Ze begonnen aan Peking Express als volslagen onbekenden voor elkaar, maar gaandeweg dwongen ze elkaars respect af en uiteindelijk werden ze zelfs vriendinnen. En dat het goed klikt tussen beide dames, blijkt niet alleen uit het feit dat ze doorstootten naar de finale. Tijdens het interview gebeurde het meermaals dat de beide dames op hetzelfde moment hetzelfde antwoordden.
Welk van de vijf doorkruiste landen heeft het meeste indruk op jullie nagelaten?
Lut: Ongetwijfeld Tibet. Dan Laos, Cambodja en China. Vietnam het laatst, want het is er veel te druk. Daar is het echt vies en te industrieel. Terwijl Tibet, dat is echt een andere wereld. Hoe die monniken daar leven, prachtig.
Was dat het doel? Tibet halen?
Samen: Zeker, we wilden Tibet. Finale of niet, dat speelde minder. Maar Tibet zouden we halen. Dat was het doel en we wisten ook dat dat erin zat.
Zijn jullie ook vrienden geworden?
Lut: We gingen voluit voor hetzelfde, en dat is voldoende. We kenden het spel, en moesten eigenlijk geen vriendjes worden, zolang we maar aan hetzelfde zeil trokken. Maar we zijn het uiteindelijk wel geworden. Ik denk dat het zo goed klikte tussen ons omdat we beiden zo nuchter zijn. What you see, is what you get.
Chris: We zijn maatjes geworden, maar geen dikke vrienden. Het is niet dat ik Lut elke dag aan de lijn heb ofzo. Ook al omdat we iets te ver van elkaar wonen. Maar we waarderen elkaar en houden zeker contact om af en toe eens iets te gaan drinken.
Had je geen problemen met de taal, Chris?
Chris: Eigenlijk niet nee, soms eens bij uitdrukkingen maar voor de rest was dat geen probleem. Ook al omdat Lut bijna altijd AN sprak, op één keer na.
Lut: Eén keer heb ik inderdaad serieus gevloekt (lacht). Maar omdat ik Limburgs sprak, viel dat goed mee.
Chris: Marc verstond ik dan weer bijna nooit. Hij sprak echt te plat, van dat echte Vlaams!
In de finale ervaring zien we hoe Wendy uit een truck valt en er als bij wonder niks aan overhoudt. Sta je daar tijdens de race soms bij stil, bij de enorme risico’s die je neemt?
Lut: Daar hebben we eigenlijk nooit over nagedacht, dat het fout kon aflopen. Het is heel gevaarlijk, maar je bent zo bezig met de race dat je daar niet bij stil staat. Neem nu bijvoorbeeld die keer dat we met twee op dat brommertje kropen. Er moest niet veel gebeuren om eraf te vallen.
Chris: Of neem zo’n riksja, daar konden we gemakkelijk een keer doorzakken. Maar dat hield ons niet tegen, we zijn gewoon zo. Er is ook geen tijd om daar mee bezig te zijn.
Is het een voordeel om als twee vrouwen te liften?
Lut: Eigenlijk niet nee, toch zeker niet in Azië. Er vallen daar nu eenmaal geen macho’s te bespeuren. Twee mannen dwingen dan weer respect af, dus zij hebben wellicht wel een voordeel.
Chris: Vond Peking Express in de Verenigde Staten plaats, was het zeker in ons voordeel geweest, maar in Azië was het dat zeker niet.
Lut: De cameraploeg die overal met ons meeging was dan weer wél een voordeel. Dat opende hier en daar duidelijk deuren. Het lijkt me onmogelijk om zo’n trip gewoon met zijn tweetjes te maken.
Wisten jullie al dat je verloren had, voor Roos en Art het jullie vertelden? Had je een voorgevoel?
Lut: Dat wisten we ja. We hadden het namelijk zo slecht gedaan in de finale, ongelooflijk! Bovendien heeft Chris een scherp observeringsvermogen, en ze had in de verte een productiewagen zien staan, waardoor onze frank viel.
Chris: Het ging ook gewoon niet kunnen dat we voor Yves & Wendy toekwamen, daarvoor waren we veel te traag. We hebben het echt verneukt in de finale. We hadden iets van twaalf minuten achterstand op het einde.
Lut: Het einde was zoals het begin: chaotisch.
Das misschien ook wel het grootste verschil tussen jullie en Yves & Wendy?
Lut: Misschien wel ja. Yves & Wendy zijn misschien eerder Spa blauw, iets rustiger, kalmer, terwijl wij eerder Spa bruis zijn! Bij ons was het altijd direct van ‘vooruit met de geit’.
Zijn er dingen waarvan, als je de afleveringen nu terugziet, spijt hebt? Of waarvan je dacht; heb ik dat echt gedurfd?
Lut: Alles zou ik opnieuw doen. Ook het eten van die spinnen en zo. Je denkt daar op dat moment ook gewoon niet bij na.
Chris: Ik heb ook nergens spijt van.
Heb je dat budget van 1 euro per dag echt nodig?
Lut: Dat heb je nodig voor twee zaken: bier en sigaretten. De rest bedelden we, maar die sigaretten waren echt nodig.
Heb je, achteraf bekeken, de juiste editie van Peking gekozen?
Lut: De eerste was ook wel leuk geweest, waar ze door Mongolië trokken. Maar we klagen zeker niet; in Lhasa laten ze per dag maar 25 toeristen toe, dus als je daar deel van mag uitmaken, is dat een onvergetelijke ervaring.
Chris: Voor mij was de eerste zeker ook OK geweest. De tweede editie zei me dan weer niks.
Lut: Ook qua format was het 100% de juiste keuze. Aan de rest zouden we zelfs niet willen meedoen als ze geld toegaven! Bij Peking ben je constant onderweg, je slaapt bij mensen thuis, je leert nieuwe culturen kennen…
Chris: Met een hele hoop een maand samenleven op een eiland; ik mag er niet aan denken.
In koor lachend: Gegarandeerd binnen de kortste keren slaande ruzie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten