Kerstmis is opnieuw in aantocht, en dat is voor velen het moment om even terug te blikken op het voorbije jaar. Bij VTM kijken ze echter vooral vooruit, want de familiezender heeft heel wat plannen voor 2006. Zo wordt er op vrijdag uitgepakt met het showprogramma ‘Sterren op de Dansvloer’ en is er op zaterdag het langverwachte ‘Ik wil je iets vertellen’ met Ingeborg. Natuurlijk is er ook reality, met het nieuwe ‘Hou van Ons’ op woensdag.
Programmadirecteur Jan Segers wond er geen doekjes om: “2005 was geen goed jaar voor VTM. De reclame-inkomsten zijn drastisch teruggevallen, we hebben het voetbalcontract verloren aan Belgacom (en dus de VRT, bl.) en tijdens de zomer was er nog maar eens een directiewissel. Bovendien wordt de openbare omroep alsmaar agressiever in het naar zich toetrekken van het kijkcijferlaken.”
Op het vlak van kijkcijfers bleef VTM status quo, met een verlies van 0,1%. “In een alsmaar competitievere markt, met nieuwe initiatieven als VijifTV en de lancering van digitale televisie, mag standhouden aanzien worden als een overwinning”, aldus Segers. Van januari tot november 2005 behaalde VTM een marktaandeel van 26,3% tegenover 26,4% tijdens de eerste elf maanden van vorig jaar (tijdens prime time van 17 tot 23u). “Eén daarentegen gaat van 30,9% naar 29,5% op één jaar tijd. En toch heerst de perceptie dat het met VTM alsmaar slechter gaat, terwijl de VRT goed boert. Deze cijfers spreken dat dus radicaal tegen”, merkt de programmadirecteur op.
“Ook als de resultaten van KANAALTWEE en Canvas worden verrekend, helt de balans in het voordeel van de VMMa. Samen halen wij 32,6% tijdens de eerste elf maanden van dit jaar, een stijging met 0,2% tegenover 2004. De VRT gaat achteruit met 4%.” Hier moet echter opgemerkt worden dat de kijkcijfers van Sporza mee verrekend zijn. Zonder deze kijkcijfers gaat de VRT er op 1,4% op achteruit. Daarnaast weerlegt Segers de kritiek dat televisie aan populariteit zou inboeten. Van januari tot november dit jaar keken gemiddeld 1.821.800 kijkers tussen 17u en 23u naar televisie tegenover 1.679.000 in dezelfde periode twee jaar geleden.
De Nieuwe Papa
Jan Segers is dan ook hoopvol voor de toekomst. “We gaan ook de komende jaren blijven investeren in Vlaamse producties, omdat die meer dan ooit de ruggengraat van VTM zijn.” VTM trekt daarbij vooral de kaart van de grote shows en van feelgood-reality. Dat eerste uit zich in het dansspektakel ‘Sterren op de Dansvloer’ en Ingeborgs emotalkshow ‘Ik moet je iets vertellen’ op zaterdag. Samen met Staf Coppens haalt ze mensen naar de studio die om of andere reden het contact hebben verbroken met vrienden of familie, en dat nu willen goedmaken.
Voor de feelgood-reality zorgt ‘Hou van Ons’. In dit nieuwe format, van de producers van De Nieuwe Mama en Witte Raven, zijn het de kinderen die op zoek gaan naar een geschikte partner voor hun alleenstaande pa of ma. Van De Nieuwe Mama komen er overigens zes nieuwe afleveringen, waarin dit keer ondermeer een moslimfamilie en een holebigezin met twee papa’s wisselen met een klassiek Vlaams gezin. Wegens de uitstekende kijkcijfers (tot 40% marktaandeel na 22u) komt de Supernanny gezinnen-met-kinderen in nood opnieuw bijspringen en Sonja Kimpen helpt dan weer mensen bij wie het diëten niet zo wil vlotten.
Het grootste nieuws kwam echter van Rani De Coninck. Zij wordt namelijk het gezicht van het nieuwe dagelijkse showbizzmagazine VIPS. “De enige échte opvolger van het legendarische Medialaan 1”, aldus programmadirecteur Jan Segers, “want Exclusief was niet meer dan een barslechte oefening en Sterren en Kometen heeft een meer alternatieve stijl.” Samen met twee mediawatchers, ‘die niet bang om voor hun mening uit te komen’, heeft Rani het elke dag live vanuit een studio over de voorbije dag in showbizzland. Ze blikt ook vooruit naar programma’s en evenementen die op stapel staan en gunt de kijker zo een unieke blik achter de schermen.
VTM draagt in de vooravond namelijk nog altijd de gevolgen van de blunder eind jaren ‘90 om het erg populaire Waagstuk af te voeren. De kijker schakelde dan maar in grote getale over naar Ben Crabbé en zijn Blokken, en daar is meer dan zes jaar later nog altijd geen verandering in gekomen. Ook het overkopen van de populaire soap ‘Mooi en Meedogenloos’ mocht niet baten. Het bleek allesbehalve een remedie tegen de tandem ‘De Rode Loper’ en ‘Blokken’. Nu het contract met de Amerikaanse soap ten einde loopt, is het dan ook de hoogste tijd om een ultieme strijd om de vooravond te ontketenen. Het Rad van Fortuin verschuift naar 18u, een halfuur later gevolgd door de Vlaamse versie van het succesvolle Nederlandse programma RTL Boulevard.
Begin januari weten we of VTM in zijn opzet is geslaagd.
19 december 2005
16 december 2005
DVD: Kinderen van Dewindt (seizoen 2)
De tweede jaargang van Kinderen van Dewindt haalde afgelopen najaar opvallend hoge kijkcijfers op Eén. Voor zij die het op woensdag echter te druk hadden met kijken naar de avonturen van Anderlecht en Club Brugge in de Champions League, is er nu de DVD-box met alle 11 afleveringen.
De serie
De Kinderen van Dewindt zijn geboren ondernemers. De toekomst van het bedrijf laat de familie niet koud. Ze zullen moeten samenwerken om het levenswerk van hun vader van de ondergang te redden. De ‘struggle for life’ van een kleine familiale onderneming in de haven van Antwerpen gaat verder waar het verhaal aan de klif bleef hangen. Bart (Axel Daeseleire) en Steven (Mathijs Scheepers) raken het niet eens welke koers het familiebedrijf moet varen. Deze tweede jaargang draait dan ook vooral rond de vragen; zal fils à papa Bart het hoofd boven water kunnen houden om zo het bedrijf te kunnen redden en zal Steven rust vinden en zich kunnen verzoenen met de keuzes die door Bart gemaakt worden?
In de tweede arena van Kinderen van Dewindt, de Antwerpse modescène, lijkt de weg naar het modemekka Parijs voor Lies (Joke De Bruyn) met moeilijkheden bezaaid. Haar modelijn lijkt maar niet van de grond te komen. Ze moet dan ook een manier vinden om haar inzichten te koppelen aan de productionele haalbaarheid. En dan is er natuurlijk ook nog nonkel Bob (Gène Bervoets), die op wraak belust is, en Mater familias Rita (Camilia Blereau) die na de dood van haar man Karel, opnieuw zin in het leven tracht te vinden.
De extra’s
Anders dan bij het eerste seizoen, zijn we dit keer snel uitgepraat wat betreft de extra’s. Er is enkel een 50 minuten durende compilatie met de gebeurtenissen uit de eerste jaargang. Zelfs geen Nederlandstalige ondertiteling, wat betekent dat doven en slechthorenden (en anderstaligen) moeten gaan liplezen om te volgen.
Ons oordeel
De acteerprestaties zijn opnieuw van een erg hoog niveau, zeker van raspaarden Camilia Blereau en Axel Daeseleire. Ook de jonge talenten als Joke De Bruyn zijn duidelijk gegroeid in hun rol, en komen in de nieuwe afleveringen pas echt uit de verf. Ook de scenarioschrijvers hebben meer ervaring opgedaan, en dat komt de scenario’s alleen maar ten goede. De clichés, waar de eerste afleveringen toch enigszins mee uitpakten, zijn nu bijna volledig verdwenen. Alleen de storyline rond Bob, de wraakbeluste oom, ruikt er nog naar, maar op het einde wordt ook daar komaf mee gemaakt.
Kwaliteit is eigenlijk hét trefwoord van deze Vlaamse fictiereeks. Naast de acteerprestaties, zijn ook de decors, kledij en rekwisieten àf. De originele setting van de modewereld en het havenmilieu versterken dit alleen maar. Deze reeks verdient het dan ook niet om op een weekdag te worden uitgezonden. Als je bedenkt dat mindere titels als ‘Sedes & Belli’ een plek op de zondagavond kregen, verdient Kinderen van Dewindt dat zonder enige twijfel. Daarnaast beschikt de serie over een steengoede soundtrack, die perfect past in het rijtje van Heterdaad, Witse en Flikken.
Het blijft dan ook jammer dat de kwaliteit niet wordt doorgetrokken naar de extra’s. Een topper als deze verdient beter dan alleen een compilatie. Het ontbreken van ondertiteling is daarenboven pas écht een schande.
Acteurs: Camilia Blereau, Gène Bervoets, Axel Daeseleire, Pepijn Caudron, Kristien De Proost, Mathijs Scheepers, Joke De Bruyn e.a
De serie
De Kinderen van Dewindt zijn geboren ondernemers. De toekomst van het bedrijf laat de familie niet koud. Ze zullen moeten samenwerken om het levenswerk van hun vader van de ondergang te redden. De ‘struggle for life’ van een kleine familiale onderneming in de haven van Antwerpen gaat verder waar het verhaal aan de klif bleef hangen. Bart (Axel Daeseleire) en Steven (Mathijs Scheepers) raken het niet eens welke koers het familiebedrijf moet varen. Deze tweede jaargang draait dan ook vooral rond de vragen; zal fils à papa Bart het hoofd boven water kunnen houden om zo het bedrijf te kunnen redden en zal Steven rust vinden en zich kunnen verzoenen met de keuzes die door Bart gemaakt worden?
In de tweede arena van Kinderen van Dewindt, de Antwerpse modescène, lijkt de weg naar het modemekka Parijs voor Lies (Joke De Bruyn) met moeilijkheden bezaaid. Haar modelijn lijkt maar niet van de grond te komen. Ze moet dan ook een manier vinden om haar inzichten te koppelen aan de productionele haalbaarheid. En dan is er natuurlijk ook nog nonkel Bob (Gène Bervoets), die op wraak belust is, en Mater familias Rita (Camilia Blereau) die na de dood van haar man Karel, opnieuw zin in het leven tracht te vinden.
De extra’s
Anders dan bij het eerste seizoen, zijn we dit keer snel uitgepraat wat betreft de extra’s. Er is enkel een 50 minuten durende compilatie met de gebeurtenissen uit de eerste jaargang. Zelfs geen Nederlandstalige ondertiteling, wat betekent dat doven en slechthorenden (en anderstaligen) moeten gaan liplezen om te volgen.
Ons oordeel
De acteerprestaties zijn opnieuw van een erg hoog niveau, zeker van raspaarden Camilia Blereau en Axel Daeseleire. Ook de jonge talenten als Joke De Bruyn zijn duidelijk gegroeid in hun rol, en komen in de nieuwe afleveringen pas echt uit de verf. Ook de scenarioschrijvers hebben meer ervaring opgedaan, en dat komt de scenario’s alleen maar ten goede. De clichés, waar de eerste afleveringen toch enigszins mee uitpakten, zijn nu bijna volledig verdwenen. Alleen de storyline rond Bob, de wraakbeluste oom, ruikt er nog naar, maar op het einde wordt ook daar komaf mee gemaakt.
Kwaliteit is eigenlijk hét trefwoord van deze Vlaamse fictiereeks. Naast de acteerprestaties, zijn ook de decors, kledij en rekwisieten àf. De originele setting van de modewereld en het havenmilieu versterken dit alleen maar. Deze reeks verdient het dan ook niet om op een weekdag te worden uitgezonden. Als je bedenkt dat mindere titels als ‘Sedes & Belli’ een plek op de zondagavond kregen, verdient Kinderen van Dewindt dat zonder enige twijfel. Daarnaast beschikt de serie over een steengoede soundtrack, die perfect past in het rijtje van Heterdaad, Witse en Flikken.
Het blijft dan ook jammer dat de kwaliteit niet wordt doorgetrokken naar de extra’s. Een topper als deze verdient beter dan alleen een compilatie. Het ontbreken van ondertiteling is daarenboven pas écht een schande.
Acteurs: Camilia Blereau, Gène Bervoets, Axel Daeseleire, Pepijn Caudron, Kristien De Proost, Mathijs Scheepers, Joke De Bruyn e.a
8 december 2005
Urgent FM start Radio workshops
De mensen van Urgent.fm, de Gentse jongerenzender, starten met een reeks workshops voor jongeren tussen 14 en 30 jaar oud. Op die manier willen ze getalenteerde jongeren ongedwongen laten kennismaken met het medium radio. Het project wordt ondermeer gesteund door de Universiteit Gent en de Provinicie Oost-Vlaanderen.
De drijvende krachten achter de jongerenradio Urgent.fm, hebben daarvoor een nieuwe VZW opgericht, de vzw Ethercentrum. Deze vzw maakt werk van het Rec Radiocentrum, dat bouwt aan een samenwerkingsverband tussen een aantal radio’s. Zo willen ze vooral jongeren de kans geven om te proeven van radio. Het is de bedoeling om de functie die deze zenders bekleden voor de jongeren in hun gemeenschap te versterken. Dat gebeurt voornamelijk door workshops radio aan te bieden via het Rec Radiocentrum én doro een overlegorgaan op te zetten tussen deze workshopsites om de inhoud van de workshops op niveau te houden.
Het opzet van het Rec Radiocentrum is om jongeren tussen 14 en 30 jaar oud de kans te geven om in een ongedwongen sfeer te proeven van alle aspecten van het radiomaken. Het wil de jongeren die op een enthousiaste manier bezig zijn met radio maken tips verschaffen, en een aantal radiovaardigheden op een degelijke manier gaan trainen. Er zijn namelijk nog erg weinig plaatsen in Vlaanderen waar je het radiomaken ook in de praktijk kan leren.
Alexandra Potvin, spitsstem op Q-music en meter van het project, beaamt dit. “Bij ons op Q-music komen vaak mensen langs die wel een prachtige stem hebben, maar de essentiële basiskneepjes echt niet onder de knie hebben. En dat is toch echt wel essentieel. Vroeger kon je het nog leren bij lokale radio’s, zo heb ik het trouwens gedaan. Maar tegenwoordig zijn die verbonden aan een keten, die vanuit Brussel alle programma’s doorstuurt. Programma’s die gepresenteerd worden door professionele presentatoren. Vandaar ook dat ik projecten als het Rec Radiocentrum volmondig steun en het meterschap ervan heb aanvaard.” Peter van het nieuwe project is Studio Brusselaar Tomas De Soete, bekend van Brussel Midi en de avondshow Tomas.
Het aanbod van de workshops valt onder te verdelen in een algemene workshop “Practice” en een aantal gespecialiseerde reeksen workshops, getiteld “Sessions”. In ‘Practice’ komt een groep tussen de 10 en 15 jongeren binnen bij het centrum, leren zij wat over de wetmatigheden van het medium, gaan zij in kleine groepjes aan de slag om een item (playlist, presentatie, reportage…) uit te werken en uiteindelijk gaat de hele groep de studio in om haar eigen programma in te blikken. Na een namiddag in het radiocentrum gaan zij naar huis met hun eigen radioprogramma in handen.
Voor de ‘Sessions’ kan men zich enkel inschrijven op persoonlijke basis. Zonder ‘Practice’ kan je hier namelijk weinig komen doen. Op dit moment worden drie reeksen workshops klaargestoomd voor wie gebeten is door het radiovirus: de presentator, de technicus en de redacteur. Getalenteerde jongeren kunnen hier hun talent laten rijpen en de basis van een aantal belangrijke aspecten van radiomaken oppikken.
Het project geniet de steun van de Vlaamse Gemeenschap, de Provincie Oost-Vlaanderen en de Universiteit Gent. Er wordt ook nog gezocht naar private sponsors, één van hen is alvast de Cera Foundation.
De drijvende krachten achter de jongerenradio Urgent.fm, hebben daarvoor een nieuwe VZW opgericht, de vzw Ethercentrum. Deze vzw maakt werk van het Rec Radiocentrum, dat bouwt aan een samenwerkingsverband tussen een aantal radio’s. Zo willen ze vooral jongeren de kans geven om te proeven van radio. Het is de bedoeling om de functie die deze zenders bekleden voor de jongeren in hun gemeenschap te versterken. Dat gebeurt voornamelijk door workshops radio aan te bieden via het Rec Radiocentrum én doro een overlegorgaan op te zetten tussen deze workshopsites om de inhoud van de workshops op niveau te houden.
Het opzet van het Rec Radiocentrum is om jongeren tussen 14 en 30 jaar oud de kans te geven om in een ongedwongen sfeer te proeven van alle aspecten van het radiomaken. Het wil de jongeren die op een enthousiaste manier bezig zijn met radio maken tips verschaffen, en een aantal radiovaardigheden op een degelijke manier gaan trainen. Er zijn namelijk nog erg weinig plaatsen in Vlaanderen waar je het radiomaken ook in de praktijk kan leren.
Alexandra Potvin, spitsstem op Q-music en meter van het project, beaamt dit. “Bij ons op Q-music komen vaak mensen langs die wel een prachtige stem hebben, maar de essentiële basiskneepjes echt niet onder de knie hebben. En dat is toch echt wel essentieel. Vroeger kon je het nog leren bij lokale radio’s, zo heb ik het trouwens gedaan. Maar tegenwoordig zijn die verbonden aan een keten, die vanuit Brussel alle programma’s doorstuurt. Programma’s die gepresenteerd worden door professionele presentatoren. Vandaar ook dat ik projecten als het Rec Radiocentrum volmondig steun en het meterschap ervan heb aanvaard.” Peter van het nieuwe project is Studio Brusselaar Tomas De Soete, bekend van Brussel Midi en de avondshow Tomas.
Het aanbod van de workshops valt onder te verdelen in een algemene workshop “Practice” en een aantal gespecialiseerde reeksen workshops, getiteld “Sessions”. In ‘Practice’ komt een groep tussen de 10 en 15 jongeren binnen bij het centrum, leren zij wat over de wetmatigheden van het medium, gaan zij in kleine groepjes aan de slag om een item (playlist, presentatie, reportage…) uit te werken en uiteindelijk gaat de hele groep de studio in om haar eigen programma in te blikken. Na een namiddag in het radiocentrum gaan zij naar huis met hun eigen radioprogramma in handen.
Voor de ‘Sessions’ kan men zich enkel inschrijven op persoonlijke basis. Zonder ‘Practice’ kan je hier namelijk weinig komen doen. Op dit moment worden drie reeksen workshops klaargestoomd voor wie gebeten is door het radiovirus: de presentator, de technicus en de redacteur. Getalenteerde jongeren kunnen hier hun talent laten rijpen en de basis van een aantal belangrijke aspecten van radiomaken oppikken.
Het project geniet de steun van de Vlaamse Gemeenschap, de Provincie Oost-Vlaanderen en de Universiteit Gent. Er wordt ook nog gezocht naar private sponsors, één van hen is alvast de Cera Foundation.
28 november 2005
Texas bezoekt de Marconistudio
Hoog bezoek afgelopen weekend in de Marconistudio van Radio Donna. Rockgroep Texas kwam namelijk overgevlogen van Schotland om voor een paar honderd luisteraars zijn nieuwe album ‘Red Book’ voor te stellen. Van een jetlag had frontvrouw Sharleen Spiteri gelukkig geen last.
In zijn beginjaren nodigde Radio Donna geregeld schoon volk uit naar de studio’s aan de Reyerslaan. Zo waren ondermeer Marco Borsato, Clouseau and Melanie C reeds in de Marconistudio te gast. Maar de laatste jaren was de guestlist van de hitzender nogal aan de magere kant. Concurrent Q-Music overtroefde hen regelmatig met spraakmakende optredens van The Simple Minds, Simply Red en, jawel, ook Texas, met hoge luistercijfers als gevolg.
Dus was het tijd om opnieuw aan te knopen met een rijke traditie. De release van het nieuwe album van Texas, was meteen een goede reden om de daad bij het woord te voegen en hen naar Brussel te laten komen. Een sms-wedstrijd selecteerde de tweehonderd gelukkigen die, samen met een aantal luisteraars van de Waalse zender VivaCité, het exclusieve optreden mochten bijwonen. Uniek, want het is het enige promotionele optreden die Sharleen en co geven rond de release van Red Book.
De sfeer zat er dan ook goed in bij het publiek, waarvan sommigen al om 14u stonden te wachten aan de studiodeuren om toch maar vooraan te kunnen plaatsnemen. En dat voor een optreden dat pas na 17u zou beginnen! Het was dan ook meteen duidelijk dat we hier met enkele onvervalste die-hard fans te doen hadden. Gewapend met de digitale camera, en voorzien van dvd’s en cd’s om te laten signeren, stormden ze de studio binnen eenmaal ze daar de toelating voor kregen. Zelfs de bar met gratis drank kon hen niet deren.
Maar het moet gezegd, het was al die moeite meer dan waard. Sharleen was méér dan in form, en zette in haar sappig Engels-met-Schotse-tongval meteen de toon voor de komende vijftig minuten. Huidige hit Getaway was de te verwachten opener, gevolgd door twee tracks uit het nieuwe album. In totaal worden er vijf nummers geplukt uit ‘Red Book’, die afgewisseld worden met grote hits als ‘So called Friend’ en ‘Innersmile’, die het publiek feilloos kan meezingen.
Spiteri trakteerde de fans verder nog een nummertje aan de piano en verklapte en passant ook haar nickname die ze al sinds het begin van Texas met zich meedraagt. De andere groepsleden deden met enkele pikante oneliners en dito moppen hun duit in het zakje, tot groot jolijt van het talrijke publiek.
Na vijftig minuten was het afgelopen, al trakteerden de Schotten de vele fans wel nog op een bisnummer. Na ‘Summersun’ was het echter reppen geblazen richting Zaventem, want om halfacht vertrok hun vliegtuig al opnieuw richting Groot-Brittannië. En de fans, die konden zich intussen te goed doen aan een heerlijk buffet om te bekomen.
In zijn beginjaren nodigde Radio Donna geregeld schoon volk uit naar de studio’s aan de Reyerslaan. Zo waren ondermeer Marco Borsato, Clouseau and Melanie C reeds in de Marconistudio te gast. Maar de laatste jaren was de guestlist van de hitzender nogal aan de magere kant. Concurrent Q-Music overtroefde hen regelmatig met spraakmakende optredens van The Simple Minds, Simply Red en, jawel, ook Texas, met hoge luistercijfers als gevolg.
Dus was het tijd om opnieuw aan te knopen met een rijke traditie. De release van het nieuwe album van Texas, was meteen een goede reden om de daad bij het woord te voegen en hen naar Brussel te laten komen. Een sms-wedstrijd selecteerde de tweehonderd gelukkigen die, samen met een aantal luisteraars van de Waalse zender VivaCité, het exclusieve optreden mochten bijwonen. Uniek, want het is het enige promotionele optreden die Sharleen en co geven rond de release van Red Book.
De sfeer zat er dan ook goed in bij het publiek, waarvan sommigen al om 14u stonden te wachten aan de studiodeuren om toch maar vooraan te kunnen plaatsnemen. En dat voor een optreden dat pas na 17u zou beginnen! Het was dan ook meteen duidelijk dat we hier met enkele onvervalste die-hard fans te doen hadden. Gewapend met de digitale camera, en voorzien van dvd’s en cd’s om te laten signeren, stormden ze de studio binnen eenmaal ze daar de toelating voor kregen. Zelfs de bar met gratis drank kon hen niet deren.
Maar het moet gezegd, het was al die moeite meer dan waard. Sharleen was méér dan in form, en zette in haar sappig Engels-met-Schotse-tongval meteen de toon voor de komende vijftig minuten. Huidige hit Getaway was de te verwachten opener, gevolgd door twee tracks uit het nieuwe album. In totaal worden er vijf nummers geplukt uit ‘Red Book’, die afgewisseld worden met grote hits als ‘So called Friend’ en ‘Innersmile’, die het publiek feilloos kan meezingen.
Spiteri trakteerde de fans verder nog een nummertje aan de piano en verklapte en passant ook haar nickname die ze al sinds het begin van Texas met zich meedraagt. De andere groepsleden deden met enkele pikante oneliners en dito moppen hun duit in het zakje, tot groot jolijt van het talrijke publiek.
Na vijftig minuten was het afgelopen, al trakteerden de Schotten de vele fans wel nog op een bisnummer. Na ‘Summersun’ was het echter reppen geblazen richting Zaventem, want om halfacht vertrok hun vliegtuig al opnieuw richting Groot-Brittannië. En de fans, die konden zich intussen te goed doen aan een heerlijk buffet om te bekomen.
20 november 2005
Studio 75; Een jubileum in ware Stu Bru-stijl
Voor één keer kon je niet alleen naar de radio luisteren maar ook kijken. Overal in Gent was de radio gisteren aanwezig om zijn 75e verjaardag uitgebreid te vieren. Meer reden hadden ze bij Studio Brussel niet nodig om nog eens een ferm feestje te geven. Onze partycrasher van dienst is nog net nuchter genoeg om u er alle details te geven.
Dat Studio Brussel zich door niets laat tegenhouden, wisten we al langer. En door een failliete Culture Club al zeker niet. De sfeer van de good old days was even terug voor een avond lang dansen en shaken op de muziek van drie generaties DJ’s.
De jongerenzender van de VRT maakte namelijk een tripje down Memory Lane met achter de draaitafels legendarische namen als Zaki, Bert Geenen, Mike Verdrengh en Jan Houtekiet. Maar ook ‘new school’ DJ’s als Gerrit Kerremans en Christophe Lambrecht waren present net als beloftevolle namen als ‘Gus & Lefto’ en ‘Dors & Karoline Kamosi’.
Het talrijk opgekomen (jonge) publiek liet het zich allemaal welgevallen en gaf zich volledig over aan de muziek. De Culture Club zat dan ook al snel goed vol en was naar het einde van de avond toe zelfs uitverkocht. Tussen al dat volk ook heel wat bekende namen, waaronder Rick De Leeuw, Hans Otten en Stefan ‘De Afrekening’ Ackermans.
Hun oordeel over het feestje was, net als de mening van menig toeschouwer, unaniem erg positief. De sfeer zat er zo goed in, dat een niet zo nuchtere luisteraar zich bij het naar huis gaan afvroeg ‘wanneer ze 100 jaar radio gaan vieren’. Volgens mij over 25 jaar…
Dat Studio Brussel zich door niets laat tegenhouden, wisten we al langer. En door een failliete Culture Club al zeker niet. De sfeer van de good old days was even terug voor een avond lang dansen en shaken op de muziek van drie generaties DJ’s.
De jongerenzender van de VRT maakte namelijk een tripje down Memory Lane met achter de draaitafels legendarische namen als Zaki, Bert Geenen, Mike Verdrengh en Jan Houtekiet. Maar ook ‘new school’ DJ’s als Gerrit Kerremans en Christophe Lambrecht waren present net als beloftevolle namen als ‘Gus & Lefto’ en ‘Dors & Karoline Kamosi’.
Het talrijk opgekomen (jonge) publiek liet het zich allemaal welgevallen en gaf zich volledig over aan de muziek. De Culture Club zat dan ook al snel goed vol en was naar het einde van de avond toe zelfs uitverkocht. Tussen al dat volk ook heel wat bekende namen, waaronder Rick De Leeuw, Hans Otten en Stefan ‘De Afrekening’ Ackermans.
Hun oordeel over het feestje was, net als de mening van menig toeschouwer, unaniem erg positief. De sfeer zat er zo goed in, dat een niet zo nuchtere luisteraar zich bij het naar huis gaan afvroeg ‘wanneer ze 100 jaar radio gaan vieren’. Volgens mij over 25 jaar…
7 november 2005
Kanaaltwee gooit het roer om
Sinds het einde van Big Brother gaat het niet al te best met Kanaaltwee. Het is al jaren de minst bekeken zender van grote vijf en dit terwijl VT4 het alsmaar beter doet. Hoog tijd dus om vanaf dit najaar het roer drastisch om te gooien. In de strijd om de kijker beloofde men meer Vlaamse producties dan ooit, live topsport (met het WK en vanaf 2006 de Champions League), absolute blockbusters en steengoede series.
Tijdens de eerste avond van het najaar hield men alvast woord. De herhalingen van Raf & Ronny en het vlaggenschip Expeditie Robinson waren de Vlaamse programma’s met dienst, en op het vlak van series is er op maandagavond Cold Case en een vierde dag uit het leven van Jack Bauer in 24. En dankzij de gloednieuwe trailers, werden we ook op de hoogte gehouden, wanneer er welke blockbusters op het menu staan. Die nieuwe look mag er overigens best wezen, hij is modern en soms wel grappig.
Ook al heb ik alle afleveringen van Raf & Ronny al eens gezien op VTM, het was leuk om nog eens te zien hoe het allemaal begon voor de twee berooide komieken. Ook al kreeg de serie toen hier en daar kritiek, ze blijft ook vandaag nog stevig overeind. Je moet een halfuurtje later maar naar nieuwe afleveringen van 2 Straten Verder kijken, en je begrijpt meteen wat ik bedoel. Daarna serveerde Kanaaltwee de Amerikaanse crimeserie Cold Case, waarmee ze meteen hun eigen variant op raspaard Crime Scene Investigation in huis gehaald hebben.
Eens de eerste aflevering van Thuis op bevriende zender Eén was afgelopen, Was het tijd voor Expeditie Robinson. Voor het eerst niet op VT4 dus, en dat betekent ook zonder Roos van Acker. Maar niet getreurd, de ravissante Lotte Verlackt kwijt zich even uitstekend van haar taak. Dat ze het daarbij op haar eigen manier doet, en niet krampachtig probeert haar voorganger te imiteren, pleit alleen maar in haar voordeel.
Ook de expeditie zelf is voldoende verschillend van zijn voorgangers, om u opnieuw op het puntje van uw stoel te doen zitten. Zo is de kruisigingsproef waarmee heb programma opende, meteen al één van die momenten die eind november in de best-off zullen opduiken. Magistraal in beeld gebracht en met een verrassende afloop. Dat belooft alvast voor de komende afleveringen. Het viel me trouwens op dat de nieuwe producent ook meer oog heeft voor de overweldigende natuurpracht die Indonesië bezit, wat uiteraard zeer terecht is.
Zeker in deze eerste aflevering was het een welkom alternatief voor het gebrek aan sluimerende conflicten in de twee kampen, maar dat iedereen de eerste dagen nog lief is voor elkaar, is natuurlijk niet zo verwonderlijk. En een korte vooruitblik op volgende week, leert ons dat de eerste conflicten, uiteraard over wie er nu eigenlijk de leider is, stilaan hun kookpunt bereiken. De verandering van producent heeft Expeditie Robinson overduidelijk dat tikkeltje nieuwe zuurstof gegeven dat het na 5 jaar wel kon gebruiken.
Spreken we bij de survivalsoap nog over een tikkeltje, dan lijkt het erop dat real-timeserie 24 een hele bus nieuwe zuurstof heeft aangeslagen. Volledig terecht overigens, want het derde seizoen was overduidelijk te zwak voor woorden. Dankzij een compleet vernieuwde cast en een frisse, actuele, verhaallijn rond moslimterrorisme staan Jack Bauer en co weer vol op de rails, goed voor 24 afleveringen die in denderende vaart van het scherm spatten.
Als toetje serveerde de commerciële zender ook nog een special waarin we nader kennismaakten met de 8 jonge en evenveel oude Robinson-deelnemers. Voor wie het gemist heeft, geen paniek, je kan zonder problemen gewoon verder kijken naar deze moeder aller realitysoaps.
Toen ik iets over middernacht de balans opmaakte van een eerste avondje Kanaaltwee, was ik erg aangenaam verrast door de tweede zender uit Vilvoorde. Als ook de komende dagen zo goed zijn, als de trailers ons willen doen geloven, heb ik mijn nieuwe lijfzender alvast gevonden. Want wat de Eéns van deze wereld ook willen doen geloven met hun ‘sociale cohesie’ en ‘mensen bij elkaar brengen’, de nieuwe slogan van Kanaaltwee verwoordt het perfect: TV is bovenal puur entertainment.
Tijdens de eerste avond van het najaar hield men alvast woord. De herhalingen van Raf & Ronny en het vlaggenschip Expeditie Robinson waren de Vlaamse programma’s met dienst, en op het vlak van series is er op maandagavond Cold Case en een vierde dag uit het leven van Jack Bauer in 24. En dankzij de gloednieuwe trailers, werden we ook op de hoogte gehouden, wanneer er welke blockbusters op het menu staan. Die nieuwe look mag er overigens best wezen, hij is modern en soms wel grappig.
Ook al heb ik alle afleveringen van Raf & Ronny al eens gezien op VTM, het was leuk om nog eens te zien hoe het allemaal begon voor de twee berooide komieken. Ook al kreeg de serie toen hier en daar kritiek, ze blijft ook vandaag nog stevig overeind. Je moet een halfuurtje later maar naar nieuwe afleveringen van 2 Straten Verder kijken, en je begrijpt meteen wat ik bedoel. Daarna serveerde Kanaaltwee de Amerikaanse crimeserie Cold Case, waarmee ze meteen hun eigen variant op raspaard Crime Scene Investigation in huis gehaald hebben.
Eens de eerste aflevering van Thuis op bevriende zender Eén was afgelopen, Was het tijd voor Expeditie Robinson. Voor het eerst niet op VT4 dus, en dat betekent ook zonder Roos van Acker. Maar niet getreurd, de ravissante Lotte Verlackt kwijt zich even uitstekend van haar taak. Dat ze het daarbij op haar eigen manier doet, en niet krampachtig probeert haar voorganger te imiteren, pleit alleen maar in haar voordeel.
Ook de expeditie zelf is voldoende verschillend van zijn voorgangers, om u opnieuw op het puntje van uw stoel te doen zitten. Zo is de kruisigingsproef waarmee heb programma opende, meteen al één van die momenten die eind november in de best-off zullen opduiken. Magistraal in beeld gebracht en met een verrassende afloop. Dat belooft alvast voor de komende afleveringen. Het viel me trouwens op dat de nieuwe producent ook meer oog heeft voor de overweldigende natuurpracht die Indonesië bezit, wat uiteraard zeer terecht is.
Zeker in deze eerste aflevering was het een welkom alternatief voor het gebrek aan sluimerende conflicten in de twee kampen, maar dat iedereen de eerste dagen nog lief is voor elkaar, is natuurlijk niet zo verwonderlijk. En een korte vooruitblik op volgende week, leert ons dat de eerste conflicten, uiteraard over wie er nu eigenlijk de leider is, stilaan hun kookpunt bereiken. De verandering van producent heeft Expeditie Robinson overduidelijk dat tikkeltje nieuwe zuurstof gegeven dat het na 5 jaar wel kon gebruiken.
Spreken we bij de survivalsoap nog over een tikkeltje, dan lijkt het erop dat real-timeserie 24 een hele bus nieuwe zuurstof heeft aangeslagen. Volledig terecht overigens, want het derde seizoen was overduidelijk te zwak voor woorden. Dankzij een compleet vernieuwde cast en een frisse, actuele, verhaallijn rond moslimterrorisme staan Jack Bauer en co weer vol op de rails, goed voor 24 afleveringen die in denderende vaart van het scherm spatten.
Als toetje serveerde de commerciële zender ook nog een special waarin we nader kennismaakten met de 8 jonge en evenveel oude Robinson-deelnemers. Voor wie het gemist heeft, geen paniek, je kan zonder problemen gewoon verder kijken naar deze moeder aller realitysoaps.
Toen ik iets over middernacht de balans opmaakte van een eerste avondje Kanaaltwee, was ik erg aangenaam verrast door de tweede zender uit Vilvoorde. Als ook de komende dagen zo goed zijn, als de trailers ons willen doen geloven, heb ik mijn nieuwe lijfzender alvast gevonden. Want wat de Eéns van deze wereld ook willen doen geloven met hun ‘sociale cohesie’ en ‘mensen bij elkaar brengen’, de nieuwe slogan van Kanaaltwee verwoordt het perfect: TV is bovenal puur entertainment.
Dimi verdwijnt uit Witse
Slecht nieuws voor de vele fans van Wouter Hendrickx. De acteur, die momenteel in de succesvolle TV1-serie Witse de rol van Dimitri Tersago speelt, verdwijnt in de loop van het 3e seizoen uit de serie. Dat zegt hij in een interview met het weekblad Humo, dat vandaag verschenen is. Na Tine Vanden Brande is Wouter Hendrickx de tweede acteur van de oorspronkelijke cast die de reeks verlaat.
Over de reden van zijn vertrek zegt Wouter in Humo het volgende: ‘Ik stop vooral omdat het na tweeënhalf jaar gewoon tijd was. Een belangrijke reden waarom ik acteur ben geworden, is dat ik niet wil meedraaien in een systeem. Daar begon het na 3 jaar verdacht veel op te ruiken, en dus was het inpakken geblazen!’
Begin december hadden we nog een interview met Wouter omwille van de start van de tweede jaargang. Toen had hij naar eigen zeggen nog niet beslist of hij ook in de vierde reeks van Witse zou meespelen, maar ondertussen heeft hij de knoop doorgehakt. Aan het eind van het derde seizoen verdwijnt zijn personage Dimitri Tersago dus, maar op welke manier is nog niet bekend. Ook wie zijn opvolger wordt als sidekick van Witse is nog niet duidelijk.
Hendrickx zelf gaat opnieuw op de planken gaan staan. Hij werkt momenteel met theatergroep De Rovers volop aan een nieuwe voorstelling.
Over de reden van zijn vertrek zegt Wouter in Humo het volgende: ‘Ik stop vooral omdat het na tweeënhalf jaar gewoon tijd was. Een belangrijke reden waarom ik acteur ben geworden, is dat ik niet wil meedraaien in een systeem. Daar begon het na 3 jaar verdacht veel op te ruiken, en dus was het inpakken geblazen!’
Begin december hadden we nog een interview met Wouter omwille van de start van de tweede jaargang. Toen had hij naar eigen zeggen nog niet beslist of hij ook in de vierde reeks van Witse zou meespelen, maar ondertussen heeft hij de knoop doorgehakt. Aan het eind van het derde seizoen verdwijnt zijn personage Dimitri Tersago dus, maar op welke manier is nog niet bekend. Ook wie zijn opvolger wordt als sidekick van Witse is nog niet duidelijk.
Hendrickx zelf gaat opnieuw op de planken gaan staan. Hij werkt momenteel met theatergroep De Rovers volop aan een nieuwe voorstelling.
15 oktober 2005
Interview: Wouter Hendrickx, Dimi Tersago uit Witse
Ook de tweede serie van Witse blijkt een schot in de roos. En nu de Idoolstorm gaan liggen is, liggen kijkcijferpieken boven het anderhalf miljoen opnieuw in het verschiet. We gingen praten met Wouter Hendrickx, die de rol van Witses rechterhand Dimitri Tersago vertolkt.
Heb je er geen probleem mee dat alle aandacht naar Witse gaat, en jullie personages op de achtergrond blijven?
Nee helemaal niet, dat is nu eenmaal het uitgangspunt, de serie heet Witse en hij staat centraal. Ik speel zijn sidekick, ‘the man behind the man’, en die moet er ook zijn. Ik wist dat vooraf en ik heb er geen moeite mee. Ze stelden mij vorig jaar ook al die vraag, ik snap dat eigenlijk niet, ik denk dat de pers er een groter probleem mee heeft dan ik.
Hoe kijk je terug op de kans die je vorig jaar kreeg om als jong acteur uw tv-debuut meteen te maken in een topserie voor anderhalf miljoen kijkers?
Ja, ik was zo al niet rouwig dat ik met Witse begonnen ben, maar nu de reeks zo’n succes heeft zeker niet. Het is inderdaad mijn eerste vaste rol voor televisie, Ik heb wel al enkele andere zaken gedaan, en het is heel fijn om te doen. Nog meer als je ziet dat uw werk zo geapprecieerd wordt door de kijkers.
Voor deze tweede reeks is er een nieuw teams scenarioschrijvers, merk je de verbetering ten opzichte van de eerste reeks, die op dat punt toch heel wat kritiek kreeg?
Verbetering zou ik het toch niet echt noemen. Er is natuurlijk altijd overal kritiek op hé. En iets proberen te maken dat iedereen goed vindt, dat moet je niet proberen, wat dat lukt toch nooit. En zeker als acteur krijg je het te horen wanneer er iets mis is met het licht, met de setting of met de scenario’s, terwijl dat helemaal niet onze verantwoordelijkheid is.
Over de acteursprestaties en de setting waren de reacties positief, maar de scenario’s, bijvoorbeeld die van de eerste aflevering, waren toch opvallend minder?
Natuurlijk, zowel in de eerste als in de tweede reeks zitten er goede en minder goede afleveringen in. Het is wel zo dat de afleveringen niet meer van één hand zijn, maar van drie verschillende schrijvers, en dat is zeker een aanwinst. Wij, als acteurs, hebben natuurlijk wel gewaakt over ons personage. Vorig jaar werden ze volop geïntroduceerd, maar dit jaar evolueren ze verder.
Komen we dan iets meer te weten over Dimi, want ook al ben je de rechterhand, ik denk dat heel wat kijkers wel iets meer over hem willen weten?
De kijker komt een klein beetje over hem te weten, maar niet veel want hij blijft één groot mysterie (glimlacht). Daarmee zal men het moeten doen, want er wordt nu eenmaal maar één privé-leven uitgediept, namelijk dat van Witse. De andere acteurs krijg je enkel te zien in hun werksituatie, zo is het concept van de reeks nu éénmaal!
De derde reeks wordt nu volop opgenomen, maar er wordt ook een vierde jaargang voorbereidt. Ga je ook daarin meespelen?
Dat weet ik nog niet. De vierde reeks zal er normaal wel komen, maar of ik daarin zal meespelen, dat heb ik nog niet beslist.
Want er is natuurlijk altijd het gevaar om voor jaren te blijven vasthangen aan een bepaald personage, denken we maar aan FC De Kampioenen.
Dat is zeker waar, dat kan altijd gebeuren. Maar het is aan mij om dat te voorkomen en op tijd uit de reeks te stappen, zodat ik niet in zo’n situatie verzeild raak. Want dat is zeker niet wat ik ambieer, om mijn hele leven dezelfde rol te vertolken.
Heb je nog andere plannen?
Zeker, voor Witse was ik lange tijd actief in het theater, en dat ga ik nu stilaan opnieuw proberen uit te bouwen. Zo ga ik binnenkort een nieuwe voorstelling maken met De Rovers.
Is het niet erg moeilijk om theater te combineren met televisie?
Dat is waar, meewerken aan een langlopende serie is een behoorlijke fulltime job. Dat is een bepaalde periode dat je daarvoor kiest en weet dat er maar weinig kan worden bijgenomen. Zo stilaan is dat aan het veranderen, en begint het te kriebelen om opnieuw iets anders te gaan doen. Eens Witse er voor mij opzit, is het dan ook opnieuw tijd voor andere zaken.
Kies je voor TV of voor theater?
Toch wel theater. Ik werk ook heel graag voor televisie, en ik probeer dan ook om het wat af te wisselen, maar het liefst sta ik toch op de planken.
Heb je er geen probleem mee dat alle aandacht naar Witse gaat, en jullie personages op de achtergrond blijven?
Nee helemaal niet, dat is nu eenmaal het uitgangspunt, de serie heet Witse en hij staat centraal. Ik speel zijn sidekick, ‘the man behind the man’, en die moet er ook zijn. Ik wist dat vooraf en ik heb er geen moeite mee. Ze stelden mij vorig jaar ook al die vraag, ik snap dat eigenlijk niet, ik denk dat de pers er een groter probleem mee heeft dan ik.
Hoe kijk je terug op de kans die je vorig jaar kreeg om als jong acteur uw tv-debuut meteen te maken in een topserie voor anderhalf miljoen kijkers?
Ja, ik was zo al niet rouwig dat ik met Witse begonnen ben, maar nu de reeks zo’n succes heeft zeker niet. Het is inderdaad mijn eerste vaste rol voor televisie, Ik heb wel al enkele andere zaken gedaan, en het is heel fijn om te doen. Nog meer als je ziet dat uw werk zo geapprecieerd wordt door de kijkers.
Voor deze tweede reeks is er een nieuw teams scenarioschrijvers, merk je de verbetering ten opzichte van de eerste reeks, die op dat punt toch heel wat kritiek kreeg?
Verbetering zou ik het toch niet echt noemen. Er is natuurlijk altijd overal kritiek op hé. En iets proberen te maken dat iedereen goed vindt, dat moet je niet proberen, wat dat lukt toch nooit. En zeker als acteur krijg je het te horen wanneer er iets mis is met het licht, met de setting of met de scenario’s, terwijl dat helemaal niet onze verantwoordelijkheid is.
Over de acteursprestaties en de setting waren de reacties positief, maar de scenario’s, bijvoorbeeld die van de eerste aflevering, waren toch opvallend minder?
Natuurlijk, zowel in de eerste als in de tweede reeks zitten er goede en minder goede afleveringen in. Het is wel zo dat de afleveringen niet meer van één hand zijn, maar van drie verschillende schrijvers, en dat is zeker een aanwinst. Wij, als acteurs, hebben natuurlijk wel gewaakt over ons personage. Vorig jaar werden ze volop geïntroduceerd, maar dit jaar evolueren ze verder.
Komen we dan iets meer te weten over Dimi, want ook al ben je de rechterhand, ik denk dat heel wat kijkers wel iets meer over hem willen weten?
De kijker komt een klein beetje over hem te weten, maar niet veel want hij blijft één groot mysterie (glimlacht). Daarmee zal men het moeten doen, want er wordt nu eenmaal maar één privé-leven uitgediept, namelijk dat van Witse. De andere acteurs krijg je enkel te zien in hun werksituatie, zo is het concept van de reeks nu éénmaal!
De derde reeks wordt nu volop opgenomen, maar er wordt ook een vierde jaargang voorbereidt. Ga je ook daarin meespelen?
Dat weet ik nog niet. De vierde reeks zal er normaal wel komen, maar of ik daarin zal meespelen, dat heb ik nog niet beslist.
Want er is natuurlijk altijd het gevaar om voor jaren te blijven vasthangen aan een bepaald personage, denken we maar aan FC De Kampioenen.
Dat is zeker waar, dat kan altijd gebeuren. Maar het is aan mij om dat te voorkomen en op tijd uit de reeks te stappen, zodat ik niet in zo’n situatie verzeild raak. Want dat is zeker niet wat ik ambieer, om mijn hele leven dezelfde rol te vertolken.
Heb je nog andere plannen?
Zeker, voor Witse was ik lange tijd actief in het theater, en dat ga ik nu stilaan opnieuw proberen uit te bouwen. Zo ga ik binnenkort een nieuwe voorstelling maken met De Rovers.
Is het niet erg moeilijk om theater te combineren met televisie?
Dat is waar, meewerken aan een langlopende serie is een behoorlijke fulltime job. Dat is een bepaalde periode dat je daarvoor kiest en weet dat er maar weinig kan worden bijgenomen. Zo stilaan is dat aan het veranderen, en begint het te kriebelen om opnieuw iets anders te gaan doen. Eens Witse er voor mij opzit, is het dan ook opnieuw tijd voor andere zaken.
Kies je voor TV of voor theater?
Toch wel theater. Ik werk ook heel graag voor televisie, en ik probeer dan ook om het wat af te wisselen, maar het liefst sta ik toch op de planken.
12 oktober 2005
Rome: duurste tv-serie ooit
Rome is een prestigieuze 12-delige coproductie van HBO en de BBC over het bewogen leven van twee gewone Romeinse soldaten tegen de achtergrond van de grote geschiedenis ten tijde van Julius Caesar, bij de overgang van de Romeinse Republiek naar het Keizerrijk. Met 100 miljoen dollar is het de duurste televisieproductie ooit. De serie toont ons een bruisend, chaotisch en visceraal Rome, zoals het echt was. Een fictief verhaal tegen een historisch correcte achtergrond met spectaculaire actie en geschiedkundige sérieux.
Onrust in Rome
Het jaar 54 voor onze tijdrekening. Gaius Julius Caesar (Ciarin Hinds) heeft na vele jaren oorlog Gallië veroverd en maakt zich op voor zijn glorieuze terugkeer naar Rome. Maar dan krijgt hij slecht nieuws: zijn dochter Julia is in het kraambed gestorven. Caesar is diep bedroefd en maakt zich zorgen om Pompeius Magnus (Kenneth Cranham), zijn schoonzoon en medeconsul. Hij stuurt gezanten naar Rome om alvast uit te kijken naar een nieuwe vrouw voor Pompeius.
Pompeius heeft nog andere problemen. Hij wordt door conservatieve senatoren als Cato (Karl Johnson), Cicero (David Bamber) en Scipio onder druk gezet om Caesar aan de kant te schuiven. De oude aristocratie huivert immers voor de terugkeer van Caesar uit Gallië. Ze weten dat hij niet alleen een rijke oorlogsbuit meebrengt, maar ook zijn door de strijd geharde legioenen en vooral ook een populistische agenda voor een radicale sociale hervorming. Want er beweegt wat in het rijk. Al vier eeuwen lang is Rome een bloeiende en vrij stabiele republiek. De stad zelf is een kosmopolitische metropool met een miljoen inwoners. Maar de grondvesten van de staat beginnen te verzakken onder het gewicht van corruptie, machtsmisbruik en een steeds groter wordende kloof tussen de verschillende bevolkingsklassen. Wie het volk voor zich wint, die wint Rome. En Caesar is bijzonder populair. Zijn terugkeer is dus allesbehalve goed nieuws voor de oude garde.
Ondertussen probeert Atia (Polly Walker), een nicht van Caesar, het leed van Pompeius te verlichten door hem haar dochter Octavia (Kerry Condon) als vrouw aan te bieden, al houdt die zielsveel van haar huidige echtgenoot, een gewone man van het volk. De listige Atia wil ook bij Caesar een goede beurt maken en stuurt hem een prachtig wit paard als geschenk. Het zal persoonlijk worden afgeleverd door haar vroegrijpe, 11-jarige zoon Octavianus (Max Pirkis). Maar Octavianus komt onderweg in de problemen en wordt gevangen genomen.
Ondertussen wordt in het verre Gallië de Gouden Adelaar, de symbolisch zo belangrijke standaard van Caesars leger, gestolen. Marcus Antonius (James Purefoy), Caesars neef en generaal, geeft twee soldaten de opdracht om de standaard terug te vinden. Lucius Vorenus (Kevin McKidd) is een gedisciplineerde en loyale centurion en Titus Pullo (Ray Stevenson) een wilde en rebelse legionnair. De twee mannen zullen door een samenloop van omstandigheden van nabij betrokken zijn bij een aantal cruciale gebeurtenissen in de geschiedenis van het oude Rome.
Grote en kleine geschiedenis
Rome verweeft op een originele manier het leven van twee gewone Romeinen met de grote geschiedenis van de stadsstaat. Kevin McKidd speelt de ernstige en toegewijde Lucius Vorenus. Vorenus is getrouwd, maar wanneer hij na acht jaar oorlog weer thuiskomt, moet hij vaststellen dat zijn vrouw Niobe (Indira Varma, Attachments, Kama Sutra, Canterbury Tales) en zijn kinderen helemaal van hem zijn vervreemd. McKidd is bekend van Trainspotting en Kingdom of Heaven en was een tijdje geleden op Canvas nog te zien op Canvas als Vronsky in Anna Karenina.
Vorenus’ kompaan Titus Pullo is een vrijgevochten, luidruchtige vechtjas die houdt van de oorlog maar ook van een stevige braspartij en een goede hoer. De rol van Pullo wordt - net zoals de meeste andere hoofdrollen - vertolkt door een Britse acteur: Ray Stevenson was eerder onder meer te zien in King Arthur, City Central, Band of Gold en enkele afleveringen van Dalziel & Pascoe. Pullo is in zowat alles de tegenpool van Vorenus, behalve in zijn capaciteiten als soldaat.
Pullo en Vorenus zijn overigens geen totaal fictieve figuren. Het zijn de enige twee namen van gewone soldaten die Caesar vermeldt in zijn De Bello Gallico. Scenarist en producent Frank Heller zegt daarover: “Dat bracht mij op het idee om een groot, episch verhaal te vertellen vanop het straatniveau, vanuit het standpunt van gewone mensen die er toevallig bij betrokken waren”.
En dat grote epische verhaal, dat is natuurlijk de geschiedenis van Rome, tijdens de nadagen van de Republiek en de overgang naar het Keizerrijk. De hoofdrolspelers daarvan zijn bekend. Er is Gaius Julius Caesar, de machtige en immer ambitieuze consul, een reus van zijn tijd. Hij wordt gespeeld door Ciarin Hinds (Excalibur, Lara Croft, Calendar Girls, The Cook, the Thief, his Wife and her Lover). Daarnaast is er Pompeius Magnus, de oude leeuw die destijds Spanje en Syrie heeft veroverd, en nu samen met Caesar over het rijk heerst. Maar tijdens de afwezigheid van Caesar wordt hij door de conservatieve senatoren onder druk gezet om Caesar te dumpen. Pompeius wordt gespeeld door Kenneth Cranham (Killing Hitler, Dalziel & Pascoe, Prospero’s Books).
Marcus Antonius is voorlopig nog Caesars trouwe en dappere generaal, bewonderd door zijn mannen en geliefd door de vrouwen. Hij wordt vertolkt door James Purefoy (Bright Hair, Mansfield park, Vanity Fair). Een belangrijke rol is ook weggelegd voor de sensuele Atia (Polly Walker, Patriot Games, Lorna Doone), de nicht van Caesar en een listige en invloedrijke intrigante. Zoals de generaals strijden met hun legers en de senatoren met hun welsprekendheid, zo maakt ook Atia volop gebruik van het enige wapen dat zij ter beschikking heeft: haar lichaam.
The Glory that is Rome
Rome is een superproductie van twee gereputeerde huizen: de BBC en HBO (Home Box Office), dat de voorbije jaren furore maakte met reeksen als The Soprano’s, Six Feet Under, Sex and the City en Carnivale. De vorige samenwerking tussen HBO en BBC, Band of Brothers, was goed voor zes Emmy Awards.
“It’s not TV”, zo benadrukt HBO traditioneel het cinematografische karakter van zijn grote reeksen. En dat geldt ook voor Rome. Nooit eerder werden zoveel mensen en middelen ingezet voor een televisieproject, laat staan één over het oude Rome. De reeks kostte 100 miljoen dollar. Er werd zes jaar aan gewerkt en voor de opnames zelf werd gedurende 14 maanden met een crew van 350 man gefilmd in de legendarische Cinecitta Studios in Rome, waar de grootste set ter wereld werd gebouwd, zo’n 22.000m². Daarnaast werd er ook op locatie gefilmd op andere plaatsen in Europa en Noord-Afrika. In totaal werden 4000 kostuums gemaakt. Het resultaat is navenant: Het Rome van Rome ziet er heel anders uit dan het afgeborstelde Rome dat we kennen van de meeste films en series over de Romeinse tijd. Het witte marmer van gebouwen en standbeelden was destijds immers polychroom beschilderd en dat is ook in de decors van de serie het geval. Daarnaast worden ook de vuile, drukke en chaotische volksbuurten en de achterwijken van Rome op een zeer realistische manier gereconstrueerd en tot leven gebracht. Zo lijkt het oude Rome op een 2000 jaar oude versie van huidige grootsteden als Mexico City of Calcutta. De serie werd geregisseerd door Michael Apted (Gorillas in the Mist, Nell, Gorky Park, Coal Miner’s Daughter).
Onrust in Rome
Het jaar 54 voor onze tijdrekening. Gaius Julius Caesar (Ciarin Hinds) heeft na vele jaren oorlog Gallië veroverd en maakt zich op voor zijn glorieuze terugkeer naar Rome. Maar dan krijgt hij slecht nieuws: zijn dochter Julia is in het kraambed gestorven. Caesar is diep bedroefd en maakt zich zorgen om Pompeius Magnus (Kenneth Cranham), zijn schoonzoon en medeconsul. Hij stuurt gezanten naar Rome om alvast uit te kijken naar een nieuwe vrouw voor Pompeius.
Pompeius heeft nog andere problemen. Hij wordt door conservatieve senatoren als Cato (Karl Johnson), Cicero (David Bamber) en Scipio onder druk gezet om Caesar aan de kant te schuiven. De oude aristocratie huivert immers voor de terugkeer van Caesar uit Gallië. Ze weten dat hij niet alleen een rijke oorlogsbuit meebrengt, maar ook zijn door de strijd geharde legioenen en vooral ook een populistische agenda voor een radicale sociale hervorming. Want er beweegt wat in het rijk. Al vier eeuwen lang is Rome een bloeiende en vrij stabiele republiek. De stad zelf is een kosmopolitische metropool met een miljoen inwoners. Maar de grondvesten van de staat beginnen te verzakken onder het gewicht van corruptie, machtsmisbruik en een steeds groter wordende kloof tussen de verschillende bevolkingsklassen. Wie het volk voor zich wint, die wint Rome. En Caesar is bijzonder populair. Zijn terugkeer is dus allesbehalve goed nieuws voor de oude garde.
Ondertussen probeert Atia (Polly Walker), een nicht van Caesar, het leed van Pompeius te verlichten door hem haar dochter Octavia (Kerry Condon) als vrouw aan te bieden, al houdt die zielsveel van haar huidige echtgenoot, een gewone man van het volk. De listige Atia wil ook bij Caesar een goede beurt maken en stuurt hem een prachtig wit paard als geschenk. Het zal persoonlijk worden afgeleverd door haar vroegrijpe, 11-jarige zoon Octavianus (Max Pirkis). Maar Octavianus komt onderweg in de problemen en wordt gevangen genomen.
Ondertussen wordt in het verre Gallië de Gouden Adelaar, de symbolisch zo belangrijke standaard van Caesars leger, gestolen. Marcus Antonius (James Purefoy), Caesars neef en generaal, geeft twee soldaten de opdracht om de standaard terug te vinden. Lucius Vorenus (Kevin McKidd) is een gedisciplineerde en loyale centurion en Titus Pullo (Ray Stevenson) een wilde en rebelse legionnair. De twee mannen zullen door een samenloop van omstandigheden van nabij betrokken zijn bij een aantal cruciale gebeurtenissen in de geschiedenis van het oude Rome.
Grote en kleine geschiedenis
Rome verweeft op een originele manier het leven van twee gewone Romeinen met de grote geschiedenis van de stadsstaat. Kevin McKidd speelt de ernstige en toegewijde Lucius Vorenus. Vorenus is getrouwd, maar wanneer hij na acht jaar oorlog weer thuiskomt, moet hij vaststellen dat zijn vrouw Niobe (Indira Varma, Attachments, Kama Sutra, Canterbury Tales) en zijn kinderen helemaal van hem zijn vervreemd. McKidd is bekend van Trainspotting en Kingdom of Heaven en was een tijdje geleden op Canvas nog te zien op Canvas als Vronsky in Anna Karenina.
Vorenus’ kompaan Titus Pullo is een vrijgevochten, luidruchtige vechtjas die houdt van de oorlog maar ook van een stevige braspartij en een goede hoer. De rol van Pullo wordt - net zoals de meeste andere hoofdrollen - vertolkt door een Britse acteur: Ray Stevenson was eerder onder meer te zien in King Arthur, City Central, Band of Gold en enkele afleveringen van Dalziel & Pascoe. Pullo is in zowat alles de tegenpool van Vorenus, behalve in zijn capaciteiten als soldaat.
Pullo en Vorenus zijn overigens geen totaal fictieve figuren. Het zijn de enige twee namen van gewone soldaten die Caesar vermeldt in zijn De Bello Gallico. Scenarist en producent Frank Heller zegt daarover: “Dat bracht mij op het idee om een groot, episch verhaal te vertellen vanop het straatniveau, vanuit het standpunt van gewone mensen die er toevallig bij betrokken waren”.
En dat grote epische verhaal, dat is natuurlijk de geschiedenis van Rome, tijdens de nadagen van de Republiek en de overgang naar het Keizerrijk. De hoofdrolspelers daarvan zijn bekend. Er is Gaius Julius Caesar, de machtige en immer ambitieuze consul, een reus van zijn tijd. Hij wordt gespeeld door Ciarin Hinds (Excalibur, Lara Croft, Calendar Girls, The Cook, the Thief, his Wife and her Lover). Daarnaast is er Pompeius Magnus, de oude leeuw die destijds Spanje en Syrie heeft veroverd, en nu samen met Caesar over het rijk heerst. Maar tijdens de afwezigheid van Caesar wordt hij door de conservatieve senatoren onder druk gezet om Caesar te dumpen. Pompeius wordt gespeeld door Kenneth Cranham (Killing Hitler, Dalziel & Pascoe, Prospero’s Books).
Marcus Antonius is voorlopig nog Caesars trouwe en dappere generaal, bewonderd door zijn mannen en geliefd door de vrouwen. Hij wordt vertolkt door James Purefoy (Bright Hair, Mansfield park, Vanity Fair). Een belangrijke rol is ook weggelegd voor de sensuele Atia (Polly Walker, Patriot Games, Lorna Doone), de nicht van Caesar en een listige en invloedrijke intrigante. Zoals de generaals strijden met hun legers en de senatoren met hun welsprekendheid, zo maakt ook Atia volop gebruik van het enige wapen dat zij ter beschikking heeft: haar lichaam.
The Glory that is Rome
Rome is een superproductie van twee gereputeerde huizen: de BBC en HBO (Home Box Office), dat de voorbije jaren furore maakte met reeksen als The Soprano’s, Six Feet Under, Sex and the City en Carnivale. De vorige samenwerking tussen HBO en BBC, Band of Brothers, was goed voor zes Emmy Awards.
“It’s not TV”, zo benadrukt HBO traditioneel het cinematografische karakter van zijn grote reeksen. En dat geldt ook voor Rome. Nooit eerder werden zoveel mensen en middelen ingezet voor een televisieproject, laat staan één over het oude Rome. De reeks kostte 100 miljoen dollar. Er werd zes jaar aan gewerkt en voor de opnames zelf werd gedurende 14 maanden met een crew van 350 man gefilmd in de legendarische Cinecitta Studios in Rome, waar de grootste set ter wereld werd gebouwd, zo’n 22.000m². Daarnaast werd er ook op locatie gefilmd op andere plaatsen in Europa en Noord-Afrika. In totaal werden 4000 kostuums gemaakt. Het resultaat is navenant: Het Rome van Rome ziet er heel anders uit dan het afgeborstelde Rome dat we kennen van de meeste films en series over de Romeinse tijd. Het witte marmer van gebouwen en standbeelden was destijds immers polychroom beschilderd en dat is ook in de decors van de serie het geval. Daarnaast worden ook de vuile, drukke en chaotische volksbuurten en de achterwijken van Rome op een zeer realistische manier gereconstrueerd en tot leven gebracht. Zo lijkt het oude Rome op een 2000 jaar oude versie van huidige grootsteden als Mexico City of Calcutta. De serie werd geregisseerd door Michael Apted (Gorillas in the Mist, Nell, Gorky Park, Coal Miner’s Daughter).
Interview: Bart De Poot, Netmanager Canvas
Het zijn drukke tijden voor Bart De Poot. Sinds hij begin dit jaar Johan Op De Beeck opvolgde als netmanager van Canvas, draagt hij de volle verantwoordelijk over The Building, het ambitieuze vernieuwingsproject dat de vrt-zender op 24 oktober lanceert. Veel vrije tijd zit er dan ook niet in. Zelfs de eerste opname van het gloednieuwe stand-up comedyshow Comedy Casino bijwonen, zat er niet in. Er moest namelijk een volledige pershappening georganiseerd worden, om de vernieuwing kracht bij te zetten. Na afloop van het gebeuren, vond hij toch even de tijd om de herlancering te duiden.
In tegenstelling tot Eén gaat de vernieuwing van Canvas niet gepaard met een nieuwe naam of een nieuw logo.
Canvas is een sterke en alom gerespecteerde merknaam, en heel wat kijkers gaan er ook prat op dat ze geregeld naar Canvas kijken. Er was dan ook helemaal geen reden om een nieuwe naam te gaan lanceren. We gaan het wel volledig anders invullen met nieuwe accenten en het grondig actualiseren. Maar het blijft Canvas, de referentie voor goede, kwalitatieve programma’s. Ook het logo blijft, maar opnieuw hebben we voor een compleet nieuwe invulling met een moderne netaankleding gezorgd dat ons onderscheidt van de andere zenders.
En hoe ziet die nieuwe vormgeving er precies uit?
Daar mag ik nog niets over zeggen, dat moet een verrassing blijven. De programma’s lanceren we vandaag al, maar de vormgeving is pas voor volgende week vrijdag. We mogen niet teveel in ééns verklappen hé, het moet een beetje spannend blijven.
Bij de voorstelling van het aanbod had ik het gevoel alsof ik naar een Vlaamse BBC zat te kijken. Terecht?
Vooreerst moet ik u bedanken voor het compliment! Om vergeleken te worden met de BBC, de moeder van alle openbare omroepen, dat is toch een hele eer. En het is ook wel zo dat we tijdens onze bezinning over de nieuwe invulling, ondermeer te rade zijn gegaan bij onze Britse collega’s. Maar toch ben ik het daar niet volledig mee eens. Er zijn namelijk een heel pak programma’s van eigen bodem, met daarbij ook een aantal experimenten zoals De Neveneffecten. Bovendien denk ik dat met de laatavondversie van Ter Zake ons aanbod aan informatie en duiding zeker gezien mag worden. Maar het is nu eenmaal wel zo dat de BBC ieder jaar opnieuw prachtige programma’s maakt, die bovendien fel gesmaakt worden door onze kijkers, dus zou het onverstandig zijn ze niet uit te zenden.
Je gaf zelf al aan dat Canvas gaat uitpakken met experimentele televisie. Waarom heeft het tot nu geduurd eer dergelijke formats er gekomen zijn?
Ik zou niet zeggen dat Canvas zich sinds zijn ontstaan nooit aan experimenten heeft gewaagd. Alleen is hetgeen wat aanzien wordt als experimenteel in de voorbije tien jaar grondig verandert. Het is niet omdat Alles Kan Beter en binnenkort In De Gloria nu herhaalt worden op de brede zondagavond van Eén, dat ze tien jaar geleden, op Canvas, niet experimenteel waren. In de Gloria bijvoorbeeld, was in zijn beginjaren erg vernieuwend, en is een voorbeeld geweest voor heel wat andere programma’s. Ook toen we uitpakten met Spike of Kijk Eens op de Doos vonden velen dat te experimenteel.
Maar waarom blijft het experimentele altijd beperkt tot het humoristische genre? Ook nu weer zijn de grootste experimenten bedoeld om te lachen.
En de wereld van Tarantino dan? Of binnenkort op het vlak van geschiedenis Keerpunt? Maar omdat humor door iedereen anders ervaren wordt, krijgt het wanneer iemand een bepaald soort humor niet snapt, al snel het etiket experimenteel opgekleefd. Terwijl je dat met een nieuwe invulling van een historisch of reportageprogramma veel minder hebt. Ook onze culturele magazines, zoals Republica, waren toch wel experimenteel te noemen.
Maar waarom verdwijnt het dan? Ik kan me voorstellen dat er de komende weken weer flink gemord zal worden in bepaalde culturele kringen.
Omdat het nu eenmaal niet genoeg kijkers trekt. We moeten dan wel geen miljoenen mensen aan de buis kluisteren, maar televisie maken voor een paar duizend man is gewoonweg niet verantwoord. Gewoon omdat TV maken zo ontzettend duur is. Als openbare omroep werken met belastingsgeld, en moeten we dus goed uitkijken hoe we dat besteden. En mijn grens ligt op minimum honderdduizend, net teveel om in één voetbalstadion onder te brengen. Want tv is nu eenmaal een massamedium, daar kan je niet onderuit.
Bovendien werken we volop aan een nieuw cultuurmagazine, een eigenzinnig programma dat op zoek gaat naar het onverwachte met een onafhankelijke kijk op de hedendaagse, kosmopolitische cultuur. Ik kan er nog niet veel over kwijt, ook omdat we er nog volop aan aan het werken zijn, maar tegen februari komt het op het scherm, als onderdeel van het driesporenbeleid van de openbare omroep. Vanaf dan zal trouwens ook De Rode Loper een nieuwe invulling krijgen als breed cultureel programma met aandacht voor media en lifestyle. Wees gerust, cultuur krijgt meer dan ooit een plaats bij Canvas en bij de VRT. Want ook in TerZake Laat krijgt het wekelijks, telkens op dinsdag, de nodige aandacht.
Vrees je niet voor een forse terugval van de kijkcijfers als het Champions League voetbal volgend seizoen verhuist naar de Medialaan?
Niet echt, eigenlijk. Er zal misschien in het begin een lichte terugval zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat we dat gaan compenseren met onze uitgebreid aanbod. Want ik heb onlangs eens de oefening laten uitvoeren, waarbij het voetbal uit de kijkcijfers werd gelicht en vervangen door het gemiddelde van een normale Canvasavond en ik kan u zeggen dat het verschil echt niet zo groot is. Want dit jaar zijn de kijkcijfers voor de CL misschien wel heel goed, maar dat komt dan ook doordat we twee Belgische ploegen hebben die zich konden kwalificeren, en dat geluk hadden we niet altijd.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel jammer dat we de Champions League kwijtgespeeld zijn. Want iedereen zal beamen dat het gewoon het beste voetbal is dat op tv te zien is, niets gaat er boven Raùl, Zidane en Ronaldo anderhalf zien schitteren met de bal. En dus heeft het zeker zijn plaats op Canvas, waar we van alle genres het beste willen aanbieden. Maar het is niet zo dat ik nu met een bang hartje toeleef naar het moment dat we het contract kwijt zijn. Integendeel, met nieuwe topafspraken als Rome ben ik ervan overtuigd dat we de kijkers zullen blijven aanspreken.
Het verlies van het voetbal zorgt er wel voor dat heel wat mensen voortaan moeilijker de weg naar het Canvasscherm zullen vinden. Heeft de zender voldoende grote trekkers in huis om het publiek van bij de grote zenders weg te halen? Want je moet de mensen eerst kunnen lokken, alvorens ze te kunnen vasthouden.
Goeie vraag! Maar ik ga ervan uit wel dat we voldoende van zo’n programma’s in huis hebben om de mensen naar Canvas te doen zappen. Ik denk daarbij in de eerste plaats aan De Rechtvaardige Rechters en aan de nieuwe reeks van De Bende van Wim. Maar ook Zwerfroute en onze Britse detectives op zaterdagavond zijn zeker in staat om een groot publiek te bekoren, dat heeft het recente verleden al meermaals bewezen. Wees gerust, we hebben er voor gezorgd dat er elke avond minstens één zo’n dergelijke grote naam in het schema zit die de mensen naar Canvas doet kijken.
Mocht dat niet het geval geweest zijn, denk ik niet dat ik nog lang op deze stoel zou zitten (lacht)!
In tegenstelling tot Eén gaat de vernieuwing van Canvas niet gepaard met een nieuwe naam of een nieuw logo.
Canvas is een sterke en alom gerespecteerde merknaam, en heel wat kijkers gaan er ook prat op dat ze geregeld naar Canvas kijken. Er was dan ook helemaal geen reden om een nieuwe naam te gaan lanceren. We gaan het wel volledig anders invullen met nieuwe accenten en het grondig actualiseren. Maar het blijft Canvas, de referentie voor goede, kwalitatieve programma’s. Ook het logo blijft, maar opnieuw hebben we voor een compleet nieuwe invulling met een moderne netaankleding gezorgd dat ons onderscheidt van de andere zenders.
En hoe ziet die nieuwe vormgeving er precies uit?
Daar mag ik nog niets over zeggen, dat moet een verrassing blijven. De programma’s lanceren we vandaag al, maar de vormgeving is pas voor volgende week vrijdag. We mogen niet teveel in ééns verklappen hé, het moet een beetje spannend blijven.
Bij de voorstelling van het aanbod had ik het gevoel alsof ik naar een Vlaamse BBC zat te kijken. Terecht?
Vooreerst moet ik u bedanken voor het compliment! Om vergeleken te worden met de BBC, de moeder van alle openbare omroepen, dat is toch een hele eer. En het is ook wel zo dat we tijdens onze bezinning over de nieuwe invulling, ondermeer te rade zijn gegaan bij onze Britse collega’s. Maar toch ben ik het daar niet volledig mee eens. Er zijn namelijk een heel pak programma’s van eigen bodem, met daarbij ook een aantal experimenten zoals De Neveneffecten. Bovendien denk ik dat met de laatavondversie van Ter Zake ons aanbod aan informatie en duiding zeker gezien mag worden. Maar het is nu eenmaal wel zo dat de BBC ieder jaar opnieuw prachtige programma’s maakt, die bovendien fel gesmaakt worden door onze kijkers, dus zou het onverstandig zijn ze niet uit te zenden.
Je gaf zelf al aan dat Canvas gaat uitpakken met experimentele televisie. Waarom heeft het tot nu geduurd eer dergelijke formats er gekomen zijn?
Ik zou niet zeggen dat Canvas zich sinds zijn ontstaan nooit aan experimenten heeft gewaagd. Alleen is hetgeen wat aanzien wordt als experimenteel in de voorbije tien jaar grondig verandert. Het is niet omdat Alles Kan Beter en binnenkort In De Gloria nu herhaalt worden op de brede zondagavond van Eén, dat ze tien jaar geleden, op Canvas, niet experimenteel waren. In de Gloria bijvoorbeeld, was in zijn beginjaren erg vernieuwend, en is een voorbeeld geweest voor heel wat andere programma’s. Ook toen we uitpakten met Spike of Kijk Eens op de Doos vonden velen dat te experimenteel.
Maar waarom blijft het experimentele altijd beperkt tot het humoristische genre? Ook nu weer zijn de grootste experimenten bedoeld om te lachen.
En de wereld van Tarantino dan? Of binnenkort op het vlak van geschiedenis Keerpunt? Maar omdat humor door iedereen anders ervaren wordt, krijgt het wanneer iemand een bepaald soort humor niet snapt, al snel het etiket experimenteel opgekleefd. Terwijl je dat met een nieuwe invulling van een historisch of reportageprogramma veel minder hebt. Ook onze culturele magazines, zoals Republica, waren toch wel experimenteel te noemen.
Maar waarom verdwijnt het dan? Ik kan me voorstellen dat er de komende weken weer flink gemord zal worden in bepaalde culturele kringen.
Omdat het nu eenmaal niet genoeg kijkers trekt. We moeten dan wel geen miljoenen mensen aan de buis kluisteren, maar televisie maken voor een paar duizend man is gewoonweg niet verantwoord. Gewoon omdat TV maken zo ontzettend duur is. Als openbare omroep werken met belastingsgeld, en moeten we dus goed uitkijken hoe we dat besteden. En mijn grens ligt op minimum honderdduizend, net teveel om in één voetbalstadion onder te brengen. Want tv is nu eenmaal een massamedium, daar kan je niet onderuit.
Bovendien werken we volop aan een nieuw cultuurmagazine, een eigenzinnig programma dat op zoek gaat naar het onverwachte met een onafhankelijke kijk op de hedendaagse, kosmopolitische cultuur. Ik kan er nog niet veel over kwijt, ook omdat we er nog volop aan aan het werken zijn, maar tegen februari komt het op het scherm, als onderdeel van het driesporenbeleid van de openbare omroep. Vanaf dan zal trouwens ook De Rode Loper een nieuwe invulling krijgen als breed cultureel programma met aandacht voor media en lifestyle. Wees gerust, cultuur krijgt meer dan ooit een plaats bij Canvas en bij de VRT. Want ook in TerZake Laat krijgt het wekelijks, telkens op dinsdag, de nodige aandacht.
Vrees je niet voor een forse terugval van de kijkcijfers als het Champions League voetbal volgend seizoen verhuist naar de Medialaan?
Niet echt, eigenlijk. Er zal misschien in het begin een lichte terugval zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat we dat gaan compenseren met onze uitgebreid aanbod. Want ik heb onlangs eens de oefening laten uitvoeren, waarbij het voetbal uit de kijkcijfers werd gelicht en vervangen door het gemiddelde van een normale Canvasavond en ik kan u zeggen dat het verschil echt niet zo groot is. Want dit jaar zijn de kijkcijfers voor de CL misschien wel heel goed, maar dat komt dan ook doordat we twee Belgische ploegen hebben die zich konden kwalificeren, en dat geluk hadden we niet altijd.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel jammer dat we de Champions League kwijtgespeeld zijn. Want iedereen zal beamen dat het gewoon het beste voetbal is dat op tv te zien is, niets gaat er boven Raùl, Zidane en Ronaldo anderhalf zien schitteren met de bal. En dus heeft het zeker zijn plaats op Canvas, waar we van alle genres het beste willen aanbieden. Maar het is niet zo dat ik nu met een bang hartje toeleef naar het moment dat we het contract kwijt zijn. Integendeel, met nieuwe topafspraken als Rome ben ik ervan overtuigd dat we de kijkers zullen blijven aanspreken.
Het verlies van het voetbal zorgt er wel voor dat heel wat mensen voortaan moeilijker de weg naar het Canvasscherm zullen vinden. Heeft de zender voldoende grote trekkers in huis om het publiek van bij de grote zenders weg te halen? Want je moet de mensen eerst kunnen lokken, alvorens ze te kunnen vasthouden.
Goeie vraag! Maar ik ga ervan uit wel dat we voldoende van zo’n programma’s in huis hebben om de mensen naar Canvas te doen zappen. Ik denk daarbij in de eerste plaats aan De Rechtvaardige Rechters en aan de nieuwe reeks van De Bende van Wim. Maar ook Zwerfroute en onze Britse detectives op zaterdagavond zijn zeker in staat om een groot publiek te bekoren, dat heeft het recente verleden al meermaals bewezen. Wees gerust, we hebben er voor gezorgd dat er elke avond minstens één zo’n dergelijke grote naam in het schema zit die de mensen naar Canvas doet kijken.
Mocht dat niet het geval geweest zijn, denk ik niet dat ik nog lang op deze stoel zou zitten (lacht)!
11 oktober 2005
Canvas in het nieuw
De nieuwe week van Canvas
De verbouwingswerken van Canvas zijn achter de rug. Vanaf maandag 24 oktober opent het tweede net van de VRT zijn ‘building’ voor het grote publiek, maar vandaag kon de pers in het gloednieuwe congrescentrum Lamot al kennismaken met de vernieuwingen.
Klassiekers zijn er om te behouden, en dus blijft TerZake trouw op post om 20u. Eerst is er een nieuwsoverzicht van een kwartier, dat in de loop van de komende maanden zal uitgroeien tot een volwaardig Canvasjournaal met eigen nieuwsankers. Daarna is er van maandag tot vrijdag een halfuurtje duiding, met nog altijd Siegfried Bracke en Phara De Aguirre. De tien minuten die ze verliezen om acht uur, worden ruimschoots goedgemaakt met het gloednieuwe Ter Zake Laat (werktitel).
In deze late editie van het duidingsmagazine snijden afwisselend Tim Pauwels of Kathleen Cools (die overkomt van Villa Politica) twee actuele kwesties aan; één brandend actueel onderwerp en één uit de latente actualiteit. Op maandag is dat steevast een item uit de politiek en op dinsdag een cultureel onderwerp. Op woensdag komt wetenschap aan bod en op donderdag een item uit de socio-economische sfeer. Op vrijdag heeft Terzake laat een ietwat andere formule. Dan leggen Kathleen Cools en Tim Pauwels samen één politicus op de rooster. Ze stellen hem of haar de vragen die zich opdringen, maar raken ook minder voor de hand liggende kwesties aan.
Het inkorten van TerZake zal de huisvrede in menig huiskamer alleen maar ten goede komen, want nu kan er zonder problemen overgeschakeld worden naar Thuis op Eén. Op datzelfde moment, om 20u45, pakt Canvas uit met een gordel aan verbredende programma’s. Op maandag (en donderdag) is dat de zoektocht naar de Grootste Belg. In tien afleveringen gaan Koen Fillet en Phara De Aguirre op zoek naar welke Belg een standbeeld verdient.
Een blijver is de Rechtvaardige Rechters, nog steeds op maandag om 21u35. Ook de rechters blijven dezelfde, alleen de locatie verandert: voortaan vanuit brasserie De Met in Vilvoorde.
Veel mag verwacht worden van Rome, een twaalfdelig epos en elke maandag om 22u te bekijken. Het is de duurste televisiereeks ooit (100 miljoen dollar) en een co-productie van de Britse omroep BBC en HBO (bekend van Band of Brothers, tot voor Rome de duurste tv-reeks ooit). Elders op de site lees je veel meer over deze ijzersterke historische fictiereeks, waarvan ook de tweede jaargang reeds door Canvas is aangekocht.
Om tien voor elf blijft Studio 1 op post, en na TerZake Late Night, dat trouwens elke dag vanop locatie wordt uitgezonden, wordt er op maandag plaats gemaakt voor herhalingen van Catherine Tate. Omdat Canvas voortaan uitzend tot rond de klok van één uur, is er daarna nog een herutzending van Het Beloofde Land van de dag ervoor.
Op dinsdag is er om 20u45 het intellectueel uitdagende spel ‘Celsius’. Elke week gaan drie kandidaten de uitdaging aan om hun lichaamstemperatuur eerst tot ver boven het kookpunt te laten komen, om die daarna opnieuw op het gezonde peil van 37° C te brengen. Jo Van Damme presenteert deze nieuwe algemene kennisquiz.
Daarna is er ‘Film op Dinsdag’ met kwaliteitsfilms die niet echt tot het commerciële circuit behoren. Komen aan bod: The Hours, Angela’s Ashes, Frida, Shakespeare in Love…
Na TerZake Laat zijn er om middernacht nieuwe afleveringen van Bewogen Leven. Het gaat onder meer over een man die als kind werd misbruikt door een priester en over iemand die mogelijk al twintig jaar onschuldig in een cel zit. Als afsluiter is er ook nog een herhaling van de Rechtvaardige Rechters.
Geschiedenis verhuist van donderdag naar woensdag en draagt voortaan de titel ‘Keerpunten’. Aan de hand van archiefbeelden, analyses en getuigenissen wordt een bepaalde dag in de Belgische geschiedenis die een kantelmoment is gebleken opnieuw geëvoceerd. Keerpunten die al zeker aan bod komen zijn: De ontsnapping van Dutroux, Tsjernobyl in België, Kernraketten in Florennes, sluiting van Renault vilvoorde…
Om halftien wordt er plaats gemaakt voor televisiefilms die uitblinken door hun sterke cast en verrassende plot, en die appelleren aan moderne thema’s. Na de duiding is het op woensdag om middernacht voortaan humortijd met herhalingen van Smack The Pony. Een herhaling van De Grootste Belg sluit de avond af.
Van datzelfde programma is er op donderdag een nieuwe aflevering, net als op maandag om 20u45. Daarna keert het succesnummer van Canvas, Zwerfroute, terug met nog steeds Peter Cremers. De vaste portie BBC-fictie staat op voortaan op donderdag geprogrammeerd. Dat is ook de nieuwe stek voor de tweede reeks van ‘De Wereld van Tarantino’. Enkele jonge reporters trekken met een compacte camera opnieuw de wijde wereld in. Het was vorig jaar één van de eerste signalen van de nieuwe Canvas, benieuwd of het ook om middernacht een succes wordt. Nachtraven kunnen daarna nog genieten van de herhaling van Reynebeau & Rotten.
De nieuwe afleveringen van deze verrassende roadmovie worden op vrijdag om 20u45 uitgezonden. In Reynebau & Rotten Daarin trekken ‘Slimste Mens’-jurylid Mark Reynebeau en Sex Pistols-boegbeeld Johny Rotten op verkenning door Groot-Brittannië.
Daarna is er de BBC-documentairereeks Tribe gevolgd door het experimentele en absurde ‘De Neveneffecten’. Dit woestijnvisproduct is een achtdelige reeks natuur-, exploratie- en historische documentaires die even boeiend en gevarieerd als fictief zijn. De serie neemt de kijker mee in de wondere wereld van het leven op aarde met zijn grote mysteries en zijn heerlijk bevreemdende banaliteiten. Neveneffecten werd geschreven en tot leven gewekt door het comedycollectief Neveneffecten, waarvan Jonas Geirnaert (kortfilm Flat Life) de bekendste is. Wel pas vanaf 18 november, na afloop van Het Peulengaleis.
Na de politieke discussie in TerZake Laat (op vrijdag iets vroeger om 22u20) is er nog meer absurde humor in Help!, een mix van sketchshow en sitcom. Tot slot blijft de vrijdagse filmafspraak behouden, met nog steeds aandacht voor de minder gekende filmlanden en pareltjes als Requiem for A Dream en Left Luggage.
Op ZATERDAG is er om 13u Plankenkoorts. Om 20u brengt Rudy Vranckx in Terzake Zaterdag een andere kijk op de actualiteit met een aangekocht Current Affairs-reportage. Er is naar eigen zeggen zelfs sprake van ‘investigative journalism’.
Tussen alle vernieuwingen door, blijft de zaterdag er verder vrij klassiek uitzien. Om 21u00 kan je nog steeds achteruitzakken in de zetel voor een Britse detective met nieuwe afleveringen van Inspector Linley, Dalziel & Pascoe en Silent Witness.
Daarna blijft ook Jan Leyers op post, al heet zijn programma voortaan Frontlijn in plaats van Nachtwacht. En nodigt hij voortaan vier in plaats van drie gesprekspartners uit. Samen onderzoeken ze wat er echt schuilgaat achter het nieuws en volgens de persmap schuwen ze daarbij “het groot debat” niet.
Canvas blijft zijn naam van “BBC met ondertitels” verder alle eer aan doen met elke zaterdag om 23u Blackpool, een mix van misdaadreeks, zwarte comedy en musical. Om middernacht zijn er herhalingen van de Channel 4-sitcom Black Books, gevolgd door een herhaling van de Grootste Belg van donderdag.
ZONDAG is er over de middag Muziek op Zondag, waarna Sporza het overneemt. 's Avonds blijft William Van Laeken uw gastheer voor Panorama, ook bij de nieuwe Canvas. Er is overigens heugelijk nieuws, want elke vierde zondag van de maand pakken ze uit met een eigen gemaakte documentaire. De spits wordt afgebeten met de reportage ‘Belgie: doelwit of draaischijf van het internationaal terrorisme?’. Op de andere zondagen passeren de beste actuele documentaires de revue passeren.
Om 21u wordt het wetenschappelijk magazine Over Leven in ere hersteld, want voortaan krijgt het terug zijn stek op zondag in prime time. Het programma is dit jaar opnieuw genomineerd voor de Decartes-prijs.
Een verrassende nieuwkomer is ‘Het Beloofde Land’, waarin prominente buitenlanders die van België (tijdelijk) hun thuisbasis hebben gemaakt, ons een spiegel voorhouden van onze eigen identiteit. Door hun onbevangen blik krijgen wij een andere kijk op onszelf. De eerste fragmenten beloofden alvast heel wat goeds. Wie op zondag echter voor de grote kanonnen van Eén of VTM kiest, kan op maandag om 00u30 de herhaling meepikken.
Nieuw is ook dat de vrijdagse humorafspraak van Het Peulengaleis en later De Neveneffecten voortaan wordt herhaald op zondag om 22u20. Het economische duidingsmagazine vervalt namelijk als afzonderlijk magazine, en wordt opgenomen in Ter Zake Laat (net als Republica). Uiteraard zijn er daarna de uitzendingen door Derden, gevolgd door de heruitzendingen van Panorama en Frontlijn.
Naast al deze nieuwe programma’s, staan er ook voor volgend jaar een hele reeks nieuwe programma’s gepland met als blikvangers een nieuwe reeks van De Bende van Wim, Hoge Bomen, de docureeks Time Machine en de nieuwe quiz met Bert Kruismans ‘De Allerslimste’.
De verbouwingswerken van Canvas zijn achter de rug. Vanaf maandag 24 oktober opent het tweede net van de VRT zijn ‘building’ voor het grote publiek, maar vandaag kon de pers in het gloednieuwe congrescentrum Lamot al kennismaken met de vernieuwingen.
Klassiekers zijn er om te behouden, en dus blijft TerZake trouw op post om 20u. Eerst is er een nieuwsoverzicht van een kwartier, dat in de loop van de komende maanden zal uitgroeien tot een volwaardig Canvasjournaal met eigen nieuwsankers. Daarna is er van maandag tot vrijdag een halfuurtje duiding, met nog altijd Siegfried Bracke en Phara De Aguirre. De tien minuten die ze verliezen om acht uur, worden ruimschoots goedgemaakt met het gloednieuwe Ter Zake Laat (werktitel).
In deze late editie van het duidingsmagazine snijden afwisselend Tim Pauwels of Kathleen Cools (die overkomt van Villa Politica) twee actuele kwesties aan; één brandend actueel onderwerp en één uit de latente actualiteit. Op maandag is dat steevast een item uit de politiek en op dinsdag een cultureel onderwerp. Op woensdag komt wetenschap aan bod en op donderdag een item uit de socio-economische sfeer. Op vrijdag heeft Terzake laat een ietwat andere formule. Dan leggen Kathleen Cools en Tim Pauwels samen één politicus op de rooster. Ze stellen hem of haar de vragen die zich opdringen, maar raken ook minder voor de hand liggende kwesties aan.
Het inkorten van TerZake zal de huisvrede in menig huiskamer alleen maar ten goede komen, want nu kan er zonder problemen overgeschakeld worden naar Thuis op Eén. Op datzelfde moment, om 20u45, pakt Canvas uit met een gordel aan verbredende programma’s. Op maandag (en donderdag) is dat de zoektocht naar de Grootste Belg. In tien afleveringen gaan Koen Fillet en Phara De Aguirre op zoek naar welke Belg een standbeeld verdient.
Een blijver is de Rechtvaardige Rechters, nog steeds op maandag om 21u35. Ook de rechters blijven dezelfde, alleen de locatie verandert: voortaan vanuit brasserie De Met in Vilvoorde.
Veel mag verwacht worden van Rome, een twaalfdelig epos en elke maandag om 22u te bekijken. Het is de duurste televisiereeks ooit (100 miljoen dollar) en een co-productie van de Britse omroep BBC en HBO (bekend van Band of Brothers, tot voor Rome de duurste tv-reeks ooit). Elders op de site lees je veel meer over deze ijzersterke historische fictiereeks, waarvan ook de tweede jaargang reeds door Canvas is aangekocht.
Om tien voor elf blijft Studio 1 op post, en na TerZake Late Night, dat trouwens elke dag vanop locatie wordt uitgezonden, wordt er op maandag plaats gemaakt voor herhalingen van Catherine Tate. Omdat Canvas voortaan uitzend tot rond de klok van één uur, is er daarna nog een herutzending van Het Beloofde Land van de dag ervoor.
Op dinsdag is er om 20u45 het intellectueel uitdagende spel ‘Celsius’. Elke week gaan drie kandidaten de uitdaging aan om hun lichaamstemperatuur eerst tot ver boven het kookpunt te laten komen, om die daarna opnieuw op het gezonde peil van 37° C te brengen. Jo Van Damme presenteert deze nieuwe algemene kennisquiz.
Daarna is er ‘Film op Dinsdag’ met kwaliteitsfilms die niet echt tot het commerciële circuit behoren. Komen aan bod: The Hours, Angela’s Ashes, Frida, Shakespeare in Love…
Na TerZake Laat zijn er om middernacht nieuwe afleveringen van Bewogen Leven. Het gaat onder meer over een man die als kind werd misbruikt door een priester en over iemand die mogelijk al twintig jaar onschuldig in een cel zit. Als afsluiter is er ook nog een herhaling van de Rechtvaardige Rechters.
Geschiedenis verhuist van donderdag naar woensdag en draagt voortaan de titel ‘Keerpunten’. Aan de hand van archiefbeelden, analyses en getuigenissen wordt een bepaalde dag in de Belgische geschiedenis die een kantelmoment is gebleken opnieuw geëvoceerd. Keerpunten die al zeker aan bod komen zijn: De ontsnapping van Dutroux, Tsjernobyl in België, Kernraketten in Florennes, sluiting van Renault vilvoorde…
Om halftien wordt er plaats gemaakt voor televisiefilms die uitblinken door hun sterke cast en verrassende plot, en die appelleren aan moderne thema’s. Na de duiding is het op woensdag om middernacht voortaan humortijd met herhalingen van Smack The Pony. Een herhaling van De Grootste Belg sluit de avond af.
Van datzelfde programma is er op donderdag een nieuwe aflevering, net als op maandag om 20u45. Daarna keert het succesnummer van Canvas, Zwerfroute, terug met nog steeds Peter Cremers. De vaste portie BBC-fictie staat op voortaan op donderdag geprogrammeerd. Dat is ook de nieuwe stek voor de tweede reeks van ‘De Wereld van Tarantino’. Enkele jonge reporters trekken met een compacte camera opnieuw de wijde wereld in. Het was vorig jaar één van de eerste signalen van de nieuwe Canvas, benieuwd of het ook om middernacht een succes wordt. Nachtraven kunnen daarna nog genieten van de herhaling van Reynebeau & Rotten.
De nieuwe afleveringen van deze verrassende roadmovie worden op vrijdag om 20u45 uitgezonden. In Reynebau & Rotten Daarin trekken ‘Slimste Mens’-jurylid Mark Reynebeau en Sex Pistols-boegbeeld Johny Rotten op verkenning door Groot-Brittannië.
Daarna is er de BBC-documentairereeks Tribe gevolgd door het experimentele en absurde ‘De Neveneffecten’. Dit woestijnvisproduct is een achtdelige reeks natuur-, exploratie- en historische documentaires die even boeiend en gevarieerd als fictief zijn. De serie neemt de kijker mee in de wondere wereld van het leven op aarde met zijn grote mysteries en zijn heerlijk bevreemdende banaliteiten. Neveneffecten werd geschreven en tot leven gewekt door het comedycollectief Neveneffecten, waarvan Jonas Geirnaert (kortfilm Flat Life) de bekendste is. Wel pas vanaf 18 november, na afloop van Het Peulengaleis.
Na de politieke discussie in TerZake Laat (op vrijdag iets vroeger om 22u20) is er nog meer absurde humor in Help!, een mix van sketchshow en sitcom. Tot slot blijft de vrijdagse filmafspraak behouden, met nog steeds aandacht voor de minder gekende filmlanden en pareltjes als Requiem for A Dream en Left Luggage.
Op ZATERDAG is er om 13u Plankenkoorts. Om 20u brengt Rudy Vranckx in Terzake Zaterdag een andere kijk op de actualiteit met een aangekocht Current Affairs-reportage. Er is naar eigen zeggen zelfs sprake van ‘investigative journalism’.
Tussen alle vernieuwingen door, blijft de zaterdag er verder vrij klassiek uitzien. Om 21u00 kan je nog steeds achteruitzakken in de zetel voor een Britse detective met nieuwe afleveringen van Inspector Linley, Dalziel & Pascoe en Silent Witness.
Daarna blijft ook Jan Leyers op post, al heet zijn programma voortaan Frontlijn in plaats van Nachtwacht. En nodigt hij voortaan vier in plaats van drie gesprekspartners uit. Samen onderzoeken ze wat er echt schuilgaat achter het nieuws en volgens de persmap schuwen ze daarbij “het groot debat” niet.
Canvas blijft zijn naam van “BBC met ondertitels” verder alle eer aan doen met elke zaterdag om 23u Blackpool, een mix van misdaadreeks, zwarte comedy en musical. Om middernacht zijn er herhalingen van de Channel 4-sitcom Black Books, gevolgd door een herhaling van de Grootste Belg van donderdag.
ZONDAG is er over de middag Muziek op Zondag, waarna Sporza het overneemt. 's Avonds blijft William Van Laeken uw gastheer voor Panorama, ook bij de nieuwe Canvas. Er is overigens heugelijk nieuws, want elke vierde zondag van de maand pakken ze uit met een eigen gemaakte documentaire. De spits wordt afgebeten met de reportage ‘Belgie: doelwit of draaischijf van het internationaal terrorisme?’. Op de andere zondagen passeren de beste actuele documentaires de revue passeren.
Om 21u wordt het wetenschappelijk magazine Over Leven in ere hersteld, want voortaan krijgt het terug zijn stek op zondag in prime time. Het programma is dit jaar opnieuw genomineerd voor de Decartes-prijs.
Een verrassende nieuwkomer is ‘Het Beloofde Land’, waarin prominente buitenlanders die van België (tijdelijk) hun thuisbasis hebben gemaakt, ons een spiegel voorhouden van onze eigen identiteit. Door hun onbevangen blik krijgen wij een andere kijk op onszelf. De eerste fragmenten beloofden alvast heel wat goeds. Wie op zondag echter voor de grote kanonnen van Eén of VTM kiest, kan op maandag om 00u30 de herhaling meepikken.
Nieuw is ook dat de vrijdagse humorafspraak van Het Peulengaleis en later De Neveneffecten voortaan wordt herhaald op zondag om 22u20. Het economische duidingsmagazine vervalt namelijk als afzonderlijk magazine, en wordt opgenomen in Ter Zake Laat (net als Republica). Uiteraard zijn er daarna de uitzendingen door Derden, gevolgd door de heruitzendingen van Panorama en Frontlijn.
Naast al deze nieuwe programma’s, staan er ook voor volgend jaar een hele reeks nieuwe programma’s gepland met als blikvangers een nieuwe reeks van De Bende van Wim, Hoge Bomen, de docureeks Time Machine en de nieuwe quiz met Bert Kruismans ‘De Allerslimste’.
1 oktober 2005
DVD-boxen zitten in de lift
De verkoop van televisieseries in een handige DVD-box kende het afgelopen jaar een ware boom. Friends, The Simpsons, 24, The West Wing, The OC… De keuze uit, handig per seizoen verzamelde, tv-series is immens. Zelfs enkele stukjes pure tv-nostalgie worden nu heruitgebracht om niet alleen de fans te plezieren, maar vooral de kassa nog eens te laten rinkelen.
Ook het aanbod aan Vlaamse dramareeksen wordt alsmaar groter en groter. Het begon ietwat aarzelend met de eerste seizoenen van succesnummer Flikken, maar door de viering van 50 jaar TV kwam de release van fictie op DVD-schijfjes in een stroomversnelling. De verkoop van oude series als Kapitein Zeppos, Johan en de Alverman, Fabian van Fallada en De Kat bleek zo groot, dat al snel ook heel wat hedendaagse fictiereeksen als handige boxset werden uitgebracht, en terecht. De verkoopcijfers van Matroesjka’s, FC De Kampioenen en Witse bewijzen dat er heel wat vraag is naar deze handige collecties aan kwaliteitsfictie.
Dat ook de televisiezenders het succes van deze trend stilaan beginnen te voelen, bleek dinsdag bij de presentatie van het najaar van Eén. De openbare omroep kon toen fier verklaren dat Eén het afgelopen jaar zijn marktaandeel behield, ondanks het sterk toegenomen gebruik van de DVD-speler. Dankzij de handige verzamelboxen kan de Vlaming namelijk zelf beslissen wanneer hij naar zijn favoriete serie kijkt en is hij meteen ook verlost van de rompslomp die komt kijken bij het opnemen van een tv-programma.
En meteen komen we bij het grootste voordeel van de DVD-box: de consument heeft alle touwtjes zelf in handen. Hij kiest zelf wanneer hij begint te kijken, en als hij na afloop van een aflevering niet kan wachten om te weten hoe het afloopt, drukt hij gewoon op ‘play’ en hij krijgt het vervolg te zien (tenzij het de laatste aflevering van de box is uiteraard). Bovendien heeft hij geen last van vervelende reclame-onderbrekingen (vooral bij series als 24 erg handig om de draad niet te verliezen) en kan hij op elk mogelijk moment terug- of vooruitspoelen als hij dat wenst. Ook het spurten naar het toilet om toch maar niets te missen, of het verstoord worden door iemand die aanbelt, behoort tot het verleden. Gewoon de pauseknop indrukken en er kan later probleemloos verder gekeken worden.
Op die manier is de verzamelbox uitgegroeid tot de voorloper van de beruchte ‘televisie op aanvraag’ die Telenet en Belgacom zo heftig promoten, maar voorlopig nog maar bitter weinig voorstelt. Het enige nadeel tot nu toe was de hoge prijs, maar door de felle concurrentie die er momenteel heerst is die de jongste maanden een stuk gezakt. Tegenwoordig wordt namelijk elke serie op DVD uitgebracht, wat de keuze van de consument niet alleen groter, maar vooral moeilijker maakt.
Ook het aanbod aan Vlaamse dramareeksen wordt alsmaar groter en groter. Het begon ietwat aarzelend met de eerste seizoenen van succesnummer Flikken, maar door de viering van 50 jaar TV kwam de release van fictie op DVD-schijfjes in een stroomversnelling. De verkoop van oude series als Kapitein Zeppos, Johan en de Alverman, Fabian van Fallada en De Kat bleek zo groot, dat al snel ook heel wat hedendaagse fictiereeksen als handige boxset werden uitgebracht, en terecht. De verkoopcijfers van Matroesjka’s, FC De Kampioenen en Witse bewijzen dat er heel wat vraag is naar deze handige collecties aan kwaliteitsfictie.
Dat ook de televisiezenders het succes van deze trend stilaan beginnen te voelen, bleek dinsdag bij de presentatie van het najaar van Eén. De openbare omroep kon toen fier verklaren dat Eén het afgelopen jaar zijn marktaandeel behield, ondanks het sterk toegenomen gebruik van de DVD-speler. Dankzij de handige verzamelboxen kan de Vlaming namelijk zelf beslissen wanneer hij naar zijn favoriete serie kijkt en is hij meteen ook verlost van de rompslomp die komt kijken bij het opnemen van een tv-programma.
En meteen komen we bij het grootste voordeel van de DVD-box: de consument heeft alle touwtjes zelf in handen. Hij kiest zelf wanneer hij begint te kijken, en als hij na afloop van een aflevering niet kan wachten om te weten hoe het afloopt, drukt hij gewoon op ‘play’ en hij krijgt het vervolg te zien (tenzij het de laatste aflevering van de box is uiteraard). Bovendien heeft hij geen last van vervelende reclame-onderbrekingen (vooral bij series als 24 erg handig om de draad niet te verliezen) en kan hij op elk mogelijk moment terug- of vooruitspoelen als hij dat wenst. Ook het spurten naar het toilet om toch maar niets te missen, of het verstoord worden door iemand die aanbelt, behoort tot het verleden. Gewoon de pauseknop indrukken en er kan later probleemloos verder gekeken worden.
Op die manier is de verzamelbox uitgegroeid tot de voorloper van de beruchte ‘televisie op aanvraag’ die Telenet en Belgacom zo heftig promoten, maar voorlopig nog maar bitter weinig voorstelt. Het enige nadeel tot nu toe was de hoge prijs, maar door de felle concurrentie die er momenteel heerst is die de jongste maanden een stuk gezakt. Tegenwoordig wordt namelijk elke serie op DVD uitgebracht, wat de keuze van de consument niet alleen groter, maar vooral moeilijker maakt.
28 september 2005
VIJFtv is op één jaar tijd groot geworden
VIJFtv, dat op één oktober zijn eerste kaarsje uitblaast, verkeert in blakende gezondheid. Dat was alvast de boodschap die netmanager Lieve Vijverman woensdagmorgen verkondigde op de persconferentie die werd georganiseerd om de eerste verjaardag in de verf te zetten. Op één jaar tijd is het zusje van VT4 erin geslaagd om een marktaandeel van 5,7% te behalen bij de vrouwen tussen 20 en 49 jaar oud.
“Een compleet onverwacht resultaat. We stellen elke maand opnieuw onze ambities bij”, zegt Lieve Vijverman, sinds 1 september de eerste netmanager van VIJFtv. “Het is dan ook erg leuk werken bij VIJFtv, omdat we met regelmaat van een klok onze eigen records breken. In het begin hadden we wel nog af te rekenen met een te oud kijkersprofiel, maar het afgelopen voorjaar hebben we hard gewerkt om dat bij te stellen. En met succes, want de afgelopen 6 maanden slagen we er steeds beter in om de vrouwen tussen 20 en 49 jaar te bereiken.”
En dat is belangrijk, want het is precies in die groep van hoger opgeleide, actieve vrouwen dat de adverteerders geïnteresseerd zijn. Het aantal reclamespots dat op de tweede zender van de SBS-groep wordt uitgezonden, gaat de jongste maanden alvast in stijgende lijn. “Ook dat is een bewijs van de alsmaar grotere populariteit van VIJFtv”, klinkt het op de persdienst, “want nu de kijker ons gevonden heeft, volgen stilaan ook de adverteerders.”
Ook over de namiddagprogrammatie, die sinds één april gestart is, was er niks dan lof. “De dagelijkse film en de talkshow Oprah waren van bij de start een schot in de roos.” En meteen werd er een batterij grafieken bijgehaald, om hun uitspraken te staven. “In het begin had Oprah het wat moeilijk om een publiek te vinden, ook omdat het eerst in de late avond en daarna in prime time stond, maar nu het zijn vaste stek net voor Days of our Lives heeft, doet de talkshow het een stuk beter met een marktaandeel rond de 20% (op vrouwen tussen 20 en 49 jaar, nvdr)”, aldus Vijiverman. “Ook Days of our Lives zelf haalt alsmaar hogere kijkcijfers. Meer en meer mensen geven ook toe dat ze stiekem dagelijks kijken naar de Amerikaanse soap.”
Ook al richt VIJFtv zich voornamelijk tot vrouwen, ook de mannen zijn meer dan welkom. “Vijf is een zender voor vrouwen, en mannen die van hen houden”, zo lezen we in de persmap. En opnieuw wordt een waslijst aan voorbeelden gegeven. “Bijna de helft van de kijkers van De Afvallers, de eerste eigen productie van de zender, is mannelijk”, aldus het hoofd van de studiedienst. Het bij mannen populairste programma dat op de SBS-zender te zien was, was de special rond de Australische zangeres Kylie Minogue. Maar ook films als Backdraft (met de jonge Russell Crowe) en Rounders hebben heel wat mannelijke kijkers.
Terugkijkend op de voorbije 12 maanden verwoordde Lieve Vijverman, die ons voor de gelegenheid enkele passages uit haar dagboek voorlas, het als volgt: “Op één jaar tijd is VIJFtv uitgegroeid van een grote kleine zender (zoals bv. JIM, Kanaal Z en TMF) tot een kleine grote zender (net als VT4 en Kanaaltwee). En we zijn er rotsvast van overtuigd dat we nog verder zullen groeien. Op termijn zullen we zelfs groter worden dan VT4”, klonk het zelfverzekerd.
Want ook al werd het misschien niet hardop gezegd, in de harten van de vele medewerkers brandt de ambitie om over enkele jaren van kleine grote zender uit te groeien tot ‘grote grote zender’, net zoals Eén en VTM. Naast de erg positieve kijkcijfers hebben ze alvast ook de statistieken mee, want die geven aan dat er heel wat meer vrouwen dan mannen naar TV kijken.
Maar dat is daarom nog geen 100% garantie op succes. Daar weten ze bij grote broer VT4, met hun inmiddels legendarische ‘unserved audience’, alles van…
“Een compleet onverwacht resultaat. We stellen elke maand opnieuw onze ambities bij”, zegt Lieve Vijverman, sinds 1 september de eerste netmanager van VIJFtv. “Het is dan ook erg leuk werken bij VIJFtv, omdat we met regelmaat van een klok onze eigen records breken. In het begin hadden we wel nog af te rekenen met een te oud kijkersprofiel, maar het afgelopen voorjaar hebben we hard gewerkt om dat bij te stellen. En met succes, want de afgelopen 6 maanden slagen we er steeds beter in om de vrouwen tussen 20 en 49 jaar te bereiken.”
En dat is belangrijk, want het is precies in die groep van hoger opgeleide, actieve vrouwen dat de adverteerders geïnteresseerd zijn. Het aantal reclamespots dat op de tweede zender van de SBS-groep wordt uitgezonden, gaat de jongste maanden alvast in stijgende lijn. “Ook dat is een bewijs van de alsmaar grotere populariteit van VIJFtv”, klinkt het op de persdienst, “want nu de kijker ons gevonden heeft, volgen stilaan ook de adverteerders.”
Ook over de namiddagprogrammatie, die sinds één april gestart is, was er niks dan lof. “De dagelijkse film en de talkshow Oprah waren van bij de start een schot in de roos.” En meteen werd er een batterij grafieken bijgehaald, om hun uitspraken te staven. “In het begin had Oprah het wat moeilijk om een publiek te vinden, ook omdat het eerst in de late avond en daarna in prime time stond, maar nu het zijn vaste stek net voor Days of our Lives heeft, doet de talkshow het een stuk beter met een marktaandeel rond de 20% (op vrouwen tussen 20 en 49 jaar, nvdr)”, aldus Vijiverman. “Ook Days of our Lives zelf haalt alsmaar hogere kijkcijfers. Meer en meer mensen geven ook toe dat ze stiekem dagelijks kijken naar de Amerikaanse soap.”
Ook al richt VIJFtv zich voornamelijk tot vrouwen, ook de mannen zijn meer dan welkom. “Vijf is een zender voor vrouwen, en mannen die van hen houden”, zo lezen we in de persmap. En opnieuw wordt een waslijst aan voorbeelden gegeven. “Bijna de helft van de kijkers van De Afvallers, de eerste eigen productie van de zender, is mannelijk”, aldus het hoofd van de studiedienst. Het bij mannen populairste programma dat op de SBS-zender te zien was, was de special rond de Australische zangeres Kylie Minogue. Maar ook films als Backdraft (met de jonge Russell Crowe) en Rounders hebben heel wat mannelijke kijkers.
Terugkijkend op de voorbije 12 maanden verwoordde Lieve Vijverman, die ons voor de gelegenheid enkele passages uit haar dagboek voorlas, het als volgt: “Op één jaar tijd is VIJFtv uitgegroeid van een grote kleine zender (zoals bv. JIM, Kanaal Z en TMF) tot een kleine grote zender (net als VT4 en Kanaaltwee). En we zijn er rotsvast van overtuigd dat we nog verder zullen groeien. Op termijn zullen we zelfs groter worden dan VT4”, klonk het zelfverzekerd.
Want ook al werd het misschien niet hardop gezegd, in de harten van de vele medewerkers brandt de ambitie om over enkele jaren van kleine grote zender uit te groeien tot ‘grote grote zender’, net zoals Eén en VTM. Naast de erg positieve kijkcijfers hebben ze alvast ook de statistieken mee, want die geven aan dat er heel wat meer vrouwen dan mannen naar TV kijken.
Maar dat is daarom nog geen 100% garantie op succes. Daar weten ze bij grote broer VT4, met hun inmiddels legendarische ‘unserved audience’, alles van…
24 september 2005
Vanaf zondag op Eén: Als ’t maar beweegt!
Nu de winnaar van Eurokids bekend is, is het eindelijk zover; het eerste programma van Peter Van den Begin en Stany Crets sinds hun overstap naar de VRT in mei van dit jaar. En ze worden al meteen uitgespeeld op de voor Eén belangrijke zondagavond. Toch hebben ze geen spijt dat ze nu pas naar de VRT zijn overgestapt. “Bij VTM kregen we de kans om ferm ons goesting te doen. En het is dankzij Sketch à Gogo dat we nu gevraagd zijn door Aimé Van Hecke.”
Toch wilden ze geen tweede reeks van het sketchprogramma maken, ook al waren ze daar aan de Reyerslaan vragende partij voor. “We vonden niet dat we het konden maken tegenover VTM om gewoon een tweede reeks te maken. Het ging ook bijna niet te doen zijnom uitzendingen van telkens 50 minuten te maken, aangezien er toch heel wat tijd in één aflevering kruipt”, aldus Stany Crets. “Maar toen kwamen we op het idee om iets te doen rond Frans en Claudine, twee personages uit Sketch à Gogo. En door de mengvorm toe te passen, is het mogelijk om afleveringen te maken van 50 minuten, waardoor het past in het zondagschema van Eén. Bovendien geeft het contact met het live-publiek het programma een unieke sfeer, een vleugje nostalgie naar de tijden van Schipper naast Mathilde.”
In het programma passeren enkele persiflages van tv-programma’s de revue, zoals het Journaal, de Rode Loper en soaps à la Mooi & Meedogenloos. Vooral deze laatste parodie is bijzonder geslaagd met Jo De Meyere en Chris Lomme als Brooke and Frack. Het gaat hierbij niet alleen over VRT-programma’s, maar ook over uitzendingen van de Nederlandse of Italiaanse tv of zelfs van VTM. Maar om niet in het vaarwater van Chris & Co te zitten, kijken Frans en Claudine ook naar heel wat verzonnen programma’s of naar eigenzinnige bewerkingen van algemene trends, zoals met ‘Joeri’s Belspel’ dat duidelijk de draak steekt met telefoonshows als ‘Toeters en Bellen’, ‘Cinco’ en ‘Belmenu’.”Sommige programma’s komen elke week terug, zoals het journaal, andere maar enkele keren of zelfs maar één maal”, licht Peter Van den Begin toe.
“Er is ook geen echte afgemeten verhouding tussen het studiogedeelte en de sketches. Zeker vanaf de tweede aflevering zal er ook in de huiskamer van alles gebeuren, ondermeer met pinguins, en zal de ene week het studiogedeelte doorwegen en de andere week de sketches”, verklaart Stany.
Ondergetekende kreeg de eerste aflevering in primeur al te zien, en kan alleen maar zeggen dat ze, na Raf & Ronny, Debby & Nancy en Ramon & Theo, er met het bejaarde koppel Frans en Claudine opnieuw vlam opzitten. De komende zeven weken weet Vlaanderen naar wat gekeken, en naar mijn aanvoelen zal het niet bij zeven afleveringen blijven.
Toch wilden ze geen tweede reeks van het sketchprogramma maken, ook al waren ze daar aan de Reyerslaan vragende partij voor. “We vonden niet dat we het konden maken tegenover VTM om gewoon een tweede reeks te maken. Het ging ook bijna niet te doen zijnom uitzendingen van telkens 50 minuten te maken, aangezien er toch heel wat tijd in één aflevering kruipt”, aldus Stany Crets. “Maar toen kwamen we op het idee om iets te doen rond Frans en Claudine, twee personages uit Sketch à Gogo. En door de mengvorm toe te passen, is het mogelijk om afleveringen te maken van 50 minuten, waardoor het past in het zondagschema van Eén. Bovendien geeft het contact met het live-publiek het programma een unieke sfeer, een vleugje nostalgie naar de tijden van Schipper naast Mathilde.”
In het programma passeren enkele persiflages van tv-programma’s de revue, zoals het Journaal, de Rode Loper en soaps à la Mooi & Meedogenloos. Vooral deze laatste parodie is bijzonder geslaagd met Jo De Meyere en Chris Lomme als Brooke and Frack. Het gaat hierbij niet alleen over VRT-programma’s, maar ook over uitzendingen van de Nederlandse of Italiaanse tv of zelfs van VTM. Maar om niet in het vaarwater van Chris & Co te zitten, kijken Frans en Claudine ook naar heel wat verzonnen programma’s of naar eigenzinnige bewerkingen van algemene trends, zoals met ‘Joeri’s Belspel’ dat duidelijk de draak steekt met telefoonshows als ‘Toeters en Bellen’, ‘Cinco’ en ‘Belmenu’.”Sommige programma’s komen elke week terug, zoals het journaal, andere maar enkele keren of zelfs maar één maal”, licht Peter Van den Begin toe.
“Er is ook geen echte afgemeten verhouding tussen het studiogedeelte en de sketches. Zeker vanaf de tweede aflevering zal er ook in de huiskamer van alles gebeuren, ondermeer met pinguins, en zal de ene week het studiogedeelte doorwegen en de andere week de sketches”, verklaart Stany.
Ondergetekende kreeg de eerste aflevering in primeur al te zien, en kan alleen maar zeggen dat ze, na Raf & Ronny, Debby & Nancy en Ramon & Theo, er met het bejaarde koppel Frans en Claudine opnieuw vlam opzitten. De komende zeven weken weet Vlaanderen naar wat gekeken, en naar mijn aanvoelen zal het niet bij zeven afleveringen blijven.
11 september 2005
Novastar opent Eurocam Media Center
Onder massale belangstelling is gisteren in Lint het nagelnieuwe Eurocam Media Center geopend, in het bijzijn van premier Guy Verhofstadt en Europees Commissaris voor Media Viviane Reding. Het evenement werd opgeluisterd door optredens van Novastar en de Franse synthesizervirtuoos Jean-Michel Jarre.
Het Eurocam Media Center, gevestigd in de Antwerpse gemeente Lint, is een indrukwekkend complex dat een hele reeks tv-zenders en bedrijven uit die sector samenbrengt in een hypermoderne omgeving. Ondermeer MTV Networks Benelux (waartoe MTV, TMF en Nickelodeon behoren), Life!TV (het project rond de oprichters van 4FM) en de nieuwe zenders Move On en Move X vinden er onderdak. Maar ook toeleveringsbedrijven als MotorMusic, Novid en Shetron Sobemi zijn er gehuisvest.
De grote bezieler van Eurocam, is het Antwerpse productiehuis Alfacam. De laatste 20 jaar oogstte het bedrijf heel wat lof met het in beeld brengen van grote manifestaties als de Olympische Spelen, het WK voetbal of het nieuwjaarsconcert in Wenen. Met de digitale revolutie in het vooruitzicht heeft het bedrijf grote ambities. Zo wil het, via dochterbedrijf Euro 1080, in Europa een doorbraak forceren van HD-TV, televisie met een hoge definitie waarvan beeld en klank loepzuiver tot in de huiskamer komen.
In Japan en de Verenigde Staten is HD-TV al jaren ingeburgerd, maar Europa blijft voorlopig achter. Door de oprichting van HD 1, een eigen tv-station dat in High Definition uitzend, willen ze de Europese tv-zenders overtuigen om ook in HD uit te zenden, wat voor hen als technologische partner een grote vooruitgang betekent. Dat verklaart ook waarom technologiebedrijven als Sony, Panasonic, Loewe en Astra zoveel geld investeren in het project. Ze hebben er namelijk alle baat bij dat HD-TV ook in Europa doorbreekt, zodat ze de consument kunnen verleiden om flink te investeren in een nieuw televisietoestel.
Hoewel het Media Center nog verre van afgewerkt is, er moeten nog 3 van de 8 tv-studio’s, een sporthal en een kantorencomplex gebouwd worden, werd het gisteren toch plechtig ingehuldigd. Eregenodigden waren Europees commissaris voor Media Viviane Reding en Eerste Minister Guy Verhofstadt. Hij prees vooral de voortrekkersrol die ons land speelt in nieuwe technologieën. “Alfacam vormt samen met andere technologietoppers als Barco een cluster op de wereldmarkt voor nieuwe technologieën, ik noem het al eens ‘The Belgian Connection’”, zo sprak de premier tijdens de opening.
De avond werd opgeluisterd met een mini-concert van de rockgroep Novastar en een schitterende live-set van de Franse God van de elektronica, Jean-Michel Jarre. Een uur lang gaf hij het beste van zichzelf tijdens een zinderende show waarbij beeld en klank naadloos in elkaar overliepen. Er was ook een geslaagd optreden met xylofoons van Meloritmo en als klap op de vuurpijl werd het slotnummer van de Last Night Of The Proms, dat op dat moment in Londen plaatsvond, live doorgestraald tot in het Media Center.
De openingsavond werd ook live uitgezonden op HD1, het tv-station van Euro 1080, en er werden dan ook kosten nog moeite gespaard om er een spetterende openingsshow van te maken. De 1080 in de naam van de mediagroep, verwijst naar het aantal lijnen dat bij HD wordt verstuurd, wat merkelijk hoger ligt dan de 575 lijnen van een klassieke tv-zender. Momenteel heeft de groep twee zenders die uitzenden in High Definition, en op de persconferentie tijdens de opening kondigde Gabriel Fehervari, topman van Euro 1080, aan dat er volgend jaar werk zal gemaakt worden van verdere expansie.
Hij kondigde ook, niet zonder trots, aan dat de groep er in geslaagd is om de uitzendrechten te verwerven van de komende Olympische Winterspelen in Torino, en dat vanaf volgende week ook alle topmatchen van het EK 2004 in Portugal in loepzuivere kwaliteit zullen kunnen bekeken worden. En met de exclusieve rechten van het unieke Robbie Williams-concert in Berlijn op zak, lijken Euro 1080 en Alfacam aan de vooravond te staan van de doorbraak van High Definition in Europa.
Het Eurocam Media Center, gevestigd in de Antwerpse gemeente Lint, is een indrukwekkend complex dat een hele reeks tv-zenders en bedrijven uit die sector samenbrengt in een hypermoderne omgeving. Ondermeer MTV Networks Benelux (waartoe MTV, TMF en Nickelodeon behoren), Life!TV (het project rond de oprichters van 4FM) en de nieuwe zenders Move On en Move X vinden er onderdak. Maar ook toeleveringsbedrijven als MotorMusic, Novid en Shetron Sobemi zijn er gehuisvest.
De grote bezieler van Eurocam, is het Antwerpse productiehuis Alfacam. De laatste 20 jaar oogstte het bedrijf heel wat lof met het in beeld brengen van grote manifestaties als de Olympische Spelen, het WK voetbal of het nieuwjaarsconcert in Wenen. Met de digitale revolutie in het vooruitzicht heeft het bedrijf grote ambities. Zo wil het, via dochterbedrijf Euro 1080, in Europa een doorbraak forceren van HD-TV, televisie met een hoge definitie waarvan beeld en klank loepzuiver tot in de huiskamer komen.
In Japan en de Verenigde Staten is HD-TV al jaren ingeburgerd, maar Europa blijft voorlopig achter. Door de oprichting van HD 1, een eigen tv-station dat in High Definition uitzend, willen ze de Europese tv-zenders overtuigen om ook in HD uit te zenden, wat voor hen als technologische partner een grote vooruitgang betekent. Dat verklaart ook waarom technologiebedrijven als Sony, Panasonic, Loewe en Astra zoveel geld investeren in het project. Ze hebben er namelijk alle baat bij dat HD-TV ook in Europa doorbreekt, zodat ze de consument kunnen verleiden om flink te investeren in een nieuw televisietoestel.
Hoewel het Media Center nog verre van afgewerkt is, er moeten nog 3 van de 8 tv-studio’s, een sporthal en een kantorencomplex gebouwd worden, werd het gisteren toch plechtig ingehuldigd. Eregenodigden waren Europees commissaris voor Media Viviane Reding en Eerste Minister Guy Verhofstadt. Hij prees vooral de voortrekkersrol die ons land speelt in nieuwe technologieën. “Alfacam vormt samen met andere technologietoppers als Barco een cluster op de wereldmarkt voor nieuwe technologieën, ik noem het al eens ‘The Belgian Connection’”, zo sprak de premier tijdens de opening.
De avond werd opgeluisterd met een mini-concert van de rockgroep Novastar en een schitterende live-set van de Franse God van de elektronica, Jean-Michel Jarre. Een uur lang gaf hij het beste van zichzelf tijdens een zinderende show waarbij beeld en klank naadloos in elkaar overliepen. Er was ook een geslaagd optreden met xylofoons van Meloritmo en als klap op de vuurpijl werd het slotnummer van de Last Night Of The Proms, dat op dat moment in Londen plaatsvond, live doorgestraald tot in het Media Center.
De openingsavond werd ook live uitgezonden op HD1, het tv-station van Euro 1080, en er werden dan ook kosten nog moeite gespaard om er een spetterende openingsshow van te maken. De 1080 in de naam van de mediagroep, verwijst naar het aantal lijnen dat bij HD wordt verstuurd, wat merkelijk hoger ligt dan de 575 lijnen van een klassieke tv-zender. Momenteel heeft de groep twee zenders die uitzenden in High Definition, en op de persconferentie tijdens de opening kondigde Gabriel Fehervari, topman van Euro 1080, aan dat er volgend jaar werk zal gemaakt worden van verdere expansie.
Hij kondigde ook, niet zonder trots, aan dat de groep er in geslaagd is om de uitzendrechten te verwerven van de komende Olympische Winterspelen in Torino, en dat vanaf volgende week ook alle topmatchen van het EK 2004 in Portugal in loepzuivere kwaliteit zullen kunnen bekeken worden. En met de exclusieve rechten van het unieke Robbie Williams-concert in Berlijn op zak, lijken Euro 1080 en Alfacam aan de vooravond te staan van de doorbraak van High Definition in Europa.
8 september 2005
Interview: Art Rooijakkers, Terra Incognita
De eerste aflevering van het nieuwe mystery-realityformat Terra Incognita scoorde vorige week, naar VT4-normen, erg sterk. Benieuwd of het vanavond zijn publiek kan vasthouden, nu het programma voortaan om 22u10 wordt uitgezonden. Wij hadden alvast een gesprek met Art Rooijakkers, de vlotte Nederlander die samen met Roos van Acker Terra Incognita presenteert en je eerder al aan het werk kon zien in Peking Express.
Hoe valt de samenwerking met Roos van Acker mee?
Heel goed. Roos is erg professioneel. Het is ook fijn samenwerken omdat we veel steun hebben aan elkaar, we helpen elkaar als het even wat minder gaat ofzo. We lachen samen ook heel wat af tijdens de opnames, dus we schieten heel goed met elkaar op.
Je weet toch dat heel wat mannen jaloers op u zijn? Velen zouden nameliljk ook wel met Roos op een onbewoond eiland willen vertoeven!
Ja, is dat zo? Nou, Roos is inderdaad een heel mooie vrouw, dat weet iedereen. Maar verder is er niet echt reden om jaloers op me te zijn, want we zitten heus niet alleen op dat eiland! Er is een hele opnameploeg aanwezig, en bovendien is onze samenwerking puur professioneel.
Terra Incognita is opnieuw een samenwerking tussen de Vlaamse en Nederlandse televisie. Zijn er eigenlijk grote verschillen tussen de twee nationaliteiten?
Hoewel we dezelfde taal spreken, zit daar toch een van de grootste verschilpunten denk ik. Zeker als de Vlamingen dialect gaan spreken, is het moeilijk om ze goed te begrijpen. Nederlanders zijn ook een stuk directer in de omgang, ze zeggen meteen wat in ze opkomt, terwijl Vlamingen het toch altijd iets diplomatischer aanpakken.
Maar los daarvan, verloopt de samenwerking altijd heel goed. Ik heb namelijk al heel wat ervaring in het werken met jullie Belgen. Niet alleen door de twee reeksen van Peking, maar ik werkte de voorbije jaren ook achter de schermen, als productiemedewerker voor Expeditie Robinson. En dat was telkens samen met een hele ploeg Vlamingen, dus ben ik intussen al gewend aan het werken met Vlamingen.
Waarin verschilt de presentatie van Terra Incognita met die van Peking Express?
Het is vooral werken aan een rustiger tempo. We moeten niet constant racen en ervoor zorgen dat we voor de kandidaten blijven, zoals bij Peking het geval is. We blijven nu namelijk constant op dezelfde locaties filmen.
Bovendien is Terra Incognita een gloednieuw format, en niet zomaar een eigen bewerking van een buitenlandse reeks. Dat betekent dat, wanneer je in onvoorziene situaties terechtkomt, je moet gaan improviseren, en dat maakt het natuurlijk wel spannend. Je kan namelijk niet gaan terugvallen op je ervaring uit eerdere reeksen of gaan kijken hoe men dat in het buitenland oploste.
Veel kijkers zien de presentatie van zo een avontuurlijke realityreeks op een Bounty-eiland, als een soort van vakantietripje. Was het dat ook echt?
Niet echt, eigenlijk! Vooreerst hadden we af te rekenen met heel wat problemen door de hevige regenval. Een televisie-programma opnemen in volle regenseizoen is namelijk niet zo’n briljant idee!
Je werkt op zo’n eiland ook helemaal niet zo comfortabel als mensen wel eens denken. Het is namelijk niet zo dat we hele dagen luieren in een luxueus resort ofzo (lacht). We hebben wel iets meer comfort dan de kandidaten, maar dat is zeker niet overdreven.
Daarnaast was ik nu niet alleen presentator, maar ook nog eens eindredacteur voor NET 5 (de Nederlandse coproducent, bl). Er rustte dan ook een hele verantwoordelijkheid op mijn schouders, want zo’n prestigieus en duur programma is uiteraard heel belangrijk voor een zender.
Zou je ooit overwegen om jezelf in te schrijven voor zo’n reality-avontuur?
Bij Peking Express wel, denk ik. Met een partner door een onbekend gebied liften, dat zou ik me wel nog zien doen. Maar voor iets als Terra Incognita zou ik me toch niet kandidaat stellen. Wekenlang in groep op een onbewoond eiland vertoeven zonder contact met de buitenwereld, niet echt iets voor mij.
Ik heb dan ook heel wat ontzag voor de kandidaten die de stap wel durven zetten, want het is best wel zwaar. Zo heb ik de proef uit de eerste aflevering, waarbij de kandidaten aan een boot moeten blijven hangen, ook eens zelf uitgeprobeerd. En na 50 minuten moest ik het toch opgeven, omdat ik niet meer kon. Als je dan ziet hoelang sommige kandidaten het uithielden, kan je alleen maar ontzag hebben voor hen. Zij maken tenslotte het programma ook tot wat het is.
Steun je de kandidaten als je ziet dat ze het moeilijk krijgen?
Niet echt, want het blijft natuurlijk een spel en we moeten iedereen gelijk behandelen. Roos en ik zijn eerder scheidsrechters, die het spel in goede banen moeten leiden en kijken of iedereen het eerlijk speelt.
Dat is soms best wel moeilijk, zeker wanneer je ziet dat de deelnemers tot het uiterste gaan, en ze net voor de finish moeten opgeven.
De komst van John De Mol’s Talpa zorgde voor een massale verhuis van bekende schermgezichten naar de nieuwe zender. Ben jij gevraagd?
Ik ben gevraagd, ja. Maar ik moet er meteen bijzeggen dat er waarschijnlijk maar heel weinig mensen zijn, die niet gevraagd zijn (lacht)!
De voornaamste reden waarom ik bij Net 5 gebleven ben, is feitelijk Peking Express. Ik ben namelijk van bij het begin, bij dit programma betrokken geweest, en ik beschouw het dan ook een beetje als mijn kindje. Van Terra Incognita was toen namelijk nog geen sprake, maar de zekerheid dat er een derde reeks van Peking kwam, was voor mij voldoende.
Door het vertrek van Ernst-Paul kan je nu uitgroeien tot hét gezicht van Net 5, natuurlijk.
Het is zeker niet mijn bedoeling om hem achterna te hollen. Ik ben er ook niet op uit om één van zijn programma’s in te pikken ofzo. Maar het is wel zo dat Talpa voor veel verschuivingen zorgt, en er zo nieuwe kansen gecreëerd worden. We zijn al met niet zoveel bij Net 5, en bovendien ben ik zowat het gezicht geworden van de diverse realityreeksen, dus ja, ik zit goed waar ik nu zit.
Je speelt liever eerste klasse bij Net 5 dan op de bank te zitten bij Talpa?
Zo zou je het kunnen stellen ja. Ik krijg veel kansen bij Net 5 en mag ontzettend leuke dingen doen, dus ik zou wel gek moeten zijn om dat te laten vallen.
Hoe valt de samenwerking met Roos van Acker mee?
Heel goed. Roos is erg professioneel. Het is ook fijn samenwerken omdat we veel steun hebben aan elkaar, we helpen elkaar als het even wat minder gaat ofzo. We lachen samen ook heel wat af tijdens de opnames, dus we schieten heel goed met elkaar op.
Je weet toch dat heel wat mannen jaloers op u zijn? Velen zouden nameliljk ook wel met Roos op een onbewoond eiland willen vertoeven!
Ja, is dat zo? Nou, Roos is inderdaad een heel mooie vrouw, dat weet iedereen. Maar verder is er niet echt reden om jaloers op me te zijn, want we zitten heus niet alleen op dat eiland! Er is een hele opnameploeg aanwezig, en bovendien is onze samenwerking puur professioneel.
Terra Incognita is opnieuw een samenwerking tussen de Vlaamse en Nederlandse televisie. Zijn er eigenlijk grote verschillen tussen de twee nationaliteiten?
Hoewel we dezelfde taal spreken, zit daar toch een van de grootste verschilpunten denk ik. Zeker als de Vlamingen dialect gaan spreken, is het moeilijk om ze goed te begrijpen. Nederlanders zijn ook een stuk directer in de omgang, ze zeggen meteen wat in ze opkomt, terwijl Vlamingen het toch altijd iets diplomatischer aanpakken.
Maar los daarvan, verloopt de samenwerking altijd heel goed. Ik heb namelijk al heel wat ervaring in het werken met jullie Belgen. Niet alleen door de twee reeksen van Peking, maar ik werkte de voorbije jaren ook achter de schermen, als productiemedewerker voor Expeditie Robinson. En dat was telkens samen met een hele ploeg Vlamingen, dus ben ik intussen al gewend aan het werken met Vlamingen.
Waarin verschilt de presentatie van Terra Incognita met die van Peking Express?
Het is vooral werken aan een rustiger tempo. We moeten niet constant racen en ervoor zorgen dat we voor de kandidaten blijven, zoals bij Peking het geval is. We blijven nu namelijk constant op dezelfde locaties filmen.
Bovendien is Terra Incognita een gloednieuw format, en niet zomaar een eigen bewerking van een buitenlandse reeks. Dat betekent dat, wanneer je in onvoorziene situaties terechtkomt, je moet gaan improviseren, en dat maakt het natuurlijk wel spannend. Je kan namelijk niet gaan terugvallen op je ervaring uit eerdere reeksen of gaan kijken hoe men dat in het buitenland oploste.
Veel kijkers zien de presentatie van zo een avontuurlijke realityreeks op een Bounty-eiland, als een soort van vakantietripje. Was het dat ook echt?
Niet echt, eigenlijk! Vooreerst hadden we af te rekenen met heel wat problemen door de hevige regenval. Een televisie-programma opnemen in volle regenseizoen is namelijk niet zo’n briljant idee!
Je werkt op zo’n eiland ook helemaal niet zo comfortabel als mensen wel eens denken. Het is namelijk niet zo dat we hele dagen luieren in een luxueus resort ofzo (lacht). We hebben wel iets meer comfort dan de kandidaten, maar dat is zeker niet overdreven.
Daarnaast was ik nu niet alleen presentator, maar ook nog eens eindredacteur voor NET 5 (de Nederlandse coproducent, bl). Er rustte dan ook een hele verantwoordelijkheid op mijn schouders, want zo’n prestigieus en duur programma is uiteraard heel belangrijk voor een zender.
Zou je ooit overwegen om jezelf in te schrijven voor zo’n reality-avontuur?
Bij Peking Express wel, denk ik. Met een partner door een onbekend gebied liften, dat zou ik me wel nog zien doen. Maar voor iets als Terra Incognita zou ik me toch niet kandidaat stellen. Wekenlang in groep op een onbewoond eiland vertoeven zonder contact met de buitenwereld, niet echt iets voor mij.
Ik heb dan ook heel wat ontzag voor de kandidaten die de stap wel durven zetten, want het is best wel zwaar. Zo heb ik de proef uit de eerste aflevering, waarbij de kandidaten aan een boot moeten blijven hangen, ook eens zelf uitgeprobeerd. En na 50 minuten moest ik het toch opgeven, omdat ik niet meer kon. Als je dan ziet hoelang sommige kandidaten het uithielden, kan je alleen maar ontzag hebben voor hen. Zij maken tenslotte het programma ook tot wat het is.
Steun je de kandidaten als je ziet dat ze het moeilijk krijgen?
Niet echt, want het blijft natuurlijk een spel en we moeten iedereen gelijk behandelen. Roos en ik zijn eerder scheidsrechters, die het spel in goede banen moeten leiden en kijken of iedereen het eerlijk speelt.
Dat is soms best wel moeilijk, zeker wanneer je ziet dat de deelnemers tot het uiterste gaan, en ze net voor de finish moeten opgeven.
De komst van John De Mol’s Talpa zorgde voor een massale verhuis van bekende schermgezichten naar de nieuwe zender. Ben jij gevraagd?
Ik ben gevraagd, ja. Maar ik moet er meteen bijzeggen dat er waarschijnlijk maar heel weinig mensen zijn, die niet gevraagd zijn (lacht)!
De voornaamste reden waarom ik bij Net 5 gebleven ben, is feitelijk Peking Express. Ik ben namelijk van bij het begin, bij dit programma betrokken geweest, en ik beschouw het dan ook een beetje als mijn kindje. Van Terra Incognita was toen namelijk nog geen sprake, maar de zekerheid dat er een derde reeks van Peking kwam, was voor mij voldoende.
Door het vertrek van Ernst-Paul kan je nu uitgroeien tot hét gezicht van Net 5, natuurlijk.
Het is zeker niet mijn bedoeling om hem achterna te hollen. Ik ben er ook niet op uit om één van zijn programma’s in te pikken ofzo. Maar het is wel zo dat Talpa voor veel verschuivingen zorgt, en er zo nieuwe kansen gecreëerd worden. We zijn al met niet zoveel bij Net 5, en bovendien ben ik zowat het gezicht geworden van de diverse realityreeksen, dus ja, ik zit goed waar ik nu zit.
Je speelt liever eerste klasse bij Net 5 dan op de bank te zitten bij Talpa?
Zo zou je het kunnen stellen ja. Ik krijg veel kansen bij Net 5 en mag ontzettend leuke dingen doen, dus ik zou wel gek moeten zijn om dat te laten vallen.
30 augustus 2005
DVD: Kinderen van Dewindt
Vanavond start op Eén het tweede seizoen van de ondernemersserie Kinderen van Dewindt. Die dag wordt ook de DVD-box van de eerste jaargang gelanceerd, goed voor elf afleveringen Vlaamse topfictie op 3 schijfjes. De box zal zo’n 40 euro kosten en wij gaan even na of je ook waar voor uw geld krijgt.
De serie
Kinderen van Dewindt speelt zich af in Antwerpen, en de haven is meer dan zomaar de locatie waar alles plaatsvindt. Vader Karel Dewindt leidt in de Antwerpse haven Dewindt Fuel Trading, een succesvol familiebedrijf dat olie koopt bij grote raffinaderijen en die doorverkoopt aan schepen. Maar de familiale verhoudingen binnen de onderneming zorgen voor veel verwikkelingen. Er woedt een bikkelharde broedertwist tussen bedrijfsleider Karel en zijn jongere broer Bob, die er als charmeur geen onberispelijke levensstijl op nahoudt. Ook de opvolging belooft allesbehalve probleemloos te verlopen: Bob heeft geen kinderen; Karel vier. Karels oudste zoon Bart en derde zoon Steven proberen allebei een plaats te veroveren in het bedrijf. Tom, de tweede zoon, heeft het jachtige stadsleven de rug toegekeerd en gekozen voor landbouw. Zijn echtgenote Sonja wil echter dat hij toch de banden met de familie en het bedrijf aanhaalt. Lies, de benjamin van de familie, wil zich vestigen als zelfstandig modeontwerpster, maar ook dat verloopt niet zonder slag of stoot. Spilfiguur in de familierelaties is Karels vrouw Rita. Zij heeft gekozen voor de opvoeding van haar kinderen, maar volgt het bedrijf toch nog van nabij. Met de moed der wanhoop probeert ze de familie bij elkaar te houden. De serie vertelt het verhaal van een familie die probeert het levenswerk van meerdere generaties boven water te houden, op een moment dat hun leven erg zwaar getroffen wordt.
De DVD
De box bestaat uit 3 schijfjes met daarop de elf afleveringen van het eerste seizoen. Op de eerste disc staan ook nog enkele extra’s. Zo wordt de fans een blik achter de schermen van de serie gegund. Er is ook een interview met enkele hoofdacteurs, maar helaas wel erg kort. Wie een computer met DVD-rom heeft kan via het internet het ondernemersspel ‘Starter’ downloaden van de Dewindt-website. Er is ook een gesprek met de frontman van Lemon, die tekende voor de schitterende soundtrack van de serie. Alleen jammer dat je de integrale clip zelf niet kan bekijken. Voor doven en slechthorenden is er Nederlandse ondertiteling voorzien.
Ons oordeel
Voor wie houdt van degelijke Vlaamse fictie is deze box een must. De acteerprestaties zijn van een zeer degelijk niveau met naast kleppers als Camilia Blereau, Vic De Wachter en Axel Daeseleire, ook verrassende nieuwkomers Joke De Bruyn en Matthijs Schepers. Ook het concept van de reeks mag gezien worden, het betreft hier namelijk voor het eerst sinds lang géén politiereeks of de zoveelste ziekenhuis- of advocatenserie. De haven, en bij uitbreiding de stad Antwerpen, speelt in deze de hoofdrol, en dat alleen al maakt het de moeite om te kijken.
Het eerste seizoen van deze ondernemersreeks kon qua kijkcijfers niet echt overtuigen, maar dat lag vooral aan de moordende concurrentie van VTM-klepper Matroesjka’s, eerder dan aan de kwaliteiten van de reeks zelf. Het feit dat de directie van Eén meteen een tweede én derde jaargang bestelde, bewijst dit alleen maar. Voor iedereen die zich afgelopen winter op VTM vergaapte aan de schaarsgeklede paaldanseressen, maar dit najaar toch probleemloos wil meevolgen met het tweede seizoen van Kinderen van Dewindt, biedt deze box een ideale oplossing.
Acteurs: Vic De Wachter, Camilia Blereau, Gène Bervoets, Axel Daeseleire, Pepijn Caudron, Kristien De Proost, Mathijs Scheepers, Joke De Bruyn e.a
De serie
Kinderen van Dewindt speelt zich af in Antwerpen, en de haven is meer dan zomaar de locatie waar alles plaatsvindt. Vader Karel Dewindt leidt in de Antwerpse haven Dewindt Fuel Trading, een succesvol familiebedrijf dat olie koopt bij grote raffinaderijen en die doorverkoopt aan schepen. Maar de familiale verhoudingen binnen de onderneming zorgen voor veel verwikkelingen. Er woedt een bikkelharde broedertwist tussen bedrijfsleider Karel en zijn jongere broer Bob, die er als charmeur geen onberispelijke levensstijl op nahoudt. Ook de opvolging belooft allesbehalve probleemloos te verlopen: Bob heeft geen kinderen; Karel vier. Karels oudste zoon Bart en derde zoon Steven proberen allebei een plaats te veroveren in het bedrijf. Tom, de tweede zoon, heeft het jachtige stadsleven de rug toegekeerd en gekozen voor landbouw. Zijn echtgenote Sonja wil echter dat hij toch de banden met de familie en het bedrijf aanhaalt. Lies, de benjamin van de familie, wil zich vestigen als zelfstandig modeontwerpster, maar ook dat verloopt niet zonder slag of stoot. Spilfiguur in de familierelaties is Karels vrouw Rita. Zij heeft gekozen voor de opvoeding van haar kinderen, maar volgt het bedrijf toch nog van nabij. Met de moed der wanhoop probeert ze de familie bij elkaar te houden. De serie vertelt het verhaal van een familie die probeert het levenswerk van meerdere generaties boven water te houden, op een moment dat hun leven erg zwaar getroffen wordt.
De DVD
De box bestaat uit 3 schijfjes met daarop de elf afleveringen van het eerste seizoen. Op de eerste disc staan ook nog enkele extra’s. Zo wordt de fans een blik achter de schermen van de serie gegund. Er is ook een interview met enkele hoofdacteurs, maar helaas wel erg kort. Wie een computer met DVD-rom heeft kan via het internet het ondernemersspel ‘Starter’ downloaden van de Dewindt-website. Er is ook een gesprek met de frontman van Lemon, die tekende voor de schitterende soundtrack van de serie. Alleen jammer dat je de integrale clip zelf niet kan bekijken. Voor doven en slechthorenden is er Nederlandse ondertiteling voorzien.
Ons oordeel
Voor wie houdt van degelijke Vlaamse fictie is deze box een must. De acteerprestaties zijn van een zeer degelijk niveau met naast kleppers als Camilia Blereau, Vic De Wachter en Axel Daeseleire, ook verrassende nieuwkomers Joke De Bruyn en Matthijs Schepers. Ook het concept van de reeks mag gezien worden, het betreft hier namelijk voor het eerst sinds lang géén politiereeks of de zoveelste ziekenhuis- of advocatenserie. De haven, en bij uitbreiding de stad Antwerpen, speelt in deze de hoofdrol, en dat alleen al maakt het de moeite om te kijken.
Het eerste seizoen van deze ondernemersreeks kon qua kijkcijfers niet echt overtuigen, maar dat lag vooral aan de moordende concurrentie van VTM-klepper Matroesjka’s, eerder dan aan de kwaliteiten van de reeks zelf. Het feit dat de directie van Eén meteen een tweede én derde jaargang bestelde, bewijst dit alleen maar. Voor iedereen die zich afgelopen winter op VTM vergaapte aan de schaarsgeklede paaldanseressen, maar dit najaar toch probleemloos wil meevolgen met het tweede seizoen van Kinderen van Dewindt, biedt deze box een ideale oplossing.
Acteurs: Vic De Wachter, Camilia Blereau, Gène Bervoets, Axel Daeseleire, Pepijn Caudron, Kristien De Proost, Mathijs Scheepers, Joke De Bruyn e.a
20 augustus 2005
ABC klimt uit het dal
De Amerikaanse televisiezender ABC is opnieuw hot in de Verenigde Staten. Dankzij instant-hits als ‘Desperate Housewives’ en ‘Lost’ hebben de kijkers ABC massaal herontdekt. Ook serieklassieker ‘Alias’ en het alsmaar populairder wordende ‘Extreme Home Make-over’ dragen bij tot de revival van het ‘alfabet network’.
Eind de jaren ’90 genoot ABC, dankzij hits als ‘Everybody Loves Raymond’ en de remake van De Mol, de voorkeur in vele Amerikaanse huishoudens. Dankzij quizklassieker ‘Who wants to be A millionaire’ werd ABC pas echt onbedreigd marktleider. De concurrentie bleef uiteraard niet achter, waardoor er begin deze eeuw een lawine aan gameshows ontstond met oa. The Weakest Link en The Chair.
Door deze overdaad brokkelde de populariteit van het genre langzaamaan afbrokkelde. Het grootste slachtoffer van deze overkill was ironisch genoeg Millionaire zelf, omdat ABC de quiz maar liefst drie maal per week uitzond. Toen de zender besliste om de quiz af te voeren wegens alsmaar dalende kijkcijfers, zaten ze dan ook met de handen in het haar. Er moest namelijk halsoverkop drie tijdslots per week ingevuld worden met alternatieve programma’s. En doordat de kwaliteit van die vervangers danig te wensen overliet, keerden heel wat huishoudens de zender uit de Disneystal de rug toe.
Maar het lijkt erop dat na de magere jaren, opnieuw de vette zijn aangebroken voor ABC. En wel door twee tv-series die vanaf hun eerste seizoen massaal veel kijkers aan de buis gekluisterd hielden; Desperate Housewives en Lost. Deze laatste, over een groep (erg knappe) mensen die na een vliegtuigcrash vastzitten op een eiland, wordt dit najaar bij ons uitgezonden op VT4. De Housewives zijn dan weer vanaf vrijdag te zien op Eén, met het vervolg van jaargang 1.
In het zog van deze twee toppers, halen ook Extreme Home Make-over, waarbij een huis in één week tijd volledig afgebroken en herbouwd wordt, en de realityserie SuperNanny alsmaar hogere kijkcijfers. En ook klassieker Alias bewijst ABC nog steeds erg goeie diensten.
Dit najaar zijn alle ogen dan ook gericht op het ‘alfabet network’, want iedereen is natuurlijk benieuwd of de kijkcijfers van beide series ook tijdens het tweede seizoen alle records breken. De concurrerende zenders hebben intussen namelijk elk hun eigen Housewives- en Lost-kloon klaargestoomd.
De programmabonzen van ABC kunnen alleen maar hopen dat het niet opnieuw hun originelen zijn, die het slachtoffer zijn van de overkill. (bl)
Voor: TV-visie
Eind de jaren ’90 genoot ABC, dankzij hits als ‘Everybody Loves Raymond’ en de remake van De Mol, de voorkeur in vele Amerikaanse huishoudens. Dankzij quizklassieker ‘Who wants to be A millionaire’ werd ABC pas echt onbedreigd marktleider. De concurrentie bleef uiteraard niet achter, waardoor er begin deze eeuw een lawine aan gameshows ontstond met oa. The Weakest Link en The Chair.
Door deze overdaad brokkelde de populariteit van het genre langzaamaan afbrokkelde. Het grootste slachtoffer van deze overkill was ironisch genoeg Millionaire zelf, omdat ABC de quiz maar liefst drie maal per week uitzond. Toen de zender besliste om de quiz af te voeren wegens alsmaar dalende kijkcijfers, zaten ze dan ook met de handen in het haar. Er moest namelijk halsoverkop drie tijdslots per week ingevuld worden met alternatieve programma’s. En doordat de kwaliteit van die vervangers danig te wensen overliet, keerden heel wat huishoudens de zender uit de Disneystal de rug toe.
Maar het lijkt erop dat na de magere jaren, opnieuw de vette zijn aangebroken voor ABC. En wel door twee tv-series die vanaf hun eerste seizoen massaal veel kijkers aan de buis gekluisterd hielden; Desperate Housewives en Lost. Deze laatste, over een groep (erg knappe) mensen die na een vliegtuigcrash vastzitten op een eiland, wordt dit najaar bij ons uitgezonden op VT4. De Housewives zijn dan weer vanaf vrijdag te zien op Eén, met het vervolg van jaargang 1.
In het zog van deze twee toppers, halen ook Extreme Home Make-over, waarbij een huis in één week tijd volledig afgebroken en herbouwd wordt, en de realityserie SuperNanny alsmaar hogere kijkcijfers. En ook klassieker Alias bewijst ABC nog steeds erg goeie diensten.
Dit najaar zijn alle ogen dan ook gericht op het ‘alfabet network’, want iedereen is natuurlijk benieuwd of de kijkcijfers van beide series ook tijdens het tweede seizoen alle records breken. De concurrerende zenders hebben intussen namelijk elk hun eigen Housewives- en Lost-kloon klaargestoomd.
De programmabonzen van ABC kunnen alleen maar hopen dat het niet opnieuw hun originelen zijn, die het slachtoffer zijn van de overkill. (bl)
Voor: TV-visie
17 augustus 2005
Eén met docusoaps en fictie de herfst in
Eén blaakt van zelfvertrouwen. Dat bleek eens te meer vandaag in de gebouwen van Studio 100, waar de marktleider te midden de set van Flikken zijn nieuwe programma’s aan de pers voorstelde. Het accent ligt dit najaar duidelijk op de docusoaps, maar Eén serveert ook heel wat fictie, humor, uiteraard informatie en sport en zelfs wat reality.
Eén werkt en slaat duidelijk aan bij de kijker. Zo begon netmanager Bettina Gheysen dinsdag haar betoog voor de verzamelde pers. Ze vergelijkte haar zender met een huis dat constant in verbouwing is, waarbij de ene ruimte al zo goed als af is, en de andere ruimte nog volop in ontwikkeling. Ze verdeelt het huis van Eén in vijf zones: informatie en duiding, human intrest, fictie, humor en amusement. De werken aan die eerste twee ruimtes zijn al vergevorderd, bewijzen de kijkcijfers voor Het Journaal, Man Bijt Hond en Het Leven Zoals Het Is. Terwijl de humorkamer, met nieuwe projecten als Urbain, Hallelujah en Peter & Stany, nog volop in de steigers staat.
Ook aan de fictie- en de amusementsblokken wordt nog druk gesleuteld, aldus Gheysen. Zo worden er maar liefst vijf fictiereeksen voorbereidt, namelijk Flikken 7, Witse 3, Kinderen van Dewindt 2, Katarakt (over de Limburgse fruitstreek) en Ancienne Belgique met daarbovenop een tv-bewerking van De Indringer. Thuis en de docuficties Kaat & Co en 16+ blijven dan weer gewoon doorlopen. Van over de grens komen The Bill, Mersey Beat en de tweede reeks van Desperate Housewives aanwaaien.
Op amusementsvlak gaat Eén de danstoer op, met elke vrijdag Dans Mondial, waarmee ze in concurrentie gaan met Strictly Come Dancing op VTM. Vanaf midden oktober is er op vrijdag De Saga van Oberon. Deze historische realityreeks, in samenwerking met de TROS, wordt gepresenteerd door de Nederlander Huub Stapel en werd opgenomen in Polen. 8 Vlamingen en evenveel Nederlanders nemen het tegen elkaar op in een spannend avonturenspel. Na het gesmaakte eerste seizoen, serveert Eén dit najaar opnieuw Vriend of Vijand, het luchtige spelprogramma met jonge leeuw Thomas Vander Veken.
Maar bovenal brengt Eén heel wat docusoaps op de buis. Verspreid over vier uitzendslots worden maar liefst elf nieuwe reeksen van Het Leven Zoals Het Is gelanceerd. Die vier uitzendmomenten zijn op maandag en woensdag om 20u, wanneer kindvriendelijke reeksen over trouwen en De Zoo worden uitgezonden, en op dinsdag en donderdag om 21u10, wanneer iets moeililjkere thema’s zoals het leven in de stad ‘Mechelen’ en dat in de Brusselse volkswijk ‘De Marollen’ worden aangesneden.
‘Om acht uur zijn nu eenmaal de kinderen baas over de afstandsbediening’, verklaart Bettina Gheysen dit tweesporenbeleid. ‘We moeten dan ook uitpakken met thema’s die de kinderen aanspreken, en met dieren zit je altijd goed. Daarom dat we ook werken aan een reeks rond het Dierenpark van Planckendael. Maar tegelijk wilden we interessante thema’s als het leven in een grootstad of het werk dat thuiszorgers verrichten niet zomaar laten liggen, vandaar dat we besloten om een tweede docusoap-slot op te starten. Want wat sommige trendwatchers ook mogen beweren, het human intrest-genre is verre van op sterven na dood. Met de elf nieuwe reeksen is het zelfs springlevend. Bovendien laat het ons toe om op die manier Koppen twee maal per week een halfuur uit te zenden. We hebben namelijk gemerkt dat ons actuamagazine op die manier beter verteerd wordt, en ook korter op de bal kan spelen. Daarom hebben we beslist om de versmelting van Koppen tot één wekelijkse uitzending van een uur terug af te voeren’, aldus nog de netmanager van Eén.
Nieuw is dat Koppen éénmaal per maand, met name elke laatste donderdag van de maand, baan ruimt voor Koppen-Justitie, het langverwachte opsporingsprogramma van de VRT. Niet Andrea Croonenberghs, maar wel journaliste Caroline Vanden Berghe wordt het gezicht van het magazine, dat meer wordt dan puur het ophelderen van onopgeloste misdaden. ‘Om het met een cliché te zeggen, we willen met het programma van justitie een glazen huis maken’, vertelt Caroline, die hiermee aan haar eerste eigen programma toe is.
Fata Morgana krijgt een opmerkelijke winterse variant in SAM. Andrea Croonenberghs ruilt de set van Flikken voor dit programma waarbij 100 geselecteerde sociale initiatieven de nodige steun krijgen. Dit gebeurt via een reeks van docu-talkshows en een grote openingsshow in de maand oktober. Maar ook Radio 2 werkt aan SAM mee, en daar beginnen ze al op 29 augustus met elke maandag van 8u tot 10u een ondersteunend programma gepresenteerd door Kathy Lindekens (bekend van Kattenkwaad op Radio 1 en als ex-schepen van Antwerpen).
Jan van Rompaey wordt aan het einde van zijn carrière bij de VRT uitgezwaaid met twee programma’s. In Superjan worden de beste, ontroerendste, grappigste en meest memorabele fragmenten uit zijn indrukwekkend lange carrière gebundeld. Later dit jaar maakt hij zijn terugkeer op het scherm met Lotgenoten, waarbij hij twee mensen die in hetzelfde schuitje zitten samenbrengt.
Tenslotte ook nog even vermelden dat de levensbeschouwelijke omroepen, de zogenaamde uitzendingen door derden, voortaan op zondag ook te zien zijn op Eén, en wel ’s ochtends om 09u. De omroepen klaagden al een tijd dat de vaste afspraak op Canvas om 23u te laat was en niet zo heel erg vast omdat ze vaak moest wijken voor live sportwedstrijden. Met de tweede afspraak op zondagochtend op Eén wil de VRT nu aan die verzuchting tegemoet komen.
Eén werkt en slaat duidelijk aan bij de kijker. Zo begon netmanager Bettina Gheysen dinsdag haar betoog voor de verzamelde pers. Ze vergelijkte haar zender met een huis dat constant in verbouwing is, waarbij de ene ruimte al zo goed als af is, en de andere ruimte nog volop in ontwikkeling. Ze verdeelt het huis van Eén in vijf zones: informatie en duiding, human intrest, fictie, humor en amusement. De werken aan die eerste twee ruimtes zijn al vergevorderd, bewijzen de kijkcijfers voor Het Journaal, Man Bijt Hond en Het Leven Zoals Het Is. Terwijl de humorkamer, met nieuwe projecten als Urbain, Hallelujah en Peter & Stany, nog volop in de steigers staat.
Ook aan de fictie- en de amusementsblokken wordt nog druk gesleuteld, aldus Gheysen. Zo worden er maar liefst vijf fictiereeksen voorbereidt, namelijk Flikken 7, Witse 3, Kinderen van Dewindt 2, Katarakt (over de Limburgse fruitstreek) en Ancienne Belgique met daarbovenop een tv-bewerking van De Indringer. Thuis en de docuficties Kaat & Co en 16+ blijven dan weer gewoon doorlopen. Van over de grens komen The Bill, Mersey Beat en de tweede reeks van Desperate Housewives aanwaaien.
Op amusementsvlak gaat Eén de danstoer op, met elke vrijdag Dans Mondial, waarmee ze in concurrentie gaan met Strictly Come Dancing op VTM. Vanaf midden oktober is er op vrijdag De Saga van Oberon. Deze historische realityreeks, in samenwerking met de TROS, wordt gepresenteerd door de Nederlander Huub Stapel en werd opgenomen in Polen. 8 Vlamingen en evenveel Nederlanders nemen het tegen elkaar op in een spannend avonturenspel. Na het gesmaakte eerste seizoen, serveert Eén dit najaar opnieuw Vriend of Vijand, het luchtige spelprogramma met jonge leeuw Thomas Vander Veken.
Maar bovenal brengt Eén heel wat docusoaps op de buis. Verspreid over vier uitzendslots worden maar liefst elf nieuwe reeksen van Het Leven Zoals Het Is gelanceerd. Die vier uitzendmomenten zijn op maandag en woensdag om 20u, wanneer kindvriendelijke reeksen over trouwen en De Zoo worden uitgezonden, en op dinsdag en donderdag om 21u10, wanneer iets moeililjkere thema’s zoals het leven in de stad ‘Mechelen’ en dat in de Brusselse volkswijk ‘De Marollen’ worden aangesneden.
‘Om acht uur zijn nu eenmaal de kinderen baas over de afstandsbediening’, verklaart Bettina Gheysen dit tweesporenbeleid. ‘We moeten dan ook uitpakken met thema’s die de kinderen aanspreken, en met dieren zit je altijd goed. Daarom dat we ook werken aan een reeks rond het Dierenpark van Planckendael. Maar tegelijk wilden we interessante thema’s als het leven in een grootstad of het werk dat thuiszorgers verrichten niet zomaar laten liggen, vandaar dat we besloten om een tweede docusoap-slot op te starten. Want wat sommige trendwatchers ook mogen beweren, het human intrest-genre is verre van op sterven na dood. Met de elf nieuwe reeksen is het zelfs springlevend. Bovendien laat het ons toe om op die manier Koppen twee maal per week een halfuur uit te zenden. We hebben namelijk gemerkt dat ons actuamagazine op die manier beter verteerd wordt, en ook korter op de bal kan spelen. Daarom hebben we beslist om de versmelting van Koppen tot één wekelijkse uitzending van een uur terug af te voeren’, aldus nog de netmanager van Eén.
Nieuw is dat Koppen éénmaal per maand, met name elke laatste donderdag van de maand, baan ruimt voor Koppen-Justitie, het langverwachte opsporingsprogramma van de VRT. Niet Andrea Croonenberghs, maar wel journaliste Caroline Vanden Berghe wordt het gezicht van het magazine, dat meer wordt dan puur het ophelderen van onopgeloste misdaden. ‘Om het met een cliché te zeggen, we willen met het programma van justitie een glazen huis maken’, vertelt Caroline, die hiermee aan haar eerste eigen programma toe is.
Fata Morgana krijgt een opmerkelijke winterse variant in SAM. Andrea Croonenberghs ruilt de set van Flikken voor dit programma waarbij 100 geselecteerde sociale initiatieven de nodige steun krijgen. Dit gebeurt via een reeks van docu-talkshows en een grote openingsshow in de maand oktober. Maar ook Radio 2 werkt aan SAM mee, en daar beginnen ze al op 29 augustus met elke maandag van 8u tot 10u een ondersteunend programma gepresenteerd door Kathy Lindekens (bekend van Kattenkwaad op Radio 1 en als ex-schepen van Antwerpen).
Jan van Rompaey wordt aan het einde van zijn carrière bij de VRT uitgezwaaid met twee programma’s. In Superjan worden de beste, ontroerendste, grappigste en meest memorabele fragmenten uit zijn indrukwekkend lange carrière gebundeld. Later dit jaar maakt hij zijn terugkeer op het scherm met Lotgenoten, waarbij hij twee mensen die in hetzelfde schuitje zitten samenbrengt.
Tenslotte ook nog even vermelden dat de levensbeschouwelijke omroepen, de zogenaamde uitzendingen door derden, voortaan op zondag ook te zien zijn op Eén, en wel ’s ochtends om 09u. De omroepen klaagden al een tijd dat de vaste afspraak op Canvas om 23u te laat was en niet zo heel erg vast omdat ze vaak moest wijken voor live sportwedstrijden. Met de tweede afspraak op zondagochtend op Eén wil de VRT nu aan die verzuchting tegemoet komen.
1 augustus 2005
Reisverslag: EDS Summer U in Bulgarije
Dat Bulgarije voor ons Belgen als reisbestemming niet meteen een naam is als een klok, bleek uit de mindere belangstelling voor de afgelopen editie van de Summer University die plaatsvond in Sofia en Burgas. Waren we het jaar ervoor in Londen nog met meer dan 14 deelnemers, dan bestond de delegatie deze keer uit slechts 4 CDS’ers. Bulgarije roept dan ook associaties op als communistisch, matig klimaat, en weinig te zien. Eén week was echter voldoende om door die vooroordelen heen te prikken en vast te stellen dat het een parel aan de Zwarte Zee is met een prachtig klimaat, en met enkele unieke uitdagingen voor de toekomst.
Dat het communisme hier decennia lang de plak zwaaide, is al van bij de aankomst zondag, op de luchthaven van Sofia merkbaar; een blik werpen op de voorbijrijdende wagens is voldoende. Bij aankomst in het hotel merk je dan weer dat intussen ook hier de vrije markt regeert en het land zich opmaakt voor toetreding tot de EU. Dat was ook de boodschap die Mr. Sharkov gaf, de General Secretary van de Union of Democratic Forces, de Bulgaarse partij van de EVP.
Ook de volgende dag waren er enkele toplui van de Union of Democratic Forces naar ons hotel afgezakt om ons te verwelkomen en ons inzicht te geven in de politieke situatie van Bulgarije. Met de verkiezingen van augustus in het vooruitzicht, een heel boeiende uiteenzetting. ’s Avonds werden we verwacht in een typisch Bulgaars restaurant, maar daar leerde ik al snel dat de Bulgaarse keuken toch niet geheel aan mij besteed is. Toen naar het einde van de avond ook de Fransen toekwamen, was het gezelschap pas echt compleet. Dat ze onvervalste chauvinisten zijn, bleek niet alleen uit het feit dat ze stuk voor stuk uitgedost waren in een polo van ‘hun’ merk Lacoste, maar was ook af te leiden uit de verontschuldigen die ze uitten omdat hun kennis van vreemde talen, Engels inbegrepen, maar erg matig was. Gelukkig voor hen waren wij Belgen er nog, want bij de andere delegaties was de kennis van het Frans dan weer bedenkelijk, zeer tot hun verwondering natuurlijk.
Eenmaal compleet, kon het echte werk beginnen uiteraard. Op een Summer U verstaan we daaronder dat de Annual Meeting kon worden samengeroepen, om een nieuwe Chairman te verkiezen en een nieuw bureau samen te stellen. Met een voor België positief resultaat als gevolg. Christophe Van Impe werd immers verkozen als gloednieuwe Director of Communication, en wordt dus verantwoordelijk voor alles wat betreft marketing en communicatie. Ook onze oosterburen kunnen tevreden terugblikken, want zij kregen hun kandidaat voor Chairman, Sven Henrik Häseker, vlot verkozen.
Voor de niet-afgevaardigden van de verschillende organisaties, was er naar goede gewoonte een alternatief programma uitgewerkt. Meteen een unieke gelegenheid om het land beter te leren kennen, en komaf te maken het vooroordeel dat er in Bulgarije niks te zien zou zijn. Wie dat durft te beweren, heeft duidelijk nog nooit van het Rila Monastery gehoord. Een authentiek, prachtig bewaard gebleven, orthodox klooster dat is uitgeroepen tot Unesco wereld erfgoed. Het is gelegen in een overweldigend natuurdecor, op de flank van één van de hoogste bergen van het land. Je moet er dan ook een flinke busrit van in totaal meer dan vier uur over hobbelige wegen voor over hebben, want op vlak van wegeninfrastructuur is er ontegensprekelijk nog heel wat werk aan de Bulgaarse winkel. Maar het is de trip meer dan waard, want het klooster en de woonvertrekken zijn een ware streling voor het oog.
Toen we ’s avonds tegenover de suf vergaderde afgevaardigden haast lyrisch werden over het authentieke klooster met zijn adembenemende uitzicht werden we dan ook meermaals getrakteerd op gezichten vol jaloezie en geklaag…
Dat Bulgarije zich maar wat graag wil aansluiten bij de Europese Unie, werd tijdens de week meermaals duidelijk. Het was ook de boodschap van Mr. Vladimir Kisiov, die voor Bulgarije de toetredingsonderhandelingen met de EU voerde, en momenteel voorzitter is van de gemeenteraad van hoofdstad Sofia. We werden dan ook ontvangen op het statige stadhuis, en vol vuur vertelde hij dat een verenigd europa dé garantie is op een vredevolle toekomst en dat het voor de economische ontwikkeling van de hele Balkanregio van kapitaal belang is om zo snel mogelijk tot de Europese Club te behoren. Maar hij erkende dat er nog een lange weg is af te leggen, en dat er op een aantal cruciale punten dringend vooruitgang moet worden geboekt, wil de toetreding een succes worden. En die cruciale punten zijn allemaal samen te brengen tot één woord: bestrijding. Zowel op het vlak van corruptie en misdaad als van armoede en werkloosheid.
Hij had ook oog voor de verrijking die het voor ons allen zou betekenen. De Unie krijgt er bij de toetreding van het land namelijk het cyrillisch bij als derde alfabet, naast het westerse en het Griekse alfabet. Ook de sterke positie van de orthodoxe kerk in Bulgarije zag hij als een verrijking.
Dat kan jammer genoeg minder gezegd worden van de Bulgaarse keuken. Bij elk restaurantbezoek stond jammerlijk genoeg telkens hetzelfde op het menu. Het eten was op zich telkens wel in orde, maar de eentonigheid van telkens opnieuw een slaatje met tomaten en kaas en als hoofdschotel kip was een lichte tegenvaller. De Bulgaarse wijn werd dan weer wel geapprecieerd, en die vloeide dan ook rijkelijk. Zeker ook ’s avonds, toen er telkens stevig aan clubbing werd gedaan tot vroeg, en soms zelfs laat, in de ochtend…
Vooral tijdens het tweede deel van de Summer University, in de zonnige badplaats Burgas, waren de kleine oogjes en de geeuwen tijdens de ochtendactiviteiten erg talrijk. Een gevolg van de lage prijzen voor de vele geestrijke dranken die tijdens de avondlijke en vooral ook nachtelijke ontspanning massaal soldaat werden gemaakt.
Wat er dan weer voor zorgde dat de interesse en de opkomst voor het voorziene sporttornooi op zaterdagvoormiddag omgekeerd evenredig was met de massale aanwezigheid op het lokale, zonovergoten strand. De Bulgaren hadden het nochtans kunnen weten, dat de meeste Europeanen tijdens hun vakantie liever lui dan moe zijn.
Wij Europeanen hadden dan weer kunnen voorzien dat ze in Bulgarije een iets andere definitie hebben van het begrip ‘op tijd zijn’. Met de regelmaat van een klok liep het programma een kwartier tot een halfuur vertraging op of werden de voorziene activiteiten simpelweg geschrapt. Het uurschema moest dan ook met een korrel zout genomen worden, en daar hadden vooral de Scandinaven en de Duitsers, zowat de uitvinders van de punktlichkeit, het erg moeilijk mee. De Bulgaren zelf vonden dat het allemaal nog best meeviel, en ergens valt er natuurlijk wel wat te zeggen voor hun onbezorgd, van stress ontdaan, levensritme. Dat konden de andere Zuiderse delegaties, Italië voorop, alleen maar beamen.
En daarmee is meteen één van de sterke punten van Europa aangetoond, namelijk dat het lappendeken aan culturen, gewoonten en levenswijzen een onmiskenbare verrijking is. Het geeft ons een enorme voorsprong op de eenheidsworst die de 51 Amerikaanse staten eigenlijk stuk voor stuk zijn en toont aan dat verder bouwen aan de Europese eenmaking dé grote uitdaging van de komende decennia wordt.
Dat het communisme hier decennia lang de plak zwaaide, is al van bij de aankomst zondag, op de luchthaven van Sofia merkbaar; een blik werpen op de voorbijrijdende wagens is voldoende. Bij aankomst in het hotel merk je dan weer dat intussen ook hier de vrije markt regeert en het land zich opmaakt voor toetreding tot de EU. Dat was ook de boodschap die Mr. Sharkov gaf, de General Secretary van de Union of Democratic Forces, de Bulgaarse partij van de EVP.
Ook de volgende dag waren er enkele toplui van de Union of Democratic Forces naar ons hotel afgezakt om ons te verwelkomen en ons inzicht te geven in de politieke situatie van Bulgarije. Met de verkiezingen van augustus in het vooruitzicht, een heel boeiende uiteenzetting. ’s Avonds werden we verwacht in een typisch Bulgaars restaurant, maar daar leerde ik al snel dat de Bulgaarse keuken toch niet geheel aan mij besteed is. Toen naar het einde van de avond ook de Fransen toekwamen, was het gezelschap pas echt compleet. Dat ze onvervalste chauvinisten zijn, bleek niet alleen uit het feit dat ze stuk voor stuk uitgedost waren in een polo van ‘hun’ merk Lacoste, maar was ook af te leiden uit de verontschuldigen die ze uitten omdat hun kennis van vreemde talen, Engels inbegrepen, maar erg matig was. Gelukkig voor hen waren wij Belgen er nog, want bij de andere delegaties was de kennis van het Frans dan weer bedenkelijk, zeer tot hun verwondering natuurlijk.
Eenmaal compleet, kon het echte werk beginnen uiteraard. Op een Summer U verstaan we daaronder dat de Annual Meeting kon worden samengeroepen, om een nieuwe Chairman te verkiezen en een nieuw bureau samen te stellen. Met een voor België positief resultaat als gevolg. Christophe Van Impe werd immers verkozen als gloednieuwe Director of Communication, en wordt dus verantwoordelijk voor alles wat betreft marketing en communicatie. Ook onze oosterburen kunnen tevreden terugblikken, want zij kregen hun kandidaat voor Chairman, Sven Henrik Häseker, vlot verkozen.
Voor de niet-afgevaardigden van de verschillende organisaties, was er naar goede gewoonte een alternatief programma uitgewerkt. Meteen een unieke gelegenheid om het land beter te leren kennen, en komaf te maken het vooroordeel dat er in Bulgarije niks te zien zou zijn. Wie dat durft te beweren, heeft duidelijk nog nooit van het Rila Monastery gehoord. Een authentiek, prachtig bewaard gebleven, orthodox klooster dat is uitgeroepen tot Unesco wereld erfgoed. Het is gelegen in een overweldigend natuurdecor, op de flank van één van de hoogste bergen van het land. Je moet er dan ook een flinke busrit van in totaal meer dan vier uur over hobbelige wegen voor over hebben, want op vlak van wegeninfrastructuur is er ontegensprekelijk nog heel wat werk aan de Bulgaarse winkel. Maar het is de trip meer dan waard, want het klooster en de woonvertrekken zijn een ware streling voor het oog.
Toen we ’s avonds tegenover de suf vergaderde afgevaardigden haast lyrisch werden over het authentieke klooster met zijn adembenemende uitzicht werden we dan ook meermaals getrakteerd op gezichten vol jaloezie en geklaag…
Dat Bulgarije zich maar wat graag wil aansluiten bij de Europese Unie, werd tijdens de week meermaals duidelijk. Het was ook de boodschap van Mr. Vladimir Kisiov, die voor Bulgarije de toetredingsonderhandelingen met de EU voerde, en momenteel voorzitter is van de gemeenteraad van hoofdstad Sofia. We werden dan ook ontvangen op het statige stadhuis, en vol vuur vertelde hij dat een verenigd europa dé garantie is op een vredevolle toekomst en dat het voor de economische ontwikkeling van de hele Balkanregio van kapitaal belang is om zo snel mogelijk tot de Europese Club te behoren. Maar hij erkende dat er nog een lange weg is af te leggen, en dat er op een aantal cruciale punten dringend vooruitgang moet worden geboekt, wil de toetreding een succes worden. En die cruciale punten zijn allemaal samen te brengen tot één woord: bestrijding. Zowel op het vlak van corruptie en misdaad als van armoede en werkloosheid.
Hij had ook oog voor de verrijking die het voor ons allen zou betekenen. De Unie krijgt er bij de toetreding van het land namelijk het cyrillisch bij als derde alfabet, naast het westerse en het Griekse alfabet. Ook de sterke positie van de orthodoxe kerk in Bulgarije zag hij als een verrijking.
Dat kan jammer genoeg minder gezegd worden van de Bulgaarse keuken. Bij elk restaurantbezoek stond jammerlijk genoeg telkens hetzelfde op het menu. Het eten was op zich telkens wel in orde, maar de eentonigheid van telkens opnieuw een slaatje met tomaten en kaas en als hoofdschotel kip was een lichte tegenvaller. De Bulgaarse wijn werd dan weer wel geapprecieerd, en die vloeide dan ook rijkelijk. Zeker ook ’s avonds, toen er telkens stevig aan clubbing werd gedaan tot vroeg, en soms zelfs laat, in de ochtend…
Vooral tijdens het tweede deel van de Summer University, in de zonnige badplaats Burgas, waren de kleine oogjes en de geeuwen tijdens de ochtendactiviteiten erg talrijk. Een gevolg van de lage prijzen voor de vele geestrijke dranken die tijdens de avondlijke en vooral ook nachtelijke ontspanning massaal soldaat werden gemaakt.
Wat er dan weer voor zorgde dat de interesse en de opkomst voor het voorziene sporttornooi op zaterdagvoormiddag omgekeerd evenredig was met de massale aanwezigheid op het lokale, zonovergoten strand. De Bulgaren hadden het nochtans kunnen weten, dat de meeste Europeanen tijdens hun vakantie liever lui dan moe zijn.
Wij Europeanen hadden dan weer kunnen voorzien dat ze in Bulgarije een iets andere definitie hebben van het begrip ‘op tijd zijn’. Met de regelmaat van een klok liep het programma een kwartier tot een halfuur vertraging op of werden de voorziene activiteiten simpelweg geschrapt. Het uurschema moest dan ook met een korrel zout genomen worden, en daar hadden vooral de Scandinaven en de Duitsers, zowat de uitvinders van de punktlichkeit, het erg moeilijk mee. De Bulgaren zelf vonden dat het allemaal nog best meeviel, en ergens valt er natuurlijk wel wat te zeggen voor hun onbezorgd, van stress ontdaan, levensritme. Dat konden de andere Zuiderse delegaties, Italië voorop, alleen maar beamen.
En daarmee is meteen één van de sterke punten van Europa aangetoond, namelijk dat het lappendeken aan culturen, gewoonten en levenswijzen een onmiskenbare verrijking is. Het geeft ons een enorme voorsprong op de eenheidsworst die de 51 Amerikaanse staten eigenlijk stuk voor stuk zijn en toont aan dat verder bouwen aan de Europese eenmaking dé grote uitdaging van de komende decennia wordt.
19 juli 2005
VT 4 neemt imagospot op in Oostende
Heel wat bekend volk maandag in Oostende, voor de opnames van de zomerspot van VT4. Het spotje is vanaf nu maandag te zien op uw scherm en duurt ongeveer een minuut, maar het opnemen ervan nam alvast heel wat meer tijd in beslag.
Dat kon ondergetekende zelf vaststellen, want een blik achter de schermen van de opnames leerde dat de dag vooral bestond uit wachten. Vorige week was het bang afwachten of het weer roet in het eten zou gooien, maar maandag bleek dan toch de juiste dag voor de opnames van VT4’s gloednieuwe imagospot die het zomerse gevoel van de zender kracht moet bijzetten. Ook al speelde de zon in de namiddag soms flink verstoppertje.
Alle VT4-presentatoren (Hans Otten, Hanne Troonbeeckx, Roos Van Acker) en omroepsters (Veronique De Kock, Ann Van Elsen) tekenden present, net als een pak deelnemers aan succesvolle realityformats. Zoals Carla & Sophie en Herman uit Peking Express 2 of Sven en Sally uit The Block en Temptation Island. Uit deze laatste waren ook Kelly & Kenny en vrijgezel Samuel afkomstig. Waren verder aanwezig: Frank en Mo uit Robinson, Alex ‘The Bachelor’ Callant, Niki uit het gelijknamige Geheim, Wesley en Joeri uit Peking Express 1… Maar de meest opgemerkte verschijning was natuurlijk weggelegd voor Snelle Eddy, zoals altijd magistraal neergezet door Chris Van den Durpel.
“Het opzet van de spot is om het Friendsgevoel waar VT4 voor staat, van het scherm te doen spatten”, aldus woordvoerder Kristof. In het filmpje hebben de verschillende coryfeeën zich voor de gelegenheid verzameld aan een lange tafel op het strand, waar ze gezellig brunchen en bijkletsen (met dank aan sponsor Alpro Soja). Ondertussen komen als het ware vanuit de zee honderden gewone Vlamingen volledig gekleed in wit het feestje vervoegen en dansen ze op de tonen van Belle Perez haar zomerhit ‘Que Viva La Vida’ de ziel uit hun lijf. De sfeer zit er zelfs zo goed in dat Hans Otten zich waagt aan een heuse flik-flak op de tafel. Gevraagd of hij veel turnervaring heeft, antwoord hij ‘dat het toch al een hele tijd geleden is’ Hij wilde de opnames in eerste instantie trouwens koste was kost afleggen in All Stars sportschoenen die meer dan twee maten te klein waren. En ook al was hij er eerst nog van overtuigd dat het wel in orde ging komen, na verloop van tijd besliste hij om de schoenen toch maar uit te doen.
Wat meteen ook gevolgen had voor de stuntman die VT4 inhuurde. Want voor alle zekerheid recruteerde VT4 toch maar een stuntman om de flik-flak in Hans zijn plaats uit te voeren. “De opnames van het tweede seizoen van The Block zijn nog maar pas gestart, en dus moet onze Hans nog een paar maanden mee. Daarom hebben we het zekere voor het onzekere genomen en Hans met beide voeten op de grond gehouden”, legt Kristof Demasure uit. Om de gewone Vlamingen die het feestje komen vervoegen te recruteren, plaatste VT4 een oproep op zijn website. “En dat was een erg groot succes. Heel wat mensen schreven zich in om vandaag te komen figureren.” Als dank worden ze voorzien van een hapje en een drankje en komen ze natuurlijk oog in oog te staan met hun favoriete tv-gezichten. Sommigen durven het zelfs aan om een kort praatje te maken met hun idool.
Ook al duurt het uiteindelijke resultaat amper een minuut, het opnemen van de spot neemt heel wat tijd in beslag. Takes moeten worden overgedaan, camerastandpunten moeten worden gewijzigd en lenzen moeten worden vervangen. Of er moet gewacht worden tot de zon opnieuw van zich laat horen, want in de late namiddag dreigt het weer roet in het eten te gooien. Er steekt namelijk een fikse wind op, waardoor het opeens ook gevoelig frisser wordt op, aan het casino in Oostende. Maar van een extra kledingstuk om het warmer te krijgen, kan natuurlijk geen sprake zijn! Het is nu eenmaal een zomerspot, en dus moeten niet alleen de tv-gezichten maar ook de vele figuranten op hun tanden bijten en de kou verdrijven met enkel een topje of T-shirt aan.
Maar ondanks het wachten en het vele opnieuw beginnen schieten de opnames tegen het begin van de avond goed op. Als ook enkele close ups en overzichtsbeelden zijn gedraaid, zit de draaidag er eindelijk op. De vele figuranten kunnen zich gaan opwarmen en de VT4-coryfeeën kunnen zich in het Casino gaan omkleden. Maar voor de productiemedewerkers begint het werk nu nog maar pas. De vele opnames moeten namelijk verwerkt worden tot een spot van 60 seconden, en dat op minder dan een week tijd… Want vanaf maandag kan u het eindresultaat zelf aanschouwen op VT4!
Dat kon ondergetekende zelf vaststellen, want een blik achter de schermen van de opnames leerde dat de dag vooral bestond uit wachten. Vorige week was het bang afwachten of het weer roet in het eten zou gooien, maar maandag bleek dan toch de juiste dag voor de opnames van VT4’s gloednieuwe imagospot die het zomerse gevoel van de zender kracht moet bijzetten. Ook al speelde de zon in de namiddag soms flink verstoppertje.
Alle VT4-presentatoren (Hans Otten, Hanne Troonbeeckx, Roos Van Acker) en omroepsters (Veronique De Kock, Ann Van Elsen) tekenden present, net als een pak deelnemers aan succesvolle realityformats. Zoals Carla & Sophie en Herman uit Peking Express 2 of Sven en Sally uit The Block en Temptation Island. Uit deze laatste waren ook Kelly & Kenny en vrijgezel Samuel afkomstig. Waren verder aanwezig: Frank en Mo uit Robinson, Alex ‘The Bachelor’ Callant, Niki uit het gelijknamige Geheim, Wesley en Joeri uit Peking Express 1… Maar de meest opgemerkte verschijning was natuurlijk weggelegd voor Snelle Eddy, zoals altijd magistraal neergezet door Chris Van den Durpel.
“Het opzet van de spot is om het Friendsgevoel waar VT4 voor staat, van het scherm te doen spatten”, aldus woordvoerder Kristof. In het filmpje hebben de verschillende coryfeeën zich voor de gelegenheid verzameld aan een lange tafel op het strand, waar ze gezellig brunchen en bijkletsen (met dank aan sponsor Alpro Soja). Ondertussen komen als het ware vanuit de zee honderden gewone Vlamingen volledig gekleed in wit het feestje vervoegen en dansen ze op de tonen van Belle Perez haar zomerhit ‘Que Viva La Vida’ de ziel uit hun lijf. De sfeer zit er zelfs zo goed in dat Hans Otten zich waagt aan een heuse flik-flak op de tafel. Gevraagd of hij veel turnervaring heeft, antwoord hij ‘dat het toch al een hele tijd geleden is’ Hij wilde de opnames in eerste instantie trouwens koste was kost afleggen in All Stars sportschoenen die meer dan twee maten te klein waren. En ook al was hij er eerst nog van overtuigd dat het wel in orde ging komen, na verloop van tijd besliste hij om de schoenen toch maar uit te doen.
Wat meteen ook gevolgen had voor de stuntman die VT4 inhuurde. Want voor alle zekerheid recruteerde VT4 toch maar een stuntman om de flik-flak in Hans zijn plaats uit te voeren. “De opnames van het tweede seizoen van The Block zijn nog maar pas gestart, en dus moet onze Hans nog een paar maanden mee. Daarom hebben we het zekere voor het onzekere genomen en Hans met beide voeten op de grond gehouden”, legt Kristof Demasure uit. Om de gewone Vlamingen die het feestje komen vervoegen te recruteren, plaatste VT4 een oproep op zijn website. “En dat was een erg groot succes. Heel wat mensen schreven zich in om vandaag te komen figureren.” Als dank worden ze voorzien van een hapje en een drankje en komen ze natuurlijk oog in oog te staan met hun favoriete tv-gezichten. Sommigen durven het zelfs aan om een kort praatje te maken met hun idool.
Ook al duurt het uiteindelijke resultaat amper een minuut, het opnemen van de spot neemt heel wat tijd in beslag. Takes moeten worden overgedaan, camerastandpunten moeten worden gewijzigd en lenzen moeten worden vervangen. Of er moet gewacht worden tot de zon opnieuw van zich laat horen, want in de late namiddag dreigt het weer roet in het eten te gooien. Er steekt namelijk een fikse wind op, waardoor het opeens ook gevoelig frisser wordt op, aan het casino in Oostende. Maar van een extra kledingstuk om het warmer te krijgen, kan natuurlijk geen sprake zijn! Het is nu eenmaal een zomerspot, en dus moeten niet alleen de tv-gezichten maar ook de vele figuranten op hun tanden bijten en de kou verdrijven met enkel een topje of T-shirt aan.
Maar ondanks het wachten en het vele opnieuw beginnen schieten de opnames tegen het begin van de avond goed op. Als ook enkele close ups en overzichtsbeelden zijn gedraaid, zit de draaidag er eindelijk op. De vele figuranten kunnen zich gaan opwarmen en de VT4-coryfeeën kunnen zich in het Casino gaan omkleden. Maar voor de productiemedewerkers begint het werk nu nog maar pas. De vele opnames moeten namelijk verwerkt worden tot een spot van 60 seconden, en dat op minder dan een week tijd… Want vanaf maandag kan u het eindresultaat zelf aanschouwen op VT4!
5 mei 2005
Herinrichting stadscentrum Harelbeke volgend jaar een feit
Er lijkt eindelijk een doorbraak in het dossier rond de heraanleg van het stadscentrum van Harelbeke. De Vlaamse regering komt eindelijk met voldoende geld over de brug voor de broodnodige werken aan de gewestweg en het stadsbestuur heeft beslist om niet langer te wachten op de komst van een privé-investeerder. Ook vervoersmaatschappij De Lijn heeft zijn zegen uitgesproken over de nieuwe inrichting van het centrum waardoor de werken eind dit jaar kunnen worden aanbesteed. Lokaal CD&V-voorzitter en gemeenteraadslid Ward Demuyttenaere legt uit waarom het dossier zolang blijft aanslepen en wat nu precies voor de stroomversnelling heeft gezorgd.
De eerste plannen betreffende de vernieuwing van het marktplein gaan terug tot de gemeenteraadsverkiezingen in 1994. Nu,meer dan tien jaar later, is er van een nieuw marktplein nog altijd geen sprake. Volgens Ward Demuyttenaere, gemeenteraadslid en voorzitter van de lokale CD&V-afdeling is dat te wijten aan een historisch probleem.
De eerste plannen betreffende de vernieuwing van het marktplein gaan terug tot de gemeenteraadsverkiezingen in 1994. Nu,meer dan tien jaar later, is er van een nieuw marktplein nog altijd geen sprake. Volgens Ward Demuyttenaere, gemeenteraadslid en voorzitter van de lokale CD&V-afdeling is dat te wijten aan een historisch probleem.
“Jaren geleden, bij de aanleg van het plein, heeft het stadsbestuur met de verschillende handelaars een convenant afgesloten. Dat bepaalt dat er zich van elke soort handelszaak maar één handelaar mag vestigen op het marktplein. Daardoor kan de concurrentie niet spelen. En dat is een probleem, omdat we zo geen privé-partner kunnen vinden voor het nieuwe winkelcomplex.”
De stad plant op het marktplein namelijk een gloednieuw pand op de plaats waar nu nog een frituur gevestigd is. Bedoeling is om zo nieuwe handelaars aan te trekken en de enorme appartementsblokken aan de Leie, die het uitzicht van de markt ernstig verstoren, aan het zicht te onttrekken.
“Alleen kost zo een nieuw winkelpand handenvol geld. Geld die het stadsbestuur niet kan en wil uitgeven. Dus werd er op zoek gegaan naar een privé-partner om via een PPS-constructie (een publiek-private samenwerking, blb) de nodige middelen bij elkaar te krijgen. Maar omdat de verschillende geïnteresseerde privé-partners de concurrentie niet kunnen laten spelen, om zo voldoende opbrengst uit het project te halen, is er geen enkel bedrijf bereid in zo’n PPS-constructie te stappen. Waardoor het project telkens opnieuw bleef steken in de fase van de zoektocht naar een privé-partner.”
Markt als parking
“Anderzijds was er, zeker onder de handelaars, weinig tot geen animo om het project te realiseren”, gaat Demuyttenaere verder. “Het marktplein is op dit ogenblik namelijk één grote parking, en zij willen dat natuurlijk het liefst ook zo houden. Zij hebben schrik dat bij een heraanleg tientallen parkeerplaatsen verloren zullen gaan. Op veel medewerking van hun kant konden we dan ook niet rekenen.”
Het centrum van Harelbeke wordt daarenboven doorkruist door de drukke Gentsesteenweg (N43). Zonder de heraanleg van deze gewestweg, kan ook de rest van het centrum en het marktplein niet heraangelegd worden. En daar wringt het schoentje, want het Vlaamse Gewest, dat eigenaar is van de weg, beschouwde de heraanleg jarenlang als niet-prioritair.
“De voorbije jaren werden we door het ministerie van Openbare Werken als het ware aan het lijntje gehouden, omdat er telkens geen budget voorzien was”, aldus de lokale CD&V-voorzitter. “Men beloofde wel elke keer om er het volgende jaar werk van te maken, maar het jaar nadien was er opnieuw geen geld voor.”
Tot vorig jaar, toen CD&V na de Vlaamse verkiezingen de portefeuille van Openbare Werken opeiste. “Na de verkiezingen heeft minister Kris Peeters eindelijk geld vrijgemaakt voor de heraanleg, en intussen heeft ook de Lijn, na maandenlang gebakkelei, zijn fiat gegeven. De werken zullen nog dit jaar aanbesteed worden, wat betekent dat de werken zullen kunnen starten in de tweede helft van volgend jaar.”
En waardoor ook het marktplein zelf kan worden aangepakt?
“Inderdaad. Er is beslist om niet langer te wachten op een privé-partner, maar reeds met de heraanleg te beginnen. Het is wel zo dat de plaats waar het winkelcomplex gepland was, opengelaten wordt waardoor het gebouw er later nog altijd kan komen. Maar omdat we echt niet langer kunnen wachten, is beslist om het winkelcomplex voorlopig uit de plannen te schrappen terwijl de andere projecten gewoon worden uitgevoerd.”
U had het daarnet over maandenlang gebakkelei met de openbare vervoersmaatschappij, De Lijn. Waarover ging dat precies?“
U had het daarnet over maandenlang gebakkelei met de openbare vervoersmaatschappij, De Lijn. Waarover ging dat precies?“
De Lijn was van oordeel dat er in het centrum een kruispunt moest komen, in plaats van het voorzien rond punt, omdat de bussen zo de verkeerslichten kunnen beinvloeden, waardoor ze tijd kunnen besparen. Daarnaast wilde De Lijn een flink aantal aparte busbanen, waar enkel lijnbussen mogen rijden, om zo problemen met files te vermijden. Een derde punt van discussie was het feit dat De Lijn geen speciale bushaltes meer wil voorzien. Voortaan moeten de bussen namelijk op de rijweg zelf stoppen en mensen laten afstappen, waardoor de plannen hertekend worden. Uiteindelijk heeft De Lijn grotendeels zijn slag thuisgehaald, want er komt inderdaad een kruispunt in plaats van rotonde en ook de aparte bushaltes zijn vervangen door haltes die op de rijbaan zelf liggen (waardoor het achterliggend verkeer moet stoppen als de bus aan een halte stopt, blb). Alleen de afzonderlijke busbanen zijn er niet gekomen, op enkele plaatsen na toch.”
U zei dat de werken volgend jaar beginnen, net op tijd dus voor de gemeenteraadsverkiezingen?
“Het is er in elk geval niet om gedaan. U moet weten dat de werken enorme hinder met zich mee zullen brengen, wat veel inwoners uiteraard niet erg zint. Wanneer men dan op zo’n moment naar de stembus moet, is dat eerder een nadeel dan een voordeel. Hadden we echt met de verkiezingen rekening gehouden, hadden we de werken vroeger laten starten, zodat ze tegen oktober 2006 achter de rug waren. Bij gemeentepolitiek zijn realisaties uit het verleden nu eenmaal belangrijker dan toekomstige verwezenlijkingen.”
U zei dat de werken volgend jaar beginnen, net op tijd dus voor de gemeenteraadsverkiezingen?
“Het is er in elk geval niet om gedaan. U moet weten dat de werken enorme hinder met zich mee zullen brengen, wat veel inwoners uiteraard niet erg zint. Wanneer men dan op zo’n moment naar de stembus moet, is dat eerder een nadeel dan een voordeel. Hadden we echt met de verkiezingen rekening gehouden, hadden we de werken vroeger laten starten, zodat ze tegen oktober 2006 achter de rug waren. Bij gemeentepolitiek zijn realisaties uit het verleden nu eenmaal belangrijker dan toekomstige verwezenlijkingen.”
Abonneren op:
Posts (Atom)