Mijn dag begint goed, want wanneer ik aankom op kantoor, krijg ik al meteen een doos met lekkernijen onder mijn neus geschoven. Gelet op welke dag we zijn, denk je nu waarschijnlijk dat de Goed Heilig Man vannacht ook hier is langs geweest. Toch niet. Op Cyprus wordt de verjaardag van Sinterklaas schandelijk over het hoofd gezien!
Wat wel gevierd wordt, is uw naamdag. En op zes december, dag van de Heilige Sint-Nicolaas, is het dus de beurt aan iedereen die Nick, Nicky of Nico heet, om te trakteren. Dat gebeurt traditioneel met koekjes, muffins of chocoladegebakjes die je in één van de vele bakkerijen kan kopen. Ik bedank Nicky voor de zoete attentie en vertel haar dat we dit bij ons niet vieren, en dat veel Vlamingen hun naamdag zelfs niet weten. In de plaats daarvan trakteren we op onze verjaardag. Waarop ze repliceert: ‘in Cyprus dient je verjaardag niet om te geven, maar juist om te krijgen!’
Katarina vraagt wanneer mijn naamdag valt. Ik antwoord haar dat die valt op de Vlaamse Feestdag, 11 juli, wanneer ik al opnieuw thuis zal zijn, en dat trakteren met Belgian chocolates er dus niet bij zal zijn.
Met de Cypriotische bakkerijen (vaak grote ketens) is trouwens iets vreemd aan de hand. Je kan er van alles vinden, van taart en cake tot pistolets en van belegde broodjes tot fruitsap. Eén ding zal je er echter niet vinden; een klassiek gesneden brood. Daarvoor moet je naar de supermarkt, want brood wordt hier enkel nog gebakken door grote industriële bakkerijen. ’s Morgens even langslopen bij de ‘wakkere bakker’ voor een versgebakken wit gesneden dat nog warm aanvoelt, is er hier dan ook niet bij. Met het verdwijnen van de vaste broodprijs en een dalend aantal jongeren dat in België voor bakker studeert, een trend die zich stilaan wellicht ook in ons land zal laten voelen. Zonde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten