Zeg niet te gauw...

Ik was gisteren met iemand aan het praten over de schokkende daad van zinloos geweld tegen Simon, de scholier uit Gent. Repliceert mijn gesprekspartner plots als volgt: 'maar heb je het gehoord? Ze hebben vanmiddag de tweede dader opgepakt. Het is een Turk!'

Toen ik dat hoorde, viel ik bijna van mijn stoel! Eens te meer een bewijs van het diepgewortelde wantrouwen van de Vlaming tegenover Maghrebijnen. Toen ik zei dat het helemaal geen Turk was, maar een geintegreerde Wit-Rus, volgde er een verraste reactie: "Echt? In het verleden heb ik nochtans nooit problemen gehad met Russen." Hoeveel Russen ken je dan?, vroeg ik. "Euh, één."

Qua kromme veralgemening kon dit toch wel tellen. Men kent één 'brave' Wit-Rus, dus zijn alle Wit-Russen braaf. Daarentegen had men een slechte ervaringen met Turken, dus was de vreemdeling uit Gent al bij voorbaat een Turk...

Het is de hoogste tijd voor sommigen om hun paardenbrillen af te werpen...