij met open armen en stopt me meteen een kaart met nieuwjaarswensen toe, die ze mij in de kerstdrukte nog niet had kunnen geven. Ik krijg ook een schotel vol zoetigheden onder de neus geschoven, met ondermeer koekjes die enkel bij de gelegenheid van Kerstmis gebakken worden. Ze vertelt over de traditionele gebruiken binnen de Grieks-orthodoxe kerk, ik leg de verschillen uit met de Rooms-katholieke kerk.

Op weg naar kantoor om enkele mails te lezen en te versturen, kom ik een collega tegen. We besluiten samen een hapje te gaan eten waarbij ik kies voor de scampi’s. Een keuze die ik mij niet beklaag!

Eenmaal terug thuis kijk ik op televisie naar de film The Family Man, een typisch kerstverhaal zoals er rond deze tijd wel meer worden uitgezonden. Nicolas Cage speelt een vrijgezel die zo rijk is als de zee diep is, en tegen iedereen pocht dat hij alles heeft wat hij wil. Meteen vind God dat het tijd is om hem een lesje te leren. Op kerstdag ontwaakt hij als echtgenoot van een pro deo advocate en vader van twee kinderen. Pas wanneer hij kan aantonen een echte familieman te zijn, kan hij terug naar zijn oude leven.

’s Avonds krijg ik nog bezoek van enkele Italiaans vrijwilligers. Zij werken in naam van de Italiaanse overheid voor een NGO die de Bufferzone tussen Noord- en Zuid-Nicosia wil opwaarderen. We genieten van de ondergaande zon en beseffen dat we geluk hebben dat we hier in Cyprus de kerstdagen mogen beleven.

Uit: Jong-cd&v weekboek

Kerstmis??

Het is bijna twaalf uur wanneer ik wakker wordt, maar zeker op een feestdag moet dat kunnen. Vandaag trek ik met een vriend naar Turks-Cyprus in het Noorden. Na de grenscontrole waan je je in een andere wereld! Hier zwaait de Islam de plak en dat betekent geen kerstversiering en ook geen jingle-bells die weerklinken. Voor de Turken en Turks-Cyprioten is 25 december een dag als een andere. Al doen restauranthouders, om de (weinige) toeristen ter wille te zijn, wel hun best om toch een beetje kerstsfeer te creëren. Maar voor mensen die geen boodschap hebben aan heel dat kerstgedoe blijft de Turkse Republiek Noord-Cyprus een ideaal vluchtoord.

Nadat we ons smakelijke stuk kalkoen achter de kiezen hebben, maken we nog een korte wandeling door het Turkse deel van Nicosia, alvorens terug te keren. In de bufferzone tussen de twee stadsdelen komen we enkele soldaten van de VN-vredesmacht UNFICYP tegen. Ook voor deze Britse soldaten is het een kerstmis weg van huis, weg van hun familieleden. We wensen hen van harte een merry christmas. Wat verrast wensen ze ons hetzelfde.

Eenmaal thuis lees ik, met een stuk taart in de hand, de fotospecial van De Standaard. Terwijl we in België het afgelopen jaar voornamelijk bezig waren met onszelf, stond de wereld duidelijk niet stil, blijkt uit de foto’s. Even na vier uur krijg ik telefoon van mijn ouders en mijn oma om mij een zalige kerst toe te wensen. Ik wens hen hetzelfde, en vertel over de verschillen tussen kerstmis hier en bij ons in België.

Terwijl de Cyprioten intussen, met een tafel bomvol eten, kerstmis vieren bij hun familieleden kijk ik ’s avonds op televisie naar de film Batman Returns, alvorens onder de wol te kruipen.

Uit het Jong-cd&v weekboek

Pizza & taart

Geen traditionele kerst dus dit jaar, maar wel een onderdompeling in een andere cultuur. Want in Cyprus is Grieks-orthodox de meest beleden godsdienst, en dat brengt eigen tradities en gebruiken met zich mee. Zo duurt Kerstmis hier drie volle dagen. Dat betekent dat er op 24, 25 én 26 december niet gewerkt wordt. Toch wordt er op kerstavond niet gevierd zoals we dat in België gewoon zijn. Helemaal niet zelfs.

Tijdens de 24 uur voor de eucharistieviering wordt er als het ware gevast. Een lichte maaltijd kan, maar vlees, zoetigheden, alcohol… zijn uit den boze. Iets waar vooral de volwassenen zich nog aan houden. Want zoals bij ons, neemt de jonge generatie het niet zou nauw met de religieuze regels. Voor hen betekent kerstavond in de eerste plaats een moment om eens goed uit te gaan.

Geen uitgebreid diner dus ’s avonds, maar een simpele pizza gevolgd door een stuk taart. Daarna trek ik met collega’s en vrienden naar een pub even buiten Nicosia. Een enorme grot uit de oertijd is er omgevormd tot een prachtige, trendy bar. En in tegenstelling tot de bars in het centrum, vallen de prijzen hier goed mee. We feesten dan ook door tot diep in de nacht…

Uit: Jong-cd&v weekboek

Schaatsende pinguins

Het leuke aan Kerstmis is natuurlijk de hele sfeer die er rond gecreëerd wordt. Zo stoppen ook de televisiezenders hun look&feel in een aangepast kerstkleedje. Vooral de Britse omroep BBC slaagt er elk jaar opnieuw in te verrassen met charmante idents. Zo pakken ze dit jaar uit met schaatsende pinguins op een ijspiste. Het resultaat is opnieuw erg geslaagd. Je kan het bekijken door hier te klikken!

Filmpje van de week: The Miniature Earth

Kerst is naast een consumptiefeest, bovenal een tijd voor bezinning... Deze montage is er alvast een aanzet toe.

Music for life

Geen Q-music of Radio 1 deze week, maar wel Studio Brussel op mijn internetplayer. Dat heeft natuurlijk alles te maken met Music For Life. Deze keer brengen ze de waterproblematiek onder de aandacht. Een meer dan terechte keuze.

Want terwijl het voor Vlamingen evident is dat er op elk moment water uit de kraan stroomt, is het dat véél minder voor andere mensen op de wereld. En dan gaat het niet alleen over Afrika of Azië. Ook hier in Cyprus kan het, in kleine dorpen en in de bergstreken, als eens gebeuren dat er geen water uit de kraan komt. Omdat de waterreserves door de hitte in de zomer zijn opgedroogd. Of omdat, door een gebrek aan regen in de winter, de reservoirs niet voldoende zijn aangevuld. Met allerlei problemen tot gevolg.

Het is al vaker geopperd, en ik ben het er volledig mee eens, dat water in de toekomst een zeer kostbaar iets wordt. Het wordt dan ook almaar vaker 'het vloeibare goud' genoemd. Door de opwarming van de aarde zal het bezitten van watervoorraden in de toekomst ongetwijfeld tot een machtsfactor uitgroeien.

Schengen

Reizen door Europa wordt voortaan nog makkelijker! Sinds middernacht zijn de lidstaten die in 2004 lid werden van de Unie, ook toegetreden tot de Schengenzone. Op één na... Cyprus. Ook dit heeft, opnieuw, te maken met de opdeling van het eiland.

Indien Cyprus was toegetreden tot de Schengenzone, had het zijn buitengrenzen nog strenger moeten bewaken. Inbegrepen de grens met TRNC, het bezette Noorden. En dat is net wat Cyprus niet wil. Want dat zou de facto betekenen dat het Noorden niet langer tot Cyprus behoort. Nu kan je namelijk vrij van het Noorden naar het Zuiden. Dit vanuit de filosofie dat het Noorden tot de Republiek behoort, en er dus ook geen grenscontrole kan zijn. Omgekeerd is er echter wel een grenscontrole. Omdat TRNC wel de filosofie hanteert dat er een overgang van de éne naar de andere staat plaatsgrijpt.

De grens tussen het Zuiden en het Noorden is wellicht de slechtst bewaakte buitengrens van de EU. Je kan namelijk van Turkije zonder veel problemen naar Noord-Cyprus. En vanuit Noord-Cyprus kan je zonder grenscontrole de Republiek Cyprus binnenstappen. Maar uiteraard zit je dan nog altijd gevangen op het eiland...

Bart Peeters in Cyprus

Terwijl het in België vandaag lichtjes sneeuwt, is het ook in Cyprus frisser geworden. De gevoelstemperatuur ligt hier over het algemeen lager dan de reële temperatuur, door het feit dat Cyprus volledig omringd is door water. Dat geeft de wind vrij spel. Daardoor is de koude in de winter feller, bijtender dan in de rest van Europa. In de zomer zorgt het dan weer voor een aangename bries. Zo wijst de thermometer 15 graden aan vandaag, maar het voelt of we amper 10 graden halen...

Gisteren trouwens Bart Peeters gezien hier in Cyprus! Niet dat ik hem in Nicosia tegen het lijf was gelopen, dat niet. Hij was 's avonds te zien op de Cypriotische openbare omroep. Net als Ozark Henry en Axelle Red. De RIK (vertaald als Cyprus Broadcasting Corporation) zond gisteren namelijk de TV-show 'Stars For Europe' met zo'n 10 maanden vertraging uit! Op Eén was deze show eind maart reeds te zien, naar aanleiding van 50 jaar Verdrag van Rome.

En de kennis van het Nederlands is bij de Cyprioten blijkbaar niet erg groot. Want terwijl de Franstalige bindteksten van de RTBF-presentatoren vlot ondertiteld werden, net zoals de Engelstalige interviews, werden de bijdragen van Bart Peeters niet ondertiteld! Voor mij was het alvast een leuk avondje TV in de moedertaal, temeer ik de show in maart gemist had, wegens niet thuis.

Er heeft ooit eens iemand gezegd "dat er niet te ontkomen valt aan Bart Peeters, hij is werkelijk overal op TV". Ik begin het stilaan te geloven...

Wordt Verhofstadt III bokitoproof?

Zal de interimregering onder leiding van de man die 8 jaar lang de communautaire kwesties in de frigo, of zeg maar de diepvries, heeft gestopt een lang leven beschoren zijn? Het valt sterk te betwijfelen. Reynders, die het de voorbije 8 jaar al te bont heeft gemaakt op Financiën, mag rustig blijven zitten. Ook Onckelinckx blijft, ondanks de puinhopen bij de FOD Justitie, zonder problemen minister.

En als we de geruchten mogen geloven, ongelooflijk maar waar, zou zelfs Bompa Flahaut er nog een legislatuur bij mogen doen, zij het dan niet op Defensie! Met een dergelijk kwartet aan losers (dixit The New York Times) kan het niet anders of deze regering is niet bokitoproof.

U fronst nu wellicht de wenkbrauwen. Bokitowat? Bokitoproof, ofte het woord van het jaar 2007. Dit verwijst naar de ontsnapte gorilla in de zoo van Rotterdam in mei van dit jaar. Volgens Van Dale betekent het woord "bestand tegen hevige aanvallen of zware agressie". Wordt dit woord in Nederland al niet veel gebruikt, in Vlaanderen is het helemaal onbekend. Dan was 'leterminologie' een betere keuze geweest.

We mogen ons trouwens vanavond aan een nieuwe lading 'leterminologie' verwachten, wanneer de man met 800.000 stemmen aan de CD&V-leden mag gaan uitleggen waarom niet hij, maar wel het Konijn de komende maanden in de 16 verblijft...

de stem van Sigrid

Zo'n twee maanden geleden schreef ik al over het jammerlijke afscheid van nieuwsanker Sigrid Spruyt als journaalanker. Omwille van een schminkallergie ruilde ze een bestaan als schermgezicht in voor een job achter de schermen. Ze werd één van de verantwoordelijken voor het nieuwsjaaroverzicht. Het eindresultaat kan je over een goeie week bekijken op Canvas, al wordt het in januari ook nog uitgezonden op Eén.

Met het voltooien van 'De Kloof', zoals het overzicht dit noemt, dient zich dus een nieuwe uitdaging aan voor Sigrid Spruyt. En die heeft ze gevonden bij de collega's van de radio. Want vanaf januari zal ze de regionale ontkoppelingen van Radio 2 Antwerpen voor haar rekening nemen.

Geen nood echter voor fans van de nieuwslezeres uit andere provincies! Zij kunnen haar aan het werk horen via de website www.radio2.be, waar je via 'Net Gemist' de regioprogramma's van de andere provincies kan beluisteren.

Folter es een gans

Zoals elk jaar pakt GAIA ook nu weer uit met een campagne tegen de consumptie van Foie Gras tijdens de eindejaarsfeesten. Zo adverteren ze met foto's van een gans die voorzien zijn van stippellijnen en een schaar (zoals bij kortingbonnen). Daarbij staat een slogan in de trant van 'als je het echt niet kan laten, folter dan deze gans en laat de echte met rust' en de boodschap 'eet geen foie gras'.

Best een geslaagde campagne, vind ik. Alleen is intussen gebleken dat de afbeelding in de advertentie niet van een gans, maar van een speciale eendensoort is... Op het eerste zicht zou je dan denken 'kent een dierenrechtenorganisatie het verschil niet tussen een eend en een gans?'

Toch wel. De reden blijkt van financiële aard te zijn. Op de foto met de eend moeten geen rechten betaald worden, wat voor een VZW natuurlijk een stuk goedkoper is. Al lijkt dat niet de enige reden te zijn. Het zou me niet verbazen moest Gaia gespeculeerd hebben op het feit dat iemand dit zou opmerken, om het daarna in de pers te brengen. Want dat levert natuurlijk een hoop extra, én gratis, publiciteit op.

En inderdaad, vandaag was er al een interview over de verwisseling in het Radio 1-programma 'Peeters & Pichal' en andere zullen ongetwijfeld volgen. Bij Gaia kennen ze stilaan het klappen van de mediazweep.

Trouwens, er is ook een website (www.foltereengans.be) waar je virtueel aan het folteren kan slaan. En daar werd wel een gans gebruikt, zo verzekert Michel Vandenbos!

VRT nieuws in het nieuw

Het Journaal zit vanaf 7 januari in een nieuw kleedje. Zo komt er een nieuwe studio met dito generiek en worden ook alle actualiteitsprogramma's onder handen genomen. Op die dag zal het trouwens precies zes jaar geleden zijn dat de vorige vernieuwingsoperatie werd gelanceerd.

De nieuwe restyling heeft enkele opvallende gelijkenissen met die vorige vernieuwing; zo krijgt elk journaal naast zijn eigen kleur, ook zijn eigen gezicht. In 2002 kondigde men dat ook al aan, helaas heeft men dat toen niet al te lang volgehouden. Al had dat ook te maken met de plotse transfer van Stef Wauters naar de Medialaan. Afwachten hoe lang men het deze keer volhoudt.

Daarnaast vervalt bij TerZake het onderscheid tussen het nieuwsoverzicht aan het begin en de daaropvolgende duiding. Ook dat is niet nieuw. Bij de operatie in 2002 werd dat aangekondigd als 'dé grote vernieuwing'. Helaas moest de kijker daar helemaal niks van weten. Heel wat kijkers hebben geen tijd om het 7 uur Journaal uit te zitten, en appreciëren de korte versie om 20u. Nadat Kanaaltwee al plannen had gemaakt om zelf met een kort journaal om acht uur te beginnen, kwam Canvas op zijn stappen terug en splitste TerZake opnieuw in twee delen.

Ook hier wordt het uitkijken hoelang de nieuwe versie stand zal houden. Want ook aan de medialaan zitten ze niet stil. Daar wordt de vernieuwing van Kanaaltwee volop voorbereid. Als de nieuwe TerZake opnieuw zo'n hevige reacties uitlokt, zou het wel eens kunnen zijn dat ze alsnog met een nieuwsflits om 20u op de proppen komen...

herfstkampioen

Na de drukke dag gisteren, is het vandaag rustdag! Zo heb ik eindelijk de tijd om de weekendkrant te lezen. 's Middags trek ik naar Starbucks om er wat te lezen bij een kop koffie. De televisie staat op EuroNews afgestemd en tijdens het sportnieuws zie ik dat Club Brugge Anderlecht heeft verslagen met 1-0!

Daardoor is er een kloof van 13 punten geslagen en kroont Club zich tot herfstkampioen. Nochtans verkondigde iedereen aan het begin van dit seizoen dat Anderlecht los op kop voor de derde keer kampioen ging spelen... Eens te meer is bewezen dat voetbal compleet onvoorspelbaar is!

kerstkoopjes

Na enkele huishoudklusjes in de morgen loop ik eerst langs op kantoor om te zien wie dit jaar de nummer één is in de Top 2000 én om De Standaard in PDF te downloaden. Daarna duik ik de stad in op zoek naar een kerstcadeautje. En ik ben duidelijk niet de enige met dat idee! In de winkelstraten is het best druk met mensen die door de winkelstraten struinen op zoek naar het ultieme cadeau.

Het valt me op dat de stad prachtig versierd is met kerstversiering. Overal hangen tientallen lichtjes, er zijn kerstbomen en er rijdt zelfs een verlichte truk van Coca-Cola (bekend van de reclamespots) door de straten! De stad heeft echt werk gemaakt van een gezellige kerstsfeer, niet alleen in de winkelstraten maar over de volledige stad.

Na afloop heb ik met Xenia afgesproken om iets te gaan drinken. Cyprioten hebben de gewoonte om te laat op een afspraak te verschijnen, en het is opnieuw van dat! Al kan ik er deze keer alle begrip voor opbrengen, want door de verkiezingscampagne is het razend druk! Als ik haar vraag of ze al haar cadeautjes heeft gekocht, bekijkt ze me met een veelbetekende blik... Kerstmis is een tijd van bezinning, maar niet voor politici!

 

Barre tijden voor de bonden...

Vandaag eens goed gelachen tijdens het lezen van De Standaard. Een vakbondsman treurt dat er zaterdag weinig volk naar de betoging Brussel afzakt, omdat... de vakbond staakt!

De vakbonden hebben het niet onder de markt de laatste tijd. Eerst zaten ze met het weinig opbeurende vooruitzicht van een oranje-blauwe regering. Nu er dan toch licht aan het einde van de sociale tunnel is, strooien andere zaken roet in het eten.

Niet alleen besmeurt de onafhankelijke vakbond OVS met zijn diverse wilde stakingen het imago van vakbonden in het algemeen, met de staking van zaterdag doorkruist ze ook nog eens de nationale betoging voor meer koopkracht.

En alsof dat nog niet genoeg is, hadden heel wat leden net zaterdag uitgekozen om hun koopkracht aan te spreken en massaal kerstcadeau's in te slaan, kwestie van de kerstboom wat gezelschap te gunnen. Je zou dan natuurlijk kunnen vragen om die shoppingplannen een dag uit te stellen, maar daar komen de vakbonden zichzelf tegen. De voorbije jaren hebben ze tegen al wie het wou horen, duidelijk laten verstaan dat ze tegen winkelen op zondag zijn! Een tijd later vervolgens zelf gaan oproepen om eens op zondag te shoppen, zo ver willen de vakbonden liever niet gaan.

Ze zijn dan ook geen politici; de kunst van het draaien met de wind en het maken van bochten van 180 graden hebben ze nog niet echt onder de knie!

Precedent

Drukke tijden voor Guy Verhofstadt. Niet alleen in België is hij volop aan het onderhandelen geslagen, ook op Europees niveau is het vergaderen geblazen. De kwestie Kosovo vraagt dan ook om een snel en adequaat optreden van de Europese Unie. De centrale vraag is daarbij hoe de EU staat tegenover de onafhankelijkheid van Kosovo.

Eén van de landen die daar maar weinig voelt is Cyprus. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het door Turkije bezette noordelijke deel van het eiland. De overheid is beducht voor een situatie waarbij de Turkse Republiek Noord Cyprus de onafhankelijkheid van Kosovo aangrijpt als een juridisch precedent om de Unie te dwingen ook TRNC als een onafhankelijke republiek te erkennen.

Nu, zelfs al erkend de Unie Kosovo als een soevereine staat, dan nog ligt de weg voor TRNC allesbehalve open. Daarvoor is het bezette deel teveel een schijnstaat. Zo is het op economisch gebied een ware ramp. Letterlijk dagelijks worden enkele geldtransporten van Ankara naar het Noordelijke deel verscheept om de lonen van de ambtenaren en de facturen voor de diverse openbare voorzieningen te betalen. Want zelf is het bestuur van TRNC daar allesbehalve toe in staat. Het wordt trouwens ten stelligste afgeraden om aankopen te doen in het bezette deel. De kans dat je illegale nagemaakte spullen in je bezit krijgt is érg groot.

Ook op andere vlakken is er nog tonnen werk, om nog maar te zwijgen over het democratische gehalte van het regime. Toch is Cyprus beducht voor welk precedent dan ook, want wat niet is, kan natuurlijk altijd nog komen. Zeker met een nog steeds in de lucht hangende toetreding van Turkije op (middel-)lange termijn.

gratis rekenmachine

De Cypriotische overheid weet van aanpakken. In het kader van de introductie van de euro, werd vandaag in elke brievenbus een infopakket gedropt. Daarin, naast de obligate informatiefolder, ook een plastic versie van de diverse biljetten. Maar dat is niet alles. Iedereen kreeg ook een gratis zakenrekenmachine om de prijzen gemakkelijk te kunnen omrekenen. Daar was ik toch even over verrast.

Ik herinner mij namelijk dat er in 2001 in ons land heel wat heisa was over de omrekentoestellen die de overheid ter beschikking stelde. Die pakte het dan ook heel wat minder fraai aan. Ten eerste werden de gadgets niet simpelweg in de brievenbus gestopt. Nee, in de plaats stuurde men een coupon waarmee je naar de apotheek moest trekken om er uw omrekentoestel af te halen. En ik gebruik bewust niet de term 'zakrekenmachine', want behalve omrekenen van BEF naar Euro en omgekeerd kon je er niks mee. Geen procentberekeningen, simpele optelsommen of andere bewerkingen. Daarenboven werd het toestelletje enkel bedeeld aan Belgen boven de 60 jaar! Kortom, een hele hoop gedoe. De laconieke reactie van de overheid was dat ze niet wilde concurreren met de commerciële aanbieders van zakrekenmachines en omrekenmachines...

Daar trekt de Cypriotische overheid zich dus allemaal niks van aan. Zonder veel boe of ba bieden zij aan al hun inwoners een gratis zakrekenmachine om de overgang zo vlot mogelijk te laten verlopen. Benieuwd wat de zogenaamde 'commerciële aanbieders' hiervan vinden...

Top 2000

Geen Q-music op de achtergrond deze week, maar wel Radio Donna. Want ook zij pakken in de aanloop naar Kerstmis uit met een muziekmarathon, en wel een heuse Top 2000.

Na amper een halfuur is het mij al duidelijk waarom ik tijdens het jaar niet naar Donna luister; niet alleen wordt er oeverloos geëmmerd waardoor élke intro de mist ingaat. Nee, de platen worden op het einde ook nog eens genadeloos afgekapt, waardoor sommige prachtige nummers al na een minuut opnieuw de ether uitvliegen.

Dit alles onder het mom dat ze moeten voortmaken, want dat ze achter liggen op schema. Waarom dan een top 2000 houden? Maak er dan een Top 1500 van. Of begin, in plaats van op zaterdag om 15u, reeds op zaterdag om 9u, zodat er minder platen per uur letterlijk doorgejaagd moeten worden...

Ik heb in de krant De Standaard Q-Music ooit het beste radiostation van Vlaanderen genoemd (op de te beperkte playlist na dan). Na een week Donna kan ik niet anders dan mezelf gelijk te geven...

Denken wat je zegt, niet zeggen wat je denkt!

In zijn interview met De Standaard haalt Leterme uit naar de berichtgeving op de RTBF, de Franstalige openbare omroep. Had ik het twee weken geleden nog over de rode VRT, dan kunnen we in het geval van de RTBF gerust spreken in termen van 'donkerrood' en 'allerminst objectief'. De voorbije dagen zijn er in de kranten en op fora genoeg voorbeelden aangehaald die dit staven. Helaas heeft Leterme één keer teveel gezegd wat hij dacht, in plaats van te denken wat hij zegt.

Want als ik op maandagmorgen naar De Standaard Online surf, verwondert het mij allerminst dat zijn vergelijking van de RTBF met Radio Milles Collinnes als een boomerang in zijn gezicht terugkomt. De quote is dan ook, zacht uitgedrukt, totaal misplaatst. Ook al kwam zijn woordvoerder aanzetten met de nuance dat dit niet de mening van Yves zelf is, maar dat hij alleen zei 'dat deze vergelijking in wetstraatkringen de ronde doet'. Leterme zou intusen al voldoende moeten beseffen dat dergelijke nuances compleet verloren gaan, zeker na zijn 'Liberation'-avontuur. De nuance '(...)en ik kan niet geloven dat ze te dom zijn' werd deskundig weggelaten in de Franstalige pers.

Hij had ook hier weer voor de volle honderd procent gelijk. Helaas, door er zo'n scheefgetrokken vergelijkingen bij te halen, is zijn boodschap de mist in gegaan en heeft hij de RTBF alleen maar meer munitie gegeven in hun strijd tegen Yves La Gaffe.

Dan was een vergelijking met de Amerikaanse nieuwszender Fox News veel beter op zijn plaats geweest, al is deze laatste een propagandazender voor de rechterzijde, in tegenstelling tot de RTBF, die volop de lof voor de linkse tandem Milquet-Di Rupo bezingt. De reportage afgelopen woensdag was er het zoveelste bewijs van.

Filmpje van de week: "let's hug it out, bitch"

Zondag, rustdag! Veel meer dan het lezen van De Standaard en het kijken naar een DVD op mijn laptop heb ik dan ook niet gedaan, al was het voor mijn wasmachine vandaag wel een drukke dag.

's Avonds belt mijn oma mij op, en vraagt of de Sint ook in Cyprus langskomt. Helaas niet, antwoord ik, waarop ze verkondigt dat ze dan wel wat chocolade per post zal opsturen. Zowaar een fijn vooruitzicht!

Verder geen nieuws, tijd dus voor een filmpje! Geniet van enkele fragmenten uit de, vrijdag nog door mezelf bejubelde, HBO-serie Entourage.

Genieten van het groen

Vandaag trek ik naar Aglantia, een buitenwijk van Nicosia met een prachtig park, op amper tien minuutjes met de fiets. In de zomer is dit één van de places to be om in de schaduw te genieten van het prachtige weer. Vooral ook omdat in het centrum van de stad er maar bitter weinig groenzones te vinden zijn. Ook al is het nu december, het is er nog steeds aangenaam vertoeven. Het enige verschil met de zomermaanden, is dat rond deze tijd de plekjes in de zon het meest gegeerd zijn.

Op de terugweg loop ik langs in de Metro voor enkele inkopen.Ik krijg er een gratis staal waspoeder toegestopt. Als ik de winkel verlaat, krijg ik zelfs nog een tweede staal, wat altijd meegenomen is natuurlijk!

's Avonds bestel ik pizza alvorens we naar The Irish Pub trekken, waar ik heb afgesproken met enkele andere buitenlanders die in Nicosia werken. We wisselen ervaringen uit en lachen wat af omdat sommige situaties waarin ze verzeild geraakt zijn, zeer herkenbaar zijn voor mij en omgekeerd!

Entourage

Weinig volk op kantoor vandaag. Sommigen zijn richting Slovenië getrokken, waar een YEPP-seminarie plaatsheeft, anderen hadden Tallinn als bestemming voor de jaarlijkse IYDU-meeting, terwijl nog anderen op campagnepad in eigen land zijn voor de komende stembusslag.

Het geeft me de gelegenheid om de prachtige liedjes die Q-music, in het kader van de Greatest Hits Top 1000, speelt iets luider af te spelen. Mooi meegenomen is dat ik dankzij het radionieuws perfect op de hoogte blijf van wat er zich allemaal afspeelt in Vlaanderen.

Nadat het de voorbije dagen flink regende, is het vandaag opnieuw droog en is ook de zon terug volop van de partij. De akelige Belgische gewoonte dat, wanneer het begint te regenen, het meteen voor de rest van de week slecht weer is, bestaat hier gelukkig niet.

Na het avondeten is het tijd voor weer een nieuwe TV-serie op DVD. Een ideaal alternatief voor het feit dat er hier maar weinig interessante Engelstalige programma’s op TV te zien zijn (buitenlandse zenders kan je enkel zien via kabel of satelliet), en meteen een manier om mijn lange lijst met ‘must see tv’ wat in te korten. De keuze valt op het tweede seizoen van Entourage, de HBO-serie over een jonge Hollywoodacteur die op weg is om een echte ster te worden.

De reeks is losjes gebaseerd op de avonturen die producent Mark Wahlberg beleefde, toen hij aan het begin van zijn carrière stond. Niet alleen dat, maar ook tal van andere zaken, maken van Entourage een erg realistische comedy drama. Een ideale tip voor wie nog op zoek is naar iets om onder de kerstboom te leggen. Het tweede deel van het 3e seizoen is verkrijgbaar (oa. bij Mediadis) vanaf nu woensdag 12 december.

Bakkerij zonder brood

Mijn dag begint goed, want wanneer ik aankom op kantoor, krijg ik al meteen een doos met lekkernijen onder mijn neus geschoven. Gelet op welke dag we zijn, denk je nu waarschijnlijk dat de Goed Heilig Man vannacht ook hier is langs geweest. Toch niet. Op Cyprus wordt de verjaardag van Sinterklaas schandelijk over het hoofd gezien!

Wat wel gevierd wordt, is uw naamdag. En op zes december, dag van de Heilige Sint-Nicolaas, is het dus de beurt aan iedereen die Nick, Nicky of Nico heet, om te trakteren. Dat gebeurt traditioneel met koekjes, muffins of chocoladegebakjes die je in één van de vele bakkerijen kan kopen. Ik bedank Nicky voor de zoete attentie en vertel haar dat we dit bij ons niet vieren, en dat veel Vlamingen hun naamdag zelfs niet weten. In de plaats daarvan trakteren we op onze verjaardag. Waarop ze repliceert: ‘in Cyprus dient je verjaardag niet om te geven, maar juist om te krijgen!’

Katarina vraagt wanneer mijn naamdag valt. Ik antwoord haar dat die valt op de Vlaamse Feestdag, 11 juli, wanneer ik al opnieuw thuis zal zijn, en dat trakteren met Belgian chocolates er dus niet bij zal zijn.

Met de Cypriotische bakkerijen (vaak grote ketens) is trouwens iets vreemd aan de hand. Je kan er van alles vinden, van taart en cake tot pistolets en van belegde broodjes tot fruitsap. Eén ding zal je er echter niet vinden; een klassiek gesneden brood. Daarvoor moet je naar de supermarkt, want brood wordt hier enkel nog gebakken door grote industriële bakkerijen. ’s Morgens even langslopen bij de ‘wakkere bakker’ voor een versgebakken wit gesneden dat nog warm aanvoelt, is er hier dan ook niet bij. Met het verdwijnen van de vaste broodprijs en een dalend aantal jongeren dat in België voor bakker studeert, een trend die zich stilaan wellicht ook in ons land zal laten voelen. Zonde.

Daar is ‘em (terug)

Was het gisterenavond nog aarzelend, dan valt de regen vandaag met bakken uit de lucht. De gebeden van de Aartsbisschop hebben hun effect blijkbaar niet gemist! Dit tot opluchting van menig Cyprioot, want een grote waterschaarste is op deze manier op het nippertje vermeden.

In België maakt Het Konijn intussen zijn rentree op het politieke toneel, zeer tot ongenoegen van zijn eigen partij. Ze hadden het nochtans kunnen weten; onkruid vergaat niet…

Het ziet er in elk geval naar uit dat er volgend jaar sneller een nieuwe Cypriotische regering gevormd zal worden, dan dat er een Belgische regering de eed aflegt. Misschien ben ik wel nog op tijd terug om te stemmen over het regeerprogramma tijdens het partijcongres…

Limassol

Ik ben natuurlijk niet alleen om te werken naar Cyprus gekomen. Daarom trek ik vandaag naar Limassol, de tweede grootste stad op dit eiland, samen met een groepje Italianen. De ene helft is eergisteren aangekomen, de andere helft vertrekt komende vrijdag, na een verblijf van tien maanden. Op die manier kunnen ze de overdracht van informatie voldoende verzekeren. De Italianen zijn hier om, in naam van de Italiaanse overheid, een project te realiseren ter bevordering van de hereniging van het gesplitste eiland.

We zijn beiden verheugd als we vernemen dat onze appartementen op wandelafstand van elkaar liggen. Zo kunnen we geregeld eens afspreken om iets te gaan drinken en op die manier onze Cypriotische ervaringen delen! Ik deel hen alvast de adressen mee van enkele interessante plaatsen, zoals een supermarkt, het postkantoor, de Starbucks…

 

Belgen hebben chance!

Her en der verneem ik dat er heel wat zieken te betreuren vallen in België. Ook hier in Cyprus zitten de doktersbezoeken in de lift rond deze tijd van het jaar. De winter heeft namelijk zijn intrede gedaan, wat heel wat frissere nachten met zich meebrengt. Overdag geeft de zon zich echter nog niet gewonnen, en is het dus nog redelijk warm. Je raadt het al, het lichaam heeft het erg moeilijk om zich aan te passen aan deze temperatuurschommelingen. Meteen hebben microben vrij spel om het immuunsysteem aan te vallen.

Een sterk uitgebouwde Sociale Zekerheid zoals in België kennen ze hier echter niet. Wie gepeperde doktersrekeningen wil vermijden, moet een ziekteverzekering bij een private maatschappij afsluiten. Een doktersbezoek kost minstens 20 pond, maar kan hier snel oplopen tot zo’n 60 pond, omgerekend 100 euro, waarvan je dus niets terugkrijgt van de staat.

Als ik hen vertel dat een doktersbezoek mij in België 21 euro kost, waarvan ik 16 euro recupereer via de mutualiteit, zijn ze dan ook lichtelijk jaloers! “You are very lucky, you know that!” Ik besef het maar al te goed.

Maar of ook iedereen in België dat goed beseft, durf ik toch sterk te betwijfelen…

Eurofan

Vandaag trekken we de oude binnenstad in voor een stadsspel omtrent de invoering van de euro. Het wordt georganiseerd door de Cyprus Youth Council, waarvan Xenia ondervoorzitter is.

Voor iemand die de munt al vijf jaar gebruikt, en er een fervent voorstander van is, zijn de vragen natuurlijk poepsimpel. Maar ook de Cyprioten hebben er weinig moeite mee. Al zorgt de vraag ‘Hoeveel landen betalen reeds met de euro?’ voor enige discussie. De Cyprioten denken dat het er twaalf zijn, terwijl ik er rotsvast van overtuigd ben dat het er dertien zijn! Ik vertel hen dat ik in september in Slovenië was, en dat ze ook daar met de euro betalen. Tegen zo’n argument kunnen ze niet op, en dus gaan ze voor dertien, wat de juiste keuze blijkt. Ik denk dat ook heel wat Belgen nog steeds 'twaalf' antwoorden als je hen diezelfde vraag stelt! Vanaf januari zijn het er trouwens vijftien, want ook Malta verwelkomt de munt op nieuwjaarsdag.

Later blijkt dat mijn inbreng ons de overwinning oplevert. Als enige groep hebben we alle antwoorden juist. Het levert ons een hotelarrangement voor vier personen op! Dat onze groep uit zes personen bestaat, kan de pret niet drukken. We besluiten om de kosten van de twee door zes te delen, wanneer we van het arrangement gaan genieten. Al is me nog niet helemaal duidelijk wanneer we dat gaan doen!

Voor mij is de invoering van de euro alvast een goede zaak. Het bespaart me niet een hele hoop omrekenwerk. Vanaf 1 januari kan ik hier gratis geld uit de muur halen, zonder bijkomende transactiekosten dus! Ook bij betalingen met mijn creditcard (debetkaarten zijn hier zeer uitzonderlijk) betaal ik vanaf dan enkel nog de effectieve prijs.

Je zou voor een minder een aanhanger van de euro worden!

Funshoppen

Het is zaterdag, en dus heb ik tijd om broodnodige inkopen te doen. Niet op de gelijkvloerse verdieping deze keer, maar wel in een hypermarkt aan de rand van de stad. Een collega neemt me mee naar de Alpha Mega. Dit is, zoals de naam reeds prijsgeeft, één van de grootste warenhuizen van Cyprus. Het is niet langer de allergrootste, want onlangs werd hij voorbijgestoken door de Carrefour en de IKEA in het gloednieuwe shoppingcenter.

Al van op de parking wordt het mij duidelijk dat ze hier geen problemen hebben met de hoge loonlasten. Terwijl ze in België 'de truk met het muntstuk' gebruiken om de klant aan te manen zelf zijn winkelkarretje naar het verzamelpunt te brengen, hebben ze daarvoor in Cyprus aparte medewerkers voor. Je kan, nee je moet, dus je karretje naast uw wagen achterlaten, zodat die mensen rustig hun job kunnen uitvoeren.

Ook in de winkel moet je enige moeite doen om geen personeelslid van Alpha Mega tegen het lijf te lopen. Zo staan er achter de toog van de afdeling bakkerij vijf dames, waarvan er drie de klanten staan te keuren wegens gebrek aan werk.

En natuurlijk weeg je jouw fruit en groenten niet zelf, maar laat je dat doen door een bevoegd personeelslid. En wie een inlichting over iets wenst, spreekt daarvoor zeker geen toevallig langslopende medewerker aan. Nee, die moet zich wenden tot het infopunt (waar de verantwoordelijke staat te konkelfoezen met een vriendin om de tijd te doden).

Hoeft het nog gezegd dat ik aan de kassa allesbehalve lang moet aanschuiven, omdat haast alle kassa's open zijn? En uiteraard moet ik mijn aankopen niet zelf in plastic tassen stoppen. Nee, ook dat doen anderen in mijn plaats...

In België zouden ze dit met enig gevoel voor marketing omdopen tot 'Funshopping' of 'een relaxerende winkelervaring', maar voor Cyprioten is dit de normaalste zaak van de wereld...

Grieks of Chinees?

Geen taal die zo moeilijk is als het Grieks. Dat hadden ook de Britten, die het eiland tot 1960 kolonialiseerden, snel begrepen. Want terwijl we in het Nederlands de uitdrukking ‘dat is als Chinees voor mij’ hanteren, spreken ze in het Engels van ‘this sounds like Greek to me’. Ook de Cyprioten zelf zijn er van overtuigd dat het Grieks, samen met Fins en Chinees, tot de moeilijkste talen van de wereld behoort. Dat heeft natuurlijk veel te maken met het Griekse alfabet, dat in niks op ons Latijns alfabet lijkt.

Daarom worden bijvoorbeeld alle plaats- en straatnamen niet alleen in het Grieks vermeld, maar ook in Engels. Daarnaast zijn reclamefolders, websites en officiële documenten tweetalig opgesteld, en ook in winkels en op kantoren spreken ze je zonder problemen in het Engels aan. Nochtans zijn enkel Grieks en Turks officiële talen op het eiland.

Het toerisme is dan ook de belangrijkste bron van inkomsten voor Cyprus. Heel wat Britten komen jaarlijks naar de prachtige stranden afgezakt om er hun vakantie te spenderen. Ook het feit dat, zoals eerder reeds vermeld, veel jongeren voor een jaar naar het buitenland gaan studeren, zorgt ervoor dat de Cyprioten een meer dan aardig mondje Engels praten. Ik zie het in Frankrijk of Spanje nog niet zo gauw gebeuren…

Claxonconcert

Nicosia begint meer en meer op Kortrijk te lijken. Ook hier zijn er wegenwerken bij de vleet. De stad heeft namelijk een project uitgewerkt waarbij alle voetpaden en oversteekplaatsen worden aagepast aan de noden van blinden en slechtzienden. Zo worden er overal voeltegels geplaatst en worden de oversteekplaatsen voorzien van een laag rode asfalt.

Het stadsbestuur is gelukkig wel zo slim geweest om de werken aan te vatten op een zaterdag, wanneer het een stuk rustiger is. Ook op zondag werd er doorgewerkt, waardoor de meest kritieke punten tegen maandag reeds afgewerkt waren. De ochtendspits die dag verliep dan ook vlot. Al is dat misschien het verkeerde woord. Want het verkeer laat zich nog het beste samenvatten als de totale chaos. Het is dan ook, zeker als fietser of voetganger, voortdurend uitkijken geblazen. En ook al leeft de gemiddelde Cyprioot tegen een gezapig, relaxed tempo, in het verkeer telt dat plots niet meer. Wie, bij het verspringen van het verkeerslicht op groen, het waagt om ook maar één seconde te aarzelen, krijgt meteen een batterij claxons in de maag gespitst.

Zelf achter het stuur kruipen zit er hier in Nicosia de eerstvolgende weken dan ook nog niet in!

Kieskoorts

Na het werk trekken we naar de (prachtige) nieuwe gebouwen van de universiteit aan de rand van de stad, net voor de grens met het bezette Noorden. Protoporia houdt er een verkiezingsmeeting onder studenten, in het bijzijn van presidentskandidaat Ioannis Kasoulides. Er is heel wat volk en het evenement wordt eveneens live uitgezonden op de website.

Wat mij opvalt is dat de menigte niet alleen zwaait met Cypriotische en Europese vlaggen, maar ook met die van Griekenland. Voor een buitenstaander als mezelf moeilijk te begrijpen, maar de Cyprioten zien er geen graten in om te zwaaien met de vlag van een ander land. Ze zijn erg trots op hun Griekse afkomst en willen dat laten blijken. Wie echter denkt dat ze daarmee aansturen op een aanhechting bij de Hellenistische buur, komt bedrogen uit. Hun onafhankelijkheid is hen zo mogelijk nog dierbaarder… Juist, de situatie hier is al even complex als die in België!

Bij de komende stembusslag zijn er vier kandidaten. Er is de huidige president Tassos Papadopoulos van de Democratic Party (centrumpartij) die naar een tweede termijn dingt. Daarnaast is er de kandidaat van de Progressieve Arbeiderspartij, Demetris Christofias. Officieel een socialistische, maar eigenlijk een volbloed communistische partij. Sinds de vorige verkiezingen deelden die de macht met de partij van Papadopoulos, maar een half jaar geleden verlieten ze de meerderheid om met hun eigen kandidaat uit te pakken.

De derde kandidaat is dus de centrumrechtse Kasoulides. En ook al is mijn mening misschien niet objectief, hij is de enige kans op verbetering voor de Cyprioten. Het is ook dankzij zijn partij dat het eiland in 2004 is toegetreden tot de Europese Unie. De twee andere kandidaten zijn namelijk heel wat minder Europees gezind. Vooral Christofias kan het de andere 26 lidstaten knap lastig maken de komende vijf jaar. Hij houdt er namelijk heel eigen ideeën en standpunten op na, en speelt maar al te graag voor dwarsligger. Na Polen zou het dus wel eens Cyprus kunnen zijn, die een hoofdrol speelt op het Europese toneel.

Om het rijtje compleet te maken is er ook nog de onafhankelijke kandidaat Kostas Themistokleous, maar omdat hij geen partij achter zich heeft, maakt hij maar weinig kans. Alle peilingen bevestigen dat ook, tot nu toe.

Daarnast zijn de peilingen, die elkaar ook hier voor de voeten lopen, het over nog één ding eens; het wordt een nek-aan-nek race tussen de drie andere kandidaten. Iets wat de zenuwen natuurlijk nog meer doet toenemen. Kasoulides trekt daarom volop de kaart van de jeugd, en probeert hen te overtuigen van het feit dat zij de sleutel in handen hebben die de toekomst van Cyprus zal bepalen. Daarbij worden ook de vele Cyprioten die in het buitenland (vooral in Griekenland, Groot-Brittannië en de VS) studeren niet vergeten. Want zij zouden wel eens het verschil kunnen maken.

Het worden hoe dan ook razend spannende tijden, waar ik alvast reikhalzend naar uitkijk!

Regen aub!

Wederom een normale werkdag vandaag, en dat betekent ook vandaag geen regen. De Cyprioten slaan dan ook stilaan aan het bidden om toch maar wat hemelwater te krijgen. Het eilland heeft af te rekenen met één van de zwaarste droogteperiodes sinds zijn onafhankelijkheid. Als het gebrek aan regen nog langer aanhoudt, komt de watervoorziening vanaf begin volgend jaar in het gedrang. Dit terwijl in West-Europa de regen met bakken uit de lucht blijft vallen.

Na de bosbranden van afgelopen zomer dus een (mogelijke) nieuwe tegenslag voor de, prachtige, bergstreek rond de hoofdstad Nicosia. Als je dan bedenkt dat door een breuk in de waterleiding, meerdere tienduizenden liters drinkwater zijn weggespoeld in Oudenaarde...

Interview

Tijdens het werk door zet ik mijn zoektocht naar een radio met cassettespeler verder. Ik zoek er al een tijdje achter, maar het is blijkbaar niet zo makkelijk te vinden. Ik vind wel radio’s, maar ofwel zonder cassettespeler, ofwel heeft hij de geest gegeven.

Ik heb een dergelijke radio nodig, omdat ik nog één van de engagementen die ik aanging voor mijn trip naar Cyprus, moet nakomen. Voor Radikaal, het tijdschrifft van JONG-cd&v, moet ik nog een interview uittypen met enkele voorzitters van CDS. Het interview staat op cassette, ik moet ze alleen nog kunnen afspelen! Uiteindelijk brengen de jongens van Protoporia, de studentenvereniging van NEDISI, redding. Enkele van hen ken ik nog van mijn tijd binnen EDS, de Europese koepel van centrumrechtse studentenverenigingen. Samen hebben we heel wat seminaries in diverse Europese landen bijgewoond. Het is dan ook een warm weerzien.

We halen samen herinneringen op en ik vertel hen dat ik met dit interview met enkele CDS’ers mijn tijd binnen de studentenvereniging afsluit. Ik ben immers al even geen student meer. Waarop ze mij meteen laten weten dat ik nog altijd welkom ben op de volgende EDS-bijeenkomst in Cyprus.

’s Avonds laat ook Marius weten dat hij nog een radio gevonden heeft die ik kan gebruiken. Maar later blijkt dat ook van die radio de cassettespeler niet werkt, waardoor ik toch die van Protoporia moet gebruiken.

de schuld van Brussel

De zondag staat alom bekend als rustdag en dat breng ik vandaag ook in de praktijk. Voor het eerst heb ik niks te doen en plan ik om de hele dag op mijn appartement te blijven. Nadat ik eerst een hele tijd in mijn bed naar Pop Classics op één van de Engelstalige radiostations die Cyprus rijk is, lig te luisteren besluit ik uiteindelijk toch op te staan voor een laat ontbijt. Of een vroege lunch, al wordt dat tegenwoordig met een modieus woord brunch genaamd.

Na de middag wachten mij enkele huishoudelijke taken met eerst de afwas, daarna die andere soort was (die met de waspoeder), en vervolgens het buitenzetten van de vuilniszak. En terwijl we in Vlaanderen stilaan voor elke soort een eigen afvalemmer hebben, gooit men in Cyprus nog steeds alles in één zak. Dat was in het begin wel even wennen. Ik bleef de lege flessen maar naast de vuilniszak plaatsen, in afwachting van een lading blauwe exemplaren. Vlamingen zijn niet voor niks Europees sorteerkampioen!

Maar door de toetreding van Cyprus tot de Europese Unie, zijn ook hier de dagen van de omnivuilzak geteld. In bepaalde wijken van Nicosia is het sorteren onlangs ingevoerd, terwijl de andere buurten volgen binnen enkele maanden. Uiterlijk in 2009 moet de rest van het eiland volgen, omdat "Brussel" het nu eenmaal zo wil... Het is ook hier een veelgebruikte tactiek om alles op de kap van Brusselse EU-ambtenaren af te schuiven...

Op de terugweg van de container loop ik de buurvrouw (van flat 401) tegen het lijf. Ze nodigt mij meteen uit voor een kopje koffie, iets waar ik graag op inga. Ze vertelt over haar dochter die voor een jaar in London studeert, en maar met moeite kan wennen aan het klimaat in de Engelse hoofdstad. Ik antwoord dat ik daar als Belg volledig kan inkomen, en dat ik maar al te blij ben dat ik de omgekeerde beweging heb gemaakt.

's Avonds verlaat ik toch even mijn appartement om in één van de vele plaatselijke bakkerijen wat avondeten in te slaan. Ik kies voor een heerlijke Apfelstrüdel en enkele donuts. Terug op het appartement kruip ik al vlug onder de wol om te genieten van het eerste seizoen van de HBO-serie Entourage. En zoals met elke HBO-serie (cf. Sopranos, Six Feet Under, Sex & the City, ...), is ook deze serie een pareltje die je zeker es moet bekijken. Op DVD weliswaar, want op Kanaaltwee wordt deze reeks véél te laat uitgezonden.

Batjes

Het is na elven als ik, voor het eerst sinds ik hier verblijf, wakker wordt zonder wekker (ironisch, want het is mijn eerste nacht met wekkerradio). Na een stevig ontbijt maak ik me klaar om naar de rand van Nicosia te trekken. Een nieuw stadsdeel met heel wat leuke winkels en enkele gezellige coffee shops en restaurantjes. Er zijn vooral heel wat Outlet Stores van bekende merken te vinden. Voor Nike, Timberland, Puma, Bata... een manier om hun collecties van vorige seizoenen kwijt te raken, terwijl de consument stevig kan besparen met kortingen tot -70%.

In die van Adidas kan ik een uniek T-shirt op de kop tikken. Het is een model met de Engelse vlag, dat volgend jaar ging gebruikt worden voor het EK voetbal in Zwitserland en Oostenrijk. Maar omdat Engeland zich niet kwalificeerde zal het niet in productie worden genomen. Bijgevolg werden de 'Sample Pieces' afgevoerd naar de discount shop, waar ik er nog geen 5 pond voor betaal.

Het maakt mijn dag goed, en even later doe ik ook bij Marks & Spencer Home een gouden zaak. Ik vind er een prachtige set van 6 badhanddoeken voor een appel en een ei en neem ze dan ook snel mee. Dat was namelijk iets dat ik bij het inpakken over het hoofd had gezien.

Gepakt en gezakt keren we terug voor een koffie en maken we de balans op van mijn eerste twee weken onder de Cypriotische zon...

Hilton

Het is een heuglijke dag vandaag. Niet omdat het weekend voor de deur staat, en niet alleen omdat ik vanavond in het Hilton Park Hotel wordt verwacht, maar bovenal omdat sinds vandaag alle PC-problemen van de baan zijn. De voorbije weken waren er namelijk heel wat moeilijkheden met de internetverbinding, wat ook het bijhouden van mijn blog bemoeilijkte.

Na enkele uren zoeken en zwoegen is alles opnieuw 'up & running', en kunnen we in het hele gebouw zonder problemen draadloos op het internet. Voor mijn job een onmisbaar instrument. Om een online platform met bijhorende database te creeren, moet je natuurlijk wel eerst zelf online geraken!

Door alle drukte verliezen we het middageten uit het oog. Het is over halfvier als we gegrilde kip met frietjes eten, en dat is zelfs voor Cyprioten laat. Ik vertel hen dat het in Belgie dan reeds tijd is voor de volgende maaltijd, het vieruurtje, waarbij we iets (meestal zoet) eten om de honger te stillen. Waarop Katarina uitroept 'dan is het bij ons de hele dag door vier uur!' Een waarheid als een koe, want Cyprioten houden van suiker, dat is me al een tijdje duidelijk.

Op weg naar huis stop ik in het postkantoor verderop in de straat om het pakket dat mijn ouders mij hebben toegezonden op te pikken. Nu ik opnieuw een 2e GSM heb, moet ik niet langer van SIM-kaart wisselen, en dankzij mijn wekkerradio kan ik opnieuw wakker worden met wat muziek!

Daarna spring ik snel in de douche want om halfnegen pikt George mij op om naar de jaarlijkse gala-avond van de lokale afdeling van de partij te gaan. Ik ontmoet er heel wat nieuwe gezichten, en maak ook kennis met 'onze' kandidaat voor de presidentsverkiezingen van februari volgend jaar, die ik volop zal meebeleven.

Slimme Annelies

'Vanavond finale Slimste Mens Ter Wereld' lees ik op De Standaard Online. Het doet me beseffen dat dit het enige TV-programma is dat ik mis, hier in Cyprus. Thuis was ik een grote fan en ging ik graag zitten voor de capriolen van Eric van Looy, De Professor en Co. Ik heb zelfs de opname die op mijn verjaardag werd uitgezonden bijgewoond.

De dag erna lees ik dat journaliste Annelies Rutten een jaar lang de titel mag dragen. Gelukkig, want ze was mijn favoriete. Niet alleen omdat na zes seizoenen eindelijk es een vrouw mocht winnen, of omdat ze een journaliste is, maar vooral omdat ze zo gewoon bleef. Ze is geen BV voor wie het de zoveelste tv-opname is, maar iemand die mag proeven van een nieuwe wereld en er volop van geniet. Ik lees op enkele fora de ergernis van enkele Vlamingen over de hoeveelheid media-aandacht die er aan het programma wordt geschonken. Ik kan er mij perfect iets bij voorstellen. Zeker Het Nieuwsblad zal zich eens goed hebben laten gaan met het bejubelen van hun medewerkster.

Na het werk ga ik op jacht naar een satelliet en dito ontvanger. Ik ga langs bij verschillende verkopers en merk dat de prijzen en geboden service even sterk uiteenliggen als de visies van Vlamingen en Franstaligen bij de huidge regeringsonderhandelingen... Temeer omdat ik enkel interesse heb om er een te huren en niet om te kopen. Gelukkig zenden RVi en BVN-tv gratis uit, dat bespaart mij alvast de kosten van een smartcard. Ik besluit om nog even te wachten en keer onverricht ter zake naar mijn flat terug.

geen nieuws...

Net zoals gisteren een gewone werkdag, met dat verschil dat ik vandaag voor het eerst een trui uit mijn kast moet plukken. De wolken hebben het pleit namelijk gewonnen en de zon op het achterplan gedrukt met lagere temperaturen tot gevolg.

Geen nieuws dus, en zoals het spreekwoord zegt, is dat goed nieuws. Want meteen het moment om enkele foto's te tonen! Resp. (gedeelte van) de woonkamer, keuken, terras en mijn kantoor.

in de plooi

Stilaan begint alles hier in Cyprus in zijn plooi te vallen. Ik begin een dagelijkse routine te kweken en raak vertrouwd met de diverse Cypriotische gebruiken. Ook op het werk krijg ik meer en meer zicht op mijn taken. Na het werk loop ik langs in een 'Outlet Store' op zoek naar placemats en andere praktische hebbedingen voor mijn appartement en spring ik binnen in de supermarkt op het gelijksvloers van mijn appartementsgebouw (lekker dichtbij!) om een nieuwe voorraad etenswaren in te slaan.

Na het eten heb ik voor het eerst een rustige avond waarbij ik niks gepland heb. Daardoor heb ik voor het eerst de tijd om aan het thuisfront te denken. Ik besluit om ze eens te bellen, ik heb ze tenslotte nog niet gehoord sinds mijn vertrek. Na een paar vruchteloze pogingen lukt het mij dan toch. Maar ik stel meteen vast dat ik het uurverschil even uit het oog was verloren, want ik bel hen op tijdens hun dagelijkse tv-afspraak en dat mag ik horen ook.

Dan is mijn oma blijer met mijn telefoontje. Ze stelt me een hele batterij bezorgde vragen zoals alleen oma's die kunnen stellen en is verbaast dat ze mij zo goed kan verstaan, ook al ben ik zover weg ("het klinkt precies of ge zit in Kortrijk"). De wonderen der techniek...

Rode VRT

Om volop op de hoogte te blijven van wat er in mijn thuisland gebeurt, besluit ik gebruik te maken van het aanbod dat mijn bank (KBC) mij doet, om De Standaard Online tegen een gunsttarief te lezen.

Het eerste artikel dat ik lees is 'Freddy Willockx boos op VRT over kritische berichtgeving'. Na afloop van de roemruchte stemming in de Kamercommissie over de splitsing van BHV, interviewde Linda De Win voor Villa Politica de SP.A-fractieleider Hans Bonte. En volgens de burgemeester van Sint-Niklaas gebeurde dat op een veel te kritische manier. Hij belde haar dan ook op om haar de huid vol te schelden en dreigde ermee om Guy Peeters, voorzitter van de Raad van Bestuur van de VRT, erover te ondervragen.

De SP.A is het dan ook niet gewend dat de Reyerslaan de partij voor een keer niet de hemel inprijst. Want het is een publiek geheim dat de nieuwsredactie en de socialistische partij een meer dan directe lijn met elkaar hebben. Het aantal voorbeelden in verkiezingstijden die dat staven, zijn legio. Het achterhouden van de eerste uitslagen op de verkiezingsavond (die voor de SP.A ongunstig waren) is er maar een van.

Blij dat er nog niks veranderd is in ons land. Diegene die zeggen dat de VRT de enige garantie is op een neutraal en objectief journaal moeten dringend eens in de geschiedenisboeken duiken. De tijden dat met een chronometer werd afgeklokt op hoeveel minuten berichtgeving elke partij recht had, liggen echt nog niet ver achter ons. Ook al had een partij niks te vertellen, toch kreeg ze X aantal minuten zendtijd en vice versa. Op politiek vlak is VTM een grotere garantie op objectiviteit dan de VRT ooit zal zijn...

Jong geleerd...

Vandaag trekken we de bergen in voor wat actie. In de politiek is er namelijk heel wat praatkracht, maar soms is er gewoon nood aan wat daadkracht! Afgelopen zomer werd Cyprus getroffen door enkele hevige bosbranden die vele hectaren in de as hebben gelegd. Daarom houdt de jeugdafdeling van de partij een grote boomplantactie. Met meer dan honderd jonge Cyprioten planten we 600 nieuwe boompjes.

Ik ben verrast door de leeftijd van de menigte; de gemiddelde leeftijd is 16 jaar. In Cyprus heeft elke partij naast een jongeren- en een studententak, ook een scholierenafdeling. De studentenvertegenwoordiging in de scholen is er namelijk gepolitiseerd, en dus moet elke partij al vroeg beginnen met mensen recruteren en mobiliseren, wil ze politiek iets te zeggen hebben.

Op de terugweg stoppen we in een prachtig bergdorpje voor een kop koffie. In de zomer loopt het hier vol toeristen, maar rond deze tijd is de macht aan de lokale inwoners. Op weg naar het café zien we in een kiosk een exemplaar van de zondagskrant liggen, met daarin een interview met de voorzitter van de jongerenpartij (met wie ik meerijd). Uiteraard pikken we een exemplaar op en vertalen ze trots enkele stukken uit het interview. Samen met mijn koffie geniet ik van een lokale specialiteit, die nog het best te vergelijken is met onze oliebollen (maar zoeter en kouder).

Na een vermoeiende dag (heen en terug bedroeg de reistijd 2 uur) plof ik mij neer in de zetel met wat heerlijke cake die ik gisteren meekreeg van Marius zijn moeder. Omdat ik het eerste seizoen van Weeds volledig bekeken heb (nogmaals: een aanrader!), besluit ik te kijken naar de pilootaflevering van Party of Five, een goede keuze blijkt achteraf. Maar na twee afleveringen hou ik het voor bekeken, want mij ogen vallen haast toe…

Wederzijdse geschiedenis

In de voormiddag neemt Marius mij mee naar een bijeenkomst van de Historical Society of Cyprus. Omdat de Historical Society zich tot alle Cyprioten richt, onafhankelijk in welk deel ze wonen of van welk land ze oorspronkelijk zijn, vinden de bijeenkomsten in het Engels plaats. Dat maakt het ook voor mij mogelijk om alles te volgen.

Om de neutraliteit te behouden vinden de bijeenkomsten trouwens plaats in het Ledra Palace, een prachtig voormalig hotel, dat nu in de Buffer Zone ligt en dienst doet als hoofdkwartier van UNFICYP, de VN vredesmissie. De meeste aanwezigen zijn leraars geschiedenis in het secundair onderwijs. Het doel van de vereniging is om de echte geschiedenis van het eiland te openbaren, en niet de politiek gekleurde versies die zowel in het Zuiden als het Noorden worden verteld.

Ik leer er heel wat bij. Over de boter die de Grieks-Cyprioten op het hoofd hebben in dit hele conflict. In Europa denken we nog te vaak in termen van Turkije als de bad guy en Cyprus en Griekenland als slachtoffer daarvan. De waarheid is dat tijdens de drie jaar dat het eiland onafhankelijk was, de Grieks-Cyprioten alsmaar meer represailles pleegden tegen de Turkse minderheid, die hierop antwoordden met meer geweld, en zo het land op de rand van een burgeroorlog brachten. Wanneer de (Grieksgezinde) president voorstellen formuleert om de grondwet te wijzigen (om zo de rechten van de Turkse minderheid sterk in te perken), breekt de burgeroorlog pas echt los. Daarop beslisten de Verenigde Naties om een vredesmacht te sturen, die nog altijd actief is. Vanaf 1967 beginnen beide kampen, onder druk van oud-kolonisator Groot-Brittannië, langdurige onderhandelingen.

Die eindigen abrupt in 1974, wanneer het Kolonelsregime in Athene beslist om een staatsgreep te plegen om Cyprus op die manier te annexeren. Daarop beslist Turkije om een deel van het Noorden van het eiland te bezetten, waarop de staatsgreep mislukt. In plaats van zich daarna geleidelijk terug te trekken, breidt Turkije het bezette deel uit tot het volledige Noorden. In 1983 roepen de Turks-Cyprioten daarop de onafhankelijkheid uit.

Dit is de recente geschiedenis van Cyprus in een notedop. Ze nodigen mij alvast uit op de volgende bijeenkomsten om op die manier nog meer te weten te komen over de hele kwestie.

’s Middags (in Cyprus betekent dat om 15 uur) ben ik uitgenodigd bij de ouders van Marius om er gebakken vis te gaan eten. Als ze horen dat ik van België ben, kijken ze bezorgd. Ze hebben op het nieuws immers gezien dat mijn land aan het uiteenvallen is! Ik leg ze uit dat ze zich nog geen zorgen moeten maken. Ook al is België zonder twijfel een eindig verhaal, de vervaldatum is nog niet meteen in zicht. Ze moeten lachen als ik hen vertel dat de politici momenteel onderhandelen over wanneer ze opnieuw gaan onderhandelen! Waarop het mijn beurt is om de geschiedenis van België kort te schetsen…

Bier & bloggen

Tussen het werk door, vind ik over de middag eindelijk de tijd om mijn blog aan te passen en mijn schrijfsels, die ik elke avond op mijn laptop uittyp, online te plaatsen. Aan de reacties en de bezoekerscijfers te zien, merk ik dat hij druk gelezen wordt, zeker nadat mijn broer er via mail reclame voor maakt! Waarvoor mijn dank, Jan! Ik besluit om naast de inhoud, ook de look een update te geven en bedenk tenslotte ook een nieuwe titel. Ik geef ook mijn Facebook een update en stel vast dat enkele Cypriotische collega’s mijn profiel reeds ontdekt hebben!

Na het werk ga ik naar de supermarkt met Xenia, die mij al een hele week bijstaat in mijn verkenning van de Cypriotische gewoonten. Tussen de vele producten met onleesbare Griekse namen, bemerk ik hier en daar toch ook bekende merken zoals Pringles, Dixan, Nutella en Frosties van Kellogg’s.

’s Avonds trekken we samen met haar vriend Marius naar de Irish Pub. Het is er, zoals in elke Irish Pub, erg druk en we moeten dan ook even wachten alvorens we een tafel hebben. Gelukkig treffen we een goede vriendin van Xenia en kunnen we bij haar aanschuiven. Het is een grappig zicht. Terwijl de Cyprioten genieten van onze Belgische bieren Leffe en Stella Artois besluit ik de Cypriotische variant van Fanta te proberen. Een ware culturele en culinaire uitwisseling!

Wanneer ik omstreeks half één thuiskom, besluit ik nog even langs de Griekse tv-kanalen te zappen. Ik ben nog net op tijd voor een aflevering van de HBO-comedy Sex & The City. Buitenlandse reeksen worden net als bij ondertiteld en niet gedubd, en dat maakt het makkelijk om volgen. Net voor de aflevering begint, krijg ik de melding dat het programma niet geschikt is voor kijkers onder de achttien jaar. Bij ons wordt Sex & The City op Vijf TV nochtans al om 19:30 uitgezonden, een moment waarop nog héél wat kinderen voor de buis zitten…

Starbucks

Na mijn eerste nacht in de nieuwe flat, is het meteen tijd voor mijn eerste werkdag, al is dat misschien wat veel gezegd. Er wordt uitgebreid kennisgemaakt, en ook de installatie van de nodige software neemt heel wat tijd in beslag. Aan het Cypriotische keyboard raak ik maar niet gewend, er ontbreken trouwens ook enkele leestekens die we in het Nederlands gebruiken, en dus besluit ik om er mijn laptop bij te halen en voortaan daarop te werken. Het geeft me meteen een aangenaam thuisgevoel.

Op kantoor heb ik eindelijk ook de tijd om de vele mails van de voorbije week te lezen en te beantwoorden natuurlijk. En via MSN Messenger kan ik contact leggen met het thuisfront om ze mijn nieuwe adres mee te delen. Ik lees meteen ook het laatste nieuws uit België en stel vast dat er nog altijd geen licht is aan het einde van de onderhandelingstunnel.

Iets na twee uur gaan we lunchen in een gezellige loungebar net om de hoek. Ik eet er gegrilde kip met frietjes op zijn Cypriotisch (veel dikker en grover). Dat Cyprioten zo laat lunchen is wel even wennen voor mij. Om twaalf uur moet ik dan ook altijd met iets klein de honger te lijf gaan.

Wanneer ik ’s avonds naar Starbucks ga om de rest van mijn wireless internet krediet op te surfen, blijkt het netwerk plat te leggen. De zaakvoerder reageert erg meegaand en biedt me meteen gratis een enorme kop hot chocolate met slagroom en een muffin aan. Bleek dat het netwerk eerder deze week gecrasht was. Nochtans was er woensdag iemand langsgekomen om het euvel te herstellen, maar erg goed heeft die zijn werk kennelijk niet gedaan. Na nog wat vruchteloos proberen krijg ik van de zoekvoerder samen met excuses zelfs een volledige refund van mijn voorafbetaalde kaart, een onverwachtte meevaller. Nadat ik de gigantische kop chocolademelk meester heb gemaakt, besluit ik terug huiswaarts te keren. Mijn honger is immers meer dan gestild!

Grensgezever

Alles is eindelijk geregeld om mijn flat te kunnen betrekken en dus is het inpakken en verhuizen geblazen. Net op tijd, want het ontbijtbuffet van het hotel begon eentonig te worden... (tot zover de klachten :p). Het appartement op de 4e, en hoogste, verdieping is erg ruim en heeft een prachtig uitzicht op het park dat naast de Hilton ligt. Het appartement ligt in de studentenbuurt, dichtbij de universiteit. Maar ook mijn kantoor én de winkelbuurt liggen op een afstand van amper 5' met de fiets, een ideale ligging dus.

Dat de flat zo ruim is, komt omdat hij al redelijk oud is. En hoewel dat aan de gangen van het gebouw duidelijk te merken is, valt dat voor de flat heel goed mee. Zeker de twee slaapkamers en de keuken zijn nog in optima forma. Verder zijn er nog een toilet, een badkamer met bad, douche en een tweede toilet en de ruime woonkamer annex tv-ruimte. Alleen een radio ontbreekt nog in een plaatje. En om de woonkamer wat op te vullen zou ook een kerstboom niet misstaan.

's Avonds trek ik met enkele Zuid-Cyprioten naar Noord-Cyprus, want 15 november 1983 is de dag waarop The Turkish Republic of Northern Cyprus werd uitgeroepen. En aan de vooravond daarvan zijn er dan traditioneel allerlei festiviteiten, inclusief vuurwerk. Wanneer ik met mijn identiteitskaart de grens wil oversteken, doet de douanier moeilijk, en vraagt om mijn Internationaal Paspoort. Gelukkig had ik ook dat bij mij. De Cyprioten hadden mij reeds gewaarschuwd dat ze aan de grens graag moeilijk doen, grensgezever noemen ze het. Het blijft een vreemde ervaring voor iemand die is opgegroeid in een Europa Zonder Grenzen...

Euro's & Ponden

Vandaag mijn appartement gezien en het valt mij vooral op dat het erg ruim is. Om het in te richten besluit ik het shopping district van Nicosia onveilig te maken. Hoewel er enkele maanden geleden een enorm shoppingcentrum openging aan de rand van de stad (met oa. de eerste IKEA in Cyprus) zijn er ook in het stadscentrum nog heel wat winkels te vinden.

Eerst op mijn lijstje stond een Cypriotisch GSM-nr, zodat mijn collega's en hun vrienden mij kunnen bellen zonder dure internationale gesprekskosten. En hoewel het leven in Cyprus een stuk duurder is dan in België, geldt dit niet voor bellen met een GSM. Met mijn kaart bel ik aan 7 eurocent per minuut, terwijl ik in België met mijn abonnement 25 cent per minuut betaal. Maar voor de meeste andere zaken ben je hier slechter af. Want vaak betaal je hier dezelfde prijs in pond als in België in euro, maar een pond is wel 1,70 € zodus... Een koffie betaal hier je bijvoorbeeld 2 pond, zoals je in België 2 euro betaalt. Maar omgerekend betaal je hier dus eigenlijk 3, 40 euro... En als je langsloopt in Starbucks ben je zelfs nog wat meer kwijt! Dit symbool van Amerikaans imperialisme vindt je trouwens broederlijk naast dat andere icoon, McDonalds.

In de winkelstraten is het ook hier al volop kerstmis, temeer ze hier geen last hebben van ludieke Radio 1-acties, Sinterklaas en andere Sint Maartens die in de weken voordien de aandacht opeisen.

De buit van de shoppingtrip bedroeg, naast eten & drinken, ook nog kommen voor ontbijtgranen, een deftig hoofdkussen en dito donsdeken en kleine apparaatjes om mijn Belgische stekkers te laten passen op Cypriotische stopcontacten.

En hoewel hij officieel nog niet is gelanceerd in Cyprus, kan je de iPhone reeds zonder problemen in alle electrozaken kopen. Voor de stevige prijs van 682€ krijg je een gehackt exemplaar, zonder garantie en updates dus.

’s Avonds kijk ik op mijn laptop naar enkele afleveringen van de Amerikaanse comedyserie Weeds, over een huismoeder in de suburbs die na de dood van haar echtgenoot een carrière als wietdealer begint om haar luxueuze levensstijl te kunnen behouden. Zonder twijfel een aanrader voor een gezellige tv-avond.

Surfen & zwemmen

Na twee dagen de toerist te hebben gespeeld, besluit ik een internetcafé op te zoeken om te kijken of 'den Albert' in deze woelige politieke tijden nog altijd een land heeft om koning over te zijn. 's Morgens had ik via EuroNews reeds vernomen dat Club Cercle had verslaan (Yes!) en dat Anderlecht opnieuw punten had laten liggen (dubbel yes!).

Toen ik 's middags online ging, bleek dat ze in het Astridpark de koe bijzonder snel bij de horens hadden gevat, en hun coach bedankt hadden voor bewezen diensten. Mieke Vogels nam ook ontslag, zij het om heel andere redenen (haar verkiezing tot voorzitter). Verder weinig nieuws uit dat zeer welstellende land ergens tussen Frankrijk en Duitsland in (dat is me hier in Cyprus nog maar eens duidelijk geworden). Nog steeds geen regering, en nog steeds regenachtig!

Na het lezen van de vele mails en chatten via Web MSN, besluit ik het virtuele surfen in te ruilen voor wat real life waterpret. Wanneer het 25° Celsius is, klinkt een verkwikkende plons in het water zeer verleidelijk!

Uit de -intussen afgelopen- poll op mijn blog blijkt Eén de populairste zender te zijn. Ik moet er aan denken wanneer ik 's avonds op BVN naar 'Debby & Nancy's Happy Hour' en 'Mooi! Weer De Leeuw' kijk.

Gesplitste hoofdstad

Mijn derde dag in Cyprus, en ik heb al meteen iets gedaan wat de meeste Cyprioten nog nooit in hun leven gedaan hebben; het bezoeken van het door Turkije bezette Noordelijke deel van het eiland. Ook de hoofdstad Nicosia is in twee gereten. Britse VN-soldaten controleren een buffer van een kilometer tussen het Zuiden (de onafhankelijke republiek Cyprus) en het Noorden (Turkse Republiek van Noord Cyprus).

Nicosia is de laatste gesplitste hoofdstad ter wereld. En tussen de twee werelden heerst idd een wereld van verschil. Elke politicus uit het 'Vlaanderen onafhankelijk'-kamp zou misschien beter eens op vakantie komen naar Cyprus om er aan den lijve te ondervinden wat zo een splitsing in de realiteit betekent!

Zoals ik gisteren reeds schreef, bewaken de VN een bufferzone van 1 kilometer tussen de twee delen van het eiland. Die zone loopt pal door de hoofdstad en bevat enkele gebouwen met een prachtige architectuur, die nu echter compleet in verval zijn geraakt door hun dubieuze status in ‘niemandsland’. Echt zonde en een groot verlies voor het patrimonium van Nicosia.

UN Buffer Zone

Na een stevig ontbijt in het hotel besluit ik om maar meteen Nicosia, de stad waar ik een half jaar van mijn leven zal spenderen, te gaan ontdekken. Nog maar net vertrokken merk ik meteen één van de leuke eigenschappen van Cyprus. Ook in november is het er nog aangenaam warm, en ik maak dan ook al snel rechtsomkeer naar mijn hotelkamer om er mijn overtollige trui en jas uit te spelen. Een T-shirt volstaat ruimschoots bij 25 graden.

Eén van de eerste gebouwen waar ik op stoot is een verlaten, vervallen gebouw met als opschrift ‘UN Sector 2, authorised personnel only’. Ik wordt meteen met de dagelijkse realiteit geconfronteerd. Deze hoofdstad draagt een hele geschiedenis met zich mee. De splitsing in een Turks en Grieks deel is er het resultaat van.

Mijn eerste indruk van Nicosia is niet bijster positief. Ik wandel door een oude, grauwe wijk met vuile straten en veel leegstand. Later kom ik te weten dat dit te maken heeft met de nabijheid van de UN Buffer Zone. Daardoor is de waarde van de buurt sterk gedaald met verpaupering tot gevolg. Intussen hebben de Verenigde Naties een programma opgestart om de wijk opnieuw zijn oorspronkelijk karakter (van voor de opsplitsing) te geven. Ondermeer het ‘red light district’ van Nicosia is hierdoor van de kaart weggeveegd.

Wanneer ik door de autovrije, oude stadskern wandel wordt mijn beeld van Nicosia gelukkig bijgesteld. De vele toeristen zorgen voor een gezellige drukte en de vele affiches die de Cyprioten moeten voorbereiden op de komst van de euro, doen mij al meteen meer thuis voelen.

Bye Bye Belgium!

In deze tijden van politieke crisis klinkt deze titel nogal dubbelzinnig, maar in mijn geval mag je het gewoon letterlijk nemen. Zo dadelijk stap ik op het vliegtuig met als bestemming Larnaca, en laat ik de woelige politieke situatie in België voor wat ze is.

Terwijl ik dit schrijf, zit ik dan ook vol spanning te wachten in de Business Lounge van Brussels Airlines, genietend van een natje en een droogje! Veel mensen vroegen mij de voorbije weken wat ik nu precies ging uitspoken in het zonnige Cyprus. Om eerlijk te zijn, is het ook voor mij niet honderd procent duidelijk. Ik ben natuurlijk op de hoogte van een waslijst aan praktische details, maar wat mijn taak precies zal zijn, daar zal ik pas over tien dagen een eerste zicht op hebben. De komende week wordt het eerst acclimatiseren, het appartement inrichten en mijn 30 KG aan bagage uitladen. En natuurlijk ook kennismaken met mijn Cypriotische collega's en hun lokale gebruiken!

Wie mij trouwens wil bereiken kan dat via mijn gewone mailadres, dat verandert niet. Wie mij echter op mijn GSM belt, kan op mijn voicemail stoten. Internationale gesprekken zijn nu eenmaal een pak duurder... Ook nog even zeggen dat het tijdsverschil met Cyprus 1 uur bedraagt, als het hier 8u is, is het daar reeds 9u.

Het is intussen bijna 16u, tijd om mij naar de gate te begeven! Geniet van jullie eerste herfststorm!


PS: aan de TV-fanaten die mijn blog bezoeken: geen nood. Ik heb een halve videotheek aan TV-series op DVD mee om mijn gedacht over te zeggen, en via internet en satelliet (oa. BVN-tv) zal ik het wereldje zeker blijven volgen!

The Final Countdown...

Morgen is het uiteindelijk zover! Dan vertrek ik voor zeker zes maanden naar Cyprus, om daar communicatieplatformen te gaan opbouwen! Voor wie wil weten, wat dat precies allemaal inhoudt, zit er maar één iets op; geregeld blijven langslopen op mijn blog!

Tijd dus om mijn 'valiezen' te pakken, met het zonnige Nicosia (24°C momenteel) in het achterhoofd...

Filmpje van de week: Wim De Vilders Grote Verdwijntruc

Sinds vorige maand wordt het Journaal niet meer opgenomen in de vertrouwde studio 1, maar wel in een veel kleinere studio. In de nieuwsstudio wordt er nu namelijk volop verbouwd, om in januari uit te pakken met een volledig nieuw decor. Het huidige decor zal dan 6 jaar oud zijn.

Dat de kijker daar niks van merkt (of toch weinig, enkel de klok op dea achtergrond is verdwenen), komt door de blue key-techniek. Wim De Vilder zit in een studio met een blauwe achtergrond, waarop een opname van het decor wordt geprojecteerd. Dat het met die techniek al eens durft fout te lopen, kan je zien in onderstaand filmpje.

Ook bij Het Nieuws op VtM maken ze op dit moment trouwens gebruik van de blue key-techniek. Zij steken hun nieuwsuitzendingen op 1 december reeds in een nieuw kleedje.

Daar is de Superzondag terug...

Het weer wordt opnieuw een pak slechter, de dagen flink korter en de temperatuur een stuk lager. Voor de VRT het signaal om zijn programmatie opnieuw in hoogste versnelling te gooien.

Dat doen ze vooreerst met de driedelige tv-bewerking van de bioscoopfilm 'De Indringer', die de herhalingen van Witse vanaf volgende zondag aflost. Ook de herhalingen van De Kampioenen vervallen, want vanaf december zijn er 13 nieuwe afleveringen van Vlaanderens populairste sitcom. En vanaf vrijdag is er de tweede jaargang van het sterk scorende Steracteur, Sterartiest.

Maar hèt paradepaardje van Eén is natuurlijk de zondagavondprogrammatie, die er vanaf 2 december opnieuw staat als een huis. Na het Journaal is er om 20u de zesde reeks van De Pappenheimers met nog steeds Tom Lenaerts als presentator. Daarna zijn Debby & Nancy terug voor nieuwe afleveringen van hun 'Happy Hour' waarin ze opnieuw mensen gelukkig willen maken. En vanaf 9 december pakt de VRT om 21u45 uit met de langverwachte dramaserie Katarakt.

Vanaf februari worden Debby & Nancy trouwens afgelost door dat andere kijkcijferkanon, met name de preselecties van het Eurovisie Songfestival 2008. Opvolging is dus verzekerd!

Wie bent u?

Deze vraag stelde ik mijzelf gisteren. Ik was wel eens benieuwd wie er allemaal langskomt op deze blog. Gelukkig bestaat er zoiets als Google Analytics om mij daar een antwoord op te geven; 322 unieke bezoekers hebben de site 470 keer bezocht, goed voor 745 paginaweergaves. Gemiddeld blijft een bezoeker 1 minuut en 43 seconden op deze blog. Al blijven mensen die de URL direct intypen of van een andere site komen (de meeste komen van TV-visie.be) langer hangen, dan zij die op deze blog komen via een zoekmachine (99,5% Google).

68% komt na een eerste bezoek nog eens terug, waarvoor dank! 84% van de bezoekers surft via Internet Explorer, gevolgd door Firefox (10,8%) en Safari (3,6%). Windows XP is het populairst, gevolgd door Vista en Macintosh. De meeste bezoekers doen dat vanuit België, gevolgd door de Verenigde Staten, Nederland en Argentinië.

19 mensen kwamen op deze blog terecht door de zoekterm 'Electrabrol', gevolgd door Viva Victoria, Wouter Hendricks en 'Sigrid Spruyt en Raymond van het Groenewoud'. Diverse zoektermen hebben ook te maken met de nieuwe film Vermist. Het interview met Koen De Bouw over deze film wordt gemiddeld gelezen in 3 minuten 10 seconden, dat met Stan Van Samang gemiddeld in 3 minuten en 20 seconden. En zo kan ik nog wel even doorgaan, met allerhande gegevens op te sommen over de bezoekers van deze weblog.

Om maar te zeggen dat Google Analytics heel wat meer informatie over u verzamelt, dan u denkt. Wie zelf ook een weblog of website heeft, moet zich beslist aanmelden bij Google Analytics. Het is geheel gratis en levert u een schat aan info en tips om uw site nog beter en meer bereikbaar te maken.

Oh ja, de gemiddelde bezoeker is ook (nog) geen abonnee van digitale TV, blijkt uit de vandaag afgelopen poll (zie rechtsboven)...

kunt u nog volgen?

Het is vandaag Allerzielen, meteen een goed moment om eens te kijken welke programma's dit najaar vroegtijdig ter ziele gegaan zijn. Dat zijn zo goed als allemaal programma's van VijfTV en VT4, op 30 Rock na. Dat wordt vanaf donderdag vervangen door nieuwe afleveringen van De Marollen in de Het Leven Zoals Het Is-reeks.

Al de andere vroegtijdige afvoeringen en wijzigingen zijn dus voor rekening van de SBS-zenders. Ze vervallen daarmee in hardnekkige oude gewoonten. Tot voor een paar jaar waren last-minute veranderingen schering en inslag op àlle Vlaamse zenders. Maar terwijl de andere zenders hun leven gebeterd hebben (vooral Kanaaltwee weet zich te bedwingen), vervallen ze in Zaventem opnieuw in deze uiterst irritante gewoonte.

Het lijstje van de jongste maanden is lang: Outback Luke, Numb3rs, Brothers&Sisters, Weeds, Blue Heelers, Slimmer Dan Een Kind van 10, Mama Staakt - Tante Kaat Waakt, Rules Of Engagement, Everybody Hates Chris, Traveler, Zo Moeder, Zo dochter... Kunt u nog volgen wanneer uw favoriet programma wordt uitgezonden? Hebt u zin om eerst een kwartier lang uw TV-gids te bestuderen op zoek naar die serie die u zo graag volgt? Gesteld dat die TV-gids de wijzigingen nog kan opnemen, vaak lopen die hopeloos achterop (zonder dat ze er zelf iets aan kunnen doen).

De zeer succesvolle verkoop van TV-series op DVD komt dan ook niet uit de lucht vallen. De kijker is het beu dat er met hem geen rekening wordt gehouden, en zegt zijn zender de wacht aan. Wanneer hij zich de DVD-box aanschaft, kan hij kijken wanneer hij dat wilt, aan het tempo dat hij dat wilt én vooral, zonder die irritante reclame-onderbrekingen. De vele extra's zoals weggelaten scènes, audiocmmentaar van de acteurs en/of regisseur, en documentaires allerhande, krijgt hij er als toetje bovenop. En als de fan zijn serie verslonden heeft, kan hij ze zonder problemen kwijt op e-Bay. Zo kan hij een flink deel van de aankoopsom recupereren, om het volgende seizoen aan te kopen.

Zenders die hun programmaschema constant veranderen, worden daar door de kijker trouwens genadeloos voor afgestraft. Want VT4 en Vijf TV zijn de grote verliezers van het tv-seizoen tot hier toe. In Vilvoorde lachen ze in hun vuistje, want daar is de negatieve trend gestuit, en zijn ze opnieuw marktleider in de doelgroep van 18 tot 44-jarigen.

Oh ja, de enige programma's die het op VT4 wél goed doen, zijn Lost en het duo Huizenjacht-The Block. Niet toevallig programma's die al sinds hun eerste aflevering steevast op dezelfde dag worden uitgezonden...

Gelezen: Paniek in de politiek

Het is vanaf vandaag weer aanschuiven in Antwerp Expo, voor het jaarlijke literaire massa-event, ook wel bekend als de BoekenBeurs. En met al die BV's die éénmaal per jaar plots een boek hebben (laten) schrijven, toevallig altijd in oktober, wordt het steeds meer een BV-beurs. Maar lat dat vooral de pret niet drukken.

Voor wie er heen gaat, alvast één tip: Paniek in de politiek, het derde boek van cartoonist Eric Meynen. Toen hij vorig jaar deze bundeling van zijn werk publiceerde, had hij vast niet gedacht dat de titel zo profetisch ging zijn. Want, met het record 'lang onderhandelen' zo goed als aan diggelen, is de paniek nooit ver weg in de Wetstraat.

Net als in twee vorige boeken, 'De Jaren van Dehaene' en 'De Plannen van Verhofstadt', slaagt Meynen er opnieuw in om de essentie van dagelijkse politieke gebeurtenissen te vatten in één cartoon. Met een ongeziene scherpte, en altijd komisch.

Op mijn verlanglijstje stond hij alvast hoog aangeschreven, maar het geluk stond aan mijn kant. Ik kreeg hem maandag namelijk gratis en voor niets, door het winnen van een wedstrijd in de Harelbeekse bibliotheek, die zijn 25e verjaardag viert. Er zijn slechtere manieren om de herfstvakantie mee te beginnen!

Interview: Stan Van Samang, Vermist

Vanaf vandaag loopt Vermist in de zalen, de nieuwste film van Jan Verheyen. Een ideale gelegenheid voor een interview met Stan van Samang, die in de film de rol van computerfanaat Steve speelt.

Kan je nog pap zeggen na een zomer waarin je én meer dan 50 keer optrad, én een debuutalbum opnam én in een film annex tv-serie speelt?
Nog net. Het is enorm druk, maar het is ook enorm leuk. Dat maakt dat ge het volhoudt, eigenlijk.

Uw collega-acteurs zijn helemaal op, na zeven maanden draaien, en zij combineren dit niet met het opnemen van een album én een grote zomertour.
Het is inderdaad een hele boterham. Dat maakt dat ik heel weinig thuis ben. Te weinig, eigenlijk. Dat het einde van de opnames in zicht is, klinkt me dan ook als muziek in de oren! Ik ben héél blij dat ik hieraan mocht meewerken, maar ik ben ook blij dat de opnames geen twee jaar in beslag nemen.

Is er vakantie in zicht?
Nog niet meteen. Eind november komt mijn debuutalbum uit, zodat er in december heel wat promotiewerk op de agenda staat. Maar met de feestdagen, tussen kerst en nieuw, zal ik thuis zijn. En dat zal deugd doen. Niet in mijn agenda moeten kijken om te weten waar ik die dag naar toe moet en waar ik ga eten, maar gewoonweg helemaal niks doen. Daar kijk ik wel naar uit. Anderzijds, het is ook allemaal zo leuk! Ik geniet er volop van, en een geluk dat ik er nog kan van genieten.

Want heel wat collega’s zijn toch een beetje gezond jaloers op de vele kansen die jij nu krijgt.
Ja, das waar, dat geloof ik goed. Ik weet dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen. Ik zou zelf ook jaloers zijn in hun plaats, want ik mag mijn twee handjes kussen voor de kansen die ik krijg. Ik neem ze dan ook gretig aan, maar ik werk er ook keihard voor. Ik krijg het niet zomaar in de schoot geworpen.

In Vermist speel je Steve, de computerkenner binnen het team.
In tegenstelling tot Stan van Samang, want ik ken niks van computers. Helemaal niks, en dat zorgde al eens voor problemen. Bij de briefing zeiden ze dan tegen mij ‘je moet eerst dat openen, en dan dat, en dan dit sluiten…’ , maar voor mij is dat echt chinees. En omdat Steve de man achter de pc is, was het mijn taak om te zorgen voor mastbepalingen, vergrotingen van foto’s, opsporen van gegevens… En dat hebben ze mij toch eerst een paar keer goed moeten uitleggen. Zo van ‘kunt ge dat nu nog eens herhalen?’

Je kreeg dus een volledige computerinitiatie bovenop het spelen van uw rol?
Ja, er is voor alles een eerste keer hé! Een mens blijft leren, voor mij weer een nieuwe ervaring.

De film is geregisseerd door Jan Verheyen, die toch een naam als een klok heeft in Vlaanderen. Hoe was het om met zo’n gerenommeerd regisseur samen te werken?
Goh, Jan weet heel goed wat hij doet. En dat is heel prettig werken, als iemand goed weet waar hij naar toe wil en wat hij nodig heeft. Daarnaast stond hij ook altijd open voor een practical joke. Dat is een absolute must, want de druk moet soms echt van de ketel. En dat kan zeker bij Jan Verheyen. Ik vond het alvast heel leuk werken.

Vermist is het eerste grote fictieproject van VT4. Brengt dat een zekere druk met zich mee, want deze serie zal instaan voor de reputatie van VT4 op fictievlak.
Daar zit ik, als acteur, eigenlijk niet mee in mijn kop. Als de producenten de serie goed vinden, dan hebben wij ons job goed gedaan. Of Vermist er nu voor zal zorgen dat er 700.000 kijkers naar VT4 gaan zappen, dat hebben wij niet in handen hé. Als acteurs kunnen wij zorgen dat het product zo goed mogelijk is, maar het is aan andere mensen om ervoor te zorgen dat er inderdaad 700.000 mensen voor in hun zetel gaan zitten.

Vermist is duidelijk geïnspireerd op Amerikaanse voorbeelden zoals CSI: Miami en 24. Wat vind je daarvan?
Ik vind dat eigenlijk nogal een gevaarlijk, het in eenzelfde adem noemen met een CSI of een Missing. Voor mij houdt die vergelijking heel snel op, omdat die werken met budgetten die voor één aflevering groter zijn dan ons budget voor heel de serie.

In termen van budget is vergelijken inderdaad niet mogelijk. Maar op vlak van look & feel, qua algemene uitstraling, is er toch een duidelijke link?
Ja, ik was aangenaam verrast toen ik voor de eerste keer het decor binnenkwam, bijvoorbeeld. Omdat het er inderdaad Amerikaans uitziet, wat ik goed vind. Ook de manier van draaien is heel jong, flitsend. Dus op dat vlak klopt het zeker. Maar anderzijds schep je daarmee ook een verwachtingspatroon, en dat vind ik heel gevaarlijk bij fictie. Want zonder één fragment te zien, hebben de mensen zich al een beeld gevormd over hoe het er zal uitzien. Op die manier kan je er niet meer onbezonnen naar kijken.

Maar dat is nu éénmaal het eerste waar men naar vraagt. Mensen hebben nu eenmaal de neiging om alles te vergelijken.
Ik weet het. En ik vind dat ook altijd heel gevaarlijk, vergelijkingen.

Je bent niet zo heel vaak te zien, in de film.
Ik heb inderdaad een eerder kleine rol. En, we moeten daar eerlijk in zijn, dat heeft vooral te maken met mijn drukke agenda.

Wordt dat verholpen in de tv-serie?
Ten dele wel ja. Maar anderzijds is het gewoon zo, dat het personage van Steve niet even prominent aanwezig is als Walter, die aan het hoofd staat. Dat is nu eenmaal de rol, daar moet je vrede mee nemen.

Hoe voelde het om met zoveel knap volk, zowel op vlak van talent als op vlak van uiterlijk, samen te werken? Want Koen De Bouw, Kevin Janssens, Joke Devynck zijn toch grote namen in Vlaanderen.
Ik vind het een voorrecht om daar te mogen tussen staan. Als het daarnaast ook nog eens leuk en professioneel werken is, is dat een droomjob natuurlijk. Ik ben dan ook heel blij dat ik mocht meewerken aan deze productie. Dat zal heel mooi op mijn CV staan!

Naast acteur, ben je nu ook doorgebroken als zanger met uw debuutalbum dat eind november verschijnt. Kijk je daar naar uit?
Enorm. Het is eigenlijk heel dubbel, want ik ga ook verschikkelijk nerveus zijn omdat het niet te vergelijken valt met de release van een film waarin je meespeelt. Een plaat is veel persoonlijker, veel meer van mezelf. Het is iets waar ik al jaren van droom, en dat zit er nu aan te komen en dat gaat heel vreemd zijn.

Hoe voelde het om deze zomer op al die podia te staan?
Heerlijk. Dat is leuk natuurlijk, we amuseren ons altijd te pletter. Dat wordt pas lastig als het te zwaar wordt, niet omdat het de zoveelste keer is. Als er bijvoorbeeld vijf in hetzelfde weekend zijn of wanneer ik de volgende dag om halfzeven op de set moest verschijnen. Dan wordt het lichamelijk wel lastig, en dat is iets wat ik deze zomer heel hard gevoeld hebt.

Je bent er ook goed in geslaagd om niet bekend te blijven als de winnaar van Steracteur, Sterartiest, als de zingende acteur, maar wel gewoon als Stan van Samang, de zanger.
Ik hoop in ieder geval dat ik ervan los ben gekomen. Maar het is ook niet te vergelijken met bijvoorbeeld de winnaar van Idool. Voor het programma was die winnaar nog nooit op televisie geweest, terwijl wij als acteurs allemaal al bekend waren in Vlaanderen. Er zullen bijvoorbeeld mensen zijn, die Kevin (zijn personage uit Wittekerke, nvdr) zullen blijven zeggen tegen mij. Omdat dat mijn eerste grote rol was, en dat blijft hangen. En niet die Steracteur, Sterartiest.

Na Kevin speel je trouwens opnieuw een agent.
Ja, maar hier dragen we bijvoorbeeld al geen uniform. En nu speel ik ook geen klassieke agent van de lokale politie. Het is dan ook niet met elkaar te vergelijken.

Wanneer de volgende rol die men je aanbiedt, opnieuw een agent zijn, zou je dan neen zeggen?
Neen. Zolang de persoon die ik moet spelen maar interessant is.

Je plaat komt eind november uit. Wanneer zal je spreken van een geslaagd debuut. Wanneer de critici ze de hemel inprijzen, of wanneer het publiek ze massaal koopt? Want die twee zijn vaak tegenstrijdig.
De belangrijkste persoon die de plaat goed moet vinden, is mezelf. Omdat het al zolang een droom is van mij, dat ik ze, voor alles, zelf goed moet vinden. En dat zal zo zijn. Omdat ik bij alles betrokken ben geweest en overal samen met de producer de touwtjes in handen gehad heb. Dus ik weet dat ikzelf tevreden zal zijn over de plaat.

Of dat de critici de plaat zullen smaken, dat weet ik dus niet. Als die nationaal afgekraakt wordt, zal dat pijn doen. Sowieso. Maar als ze nationaal afgekraakt wordt door de critici, maar heel warm ontvangen door het Vlaamse publiek, ga ik denken “ach critici, schrijf over mijn volgende plaat maar net hetzelfde”.

Naast de muziek en acteren voor televisie heb je ook al van theater geproefd. Nog plannen in die richting?
Ja, dat zal een blijvende aantrekkingskracht hebben op mij. We zouden graag het stuk ‘Trainspotting’ hernemen, maar ik weet nog altijd niet of ik er de tijd voor zal hebben. Maar ik graag nog terug naar theater gaan.

Bij het begin van dit interview vertelde je al dat dit jaar volledig volgeboekt is, maar wat brengt 2008?
Vooreerst mijn album live gaan brengen op diverse podia. Het wordt dus zeker een muzikaal jaar. Wat niet noodzakelijk wil zeggen dat ik ga inboeten op mijn acteerwerk. Al zal ik waarschijnlijk op een bepaald punt toch aan één van de twee voorrang moeten geven. Want ze blijven combineren zoals ik dit jaar heb gedaan, is gewoon niet vol te houden. Maar ik wil nu geen uitspraken doen over waar ik dan de voorkeur zal aan geven. Je weet immers nooit wat er kan gebeuren.

Steracteur, Sterartiest winnen, om maar iets te noemen.
Bijvoorbeeld, ja!