Stilaan begint alles hier in Cyprus in zijn plooi te vallen. Ik begin een dagelijkse routine te kweken en raak vertrouwd met de diverse Cypriotische gebruiken. Ook op het werk krijg ik meer en meer zicht op mijn taken. Na het werk loop ik langs in een 'Outlet Store' op zoek naar placemats en andere praktische hebbedingen voor mijn appartement en spring ik binnen in de supermarkt op het gelijksvloers van mijn appartementsgebouw (lekker dichtbij!) om een nieuwe voorraad etenswaren in te slaan.
Na het eten heb ik voor het eerst een rustige avond waarbij ik niks gepland heb. Daardoor heb ik voor het eerst de tijd om aan het thuisfront te denken. Ik besluit om ze eens te bellen, ik heb ze tenslotte nog niet gehoord sinds mijn vertrek. Na een paar vruchteloze pogingen lukt het mij dan toch. Maar ik stel meteen vast dat ik het uurverschil even uit het oog was verloren, want ik bel hen op tijdens hun dagelijkse tv-afspraak en dat mag ik horen ook.
Dan is mijn oma blijer met mijn telefoontje. Ze stelt me een hele batterij bezorgde vragen zoals alleen oma's die kunnen stellen en is verbaast dat ze mij zo goed kan verstaan, ook al ben ik zover weg ("het klinkt precies of ge zit in Kortrijk"). De wonderen der techniek...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten