Alles is eindelijk geregeld om mijn flat te kunnen betrekken en dus is het inpakken en verhuizen geblazen. Net op tijd, want het ontbijtbuffet van het hotel begon eentonig te worden... (tot zover de klachten :p). Het appartement op de 4e, en hoogste, verdieping is erg ruim en heeft een prachtig uitzicht op het park dat naast de Hilton ligt. Het appartement ligt in de studentenbuurt, dichtbij de universiteit. Maar ook mijn kantoor én de winkelbuurt liggen op een afstand van amper 5' met de fiets, een ideale ligging dus.
Dat de flat zo ruim is, komt omdat hij al redelijk oud is. En hoewel dat aan de gangen van het gebouw duidelijk te merken is, valt dat voor de flat heel goed mee. Zeker de twee slaapkamers en de keuken zijn nog in optima forma. Verder zijn er nog een toilet, een badkamer met bad, douche en een tweede toilet en de ruime woonkamer annex tv-ruimte. Alleen een radio ontbreekt nog in een plaatje. En om de woonkamer wat op te vullen zou ook een kerstboom niet misstaan.
's Avonds trek ik met enkele Zuid-Cyprioten naar Noord-Cyprus, want 15 november 1983 is de dag waarop The Turkish Republic of Northern Cyprus werd uitgeroepen. En aan de vooravond daarvan zijn er dan traditioneel allerlei festiviteiten, inclusief vuurwerk. Wanneer ik met mijn identiteitskaart de grens wil oversteken, doet de douanier moeilijk, en vraagt om mijn Internationaal Paspoort. Gelukkig had ik ook dat bij mij. De Cyprioten hadden mij reeds gewaarschuwd dat ze aan de grens graag moeilijk doen, grensgezever noemen ze het. Het blijft een vreemde ervaring voor iemand die is opgegroeid in een Europa Zonder Grenzen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten