The Dark Knight

Zojuist The Dark Knight gaan zien in de bioscoop. Zeker de moeite, en niet alleen omdat Heath Ledger legendarisch is als The Joker. De film is allesbehalve een zoveelste comic book verfilming, maar juist een verrassend staaltje Hollwyood escapisme. Hieronder nog es de trailer.



Het voordeel aan Ierse bioscopen is dat films hier veel sneller na de Hollywood release in de zalen komen. Terwijl bepaalde films in Vlaanderen nog in de zalen moeten komen, zijn ze hier in Ierland al verschenen op DVD.

Maar na vergelijkingen met zowel Cypriotische als Ierse bioscopen, kan ik met zekerheid stellen dat Kinepolis er met kop en schouder bovenuit steekt. Kan ook moeilijk anders, gezien de roots van deze internationale bioscoopgroep in Harelbeke, meer bepaald in Cinema Majestic, liggen...

Low-cost, low profit

Ierland ontwaakte vandaag met slecht nieuws. Luchtvaartmaatschappij Ryanair, één van de iconen van de Celtic Tiger, kwam aanzetten met barslechte kwartaalresultaten en liet weten dat er aan het einde van het boekjaar, van winst amper sprake zal zijn. Voor de regio Swords, die vlakbij de luchthaven ligt, is dat slecht nieuws. Door de economische malaise vermindert Ryanair namelijk zijn aantal vluchten aanzienlijk. En dat betekent het schrappen van heel wat jobs, terwijl personeelsleden die wel mogen blijven de komende jaren niet op een loonsverhoging moeten rekenen.

De problemen met Ryanair hebben vooral te maken met de prijzen voor kerosine, die de jongste tijd door het dak gaan. Terwijl andere maatschappijen vorig jaar de bui al zagen hangen, en hun brandstof stevig gehedged hebben (waardoor ze hun olie voor een lange termijn tegen een vaste prijs kopen), speelde Michael O'Leary, de topman van Ryanair, Russische roulette. Hij gokte erop dat het met de olieprijzen wel zo'n vaart niet zou lopen. Een kapitale vergissing van formaat. Want terwijl concurrent Aer Lingus zijn brandstof tegen 75 dollar per vat inkoopt, moet Ryanair goed 125 dollar neertellen voor datzelfde vat! En dit terwijl de kosten voor kerosine bij Ryanair veel zwaarder doorwegen in de finale ticketprijs, dan voor traditionele luchtvaartmaatschappijen.

Daarmee lijkt het tij nu ook voor wonderboy O'Leary te keren. De voorbije tien jaar slaagde hij er op bewonderenswaardige wijze in om het ijlende Ryanair, dat afstevende op een faillissement, om te vormen tot de grootste low-costcarrier van Europa door op het juiste moment de 'grote jongens' te pakken op hun zere plek: de hoge prijs voor vliegtuigtickets. Zijn tactiek om enkel de vliegtuigzetel (tegen een absoluut bodemtarief) aan te bieden, gecombineerd met een voorliefde voor verloederde luchthavens in de periferie van grote steden, noopte een volledige industrie tot het ondernemen van actie en te gaan letten op elke euro.

Een prestatie om U tegen te zeggen, maar nu moet zelfs wonderboy O'Leary zijn meerdere erkennen in de oliesjeiks van deze wereld...

Malahide

Een drukke week zit er bijna op, maar het heeft resultaat opgeleverd. Niet alleen ben ik, na een week vol training, geslaagd voor de eerste evaluatie. Ik heb eindelijk a place to live gevonden!

Midden augustus verlaat ik Swords om mij in het vlakbij gelegen, prachtige kuststadje Malahide te vestigen. Wie beslist om mij eens te komen opzoeken, zal meteen begrijpen wat ik bedoel met 'het Knokke van de Ierse oostkust'. De Bentley's, Mercedessen en glimmende cabrio's zijn nooit ver weg in dit stadje dat vooral bekend is van zijn prachtige kasteel.

Ik zal er verblijven in een nieuwe residentie, die pas sinds begin vorig jaar bewoond is. Ik deel er een huis samen met 2 Fransen en een Duitser, die allen werken voor het Customer Centre van Google. Als ik het Engels even beu ben, kan ik dus gewoon overschakelen op Frans of Duits...

Wie een virtueel bezoek aan Malahide wil brengen, moet zeker es surfen naar www.visitmalahide.com !

Ook op zondag!

Je hoort het vaak op het einde van een radiospot of leest het onderaan een advertentie: wij zijn ook open zondag! In België (of zeggen we voortaan Vlaanderen?) is het dan ook eerder uitzonderlijk dat een warenhuis of shoppingcentrum op de zevende dag zijn deuren opent. In de beste kerkelijke traditie moet er dan namelijk gerust worden, al dan niet gekoppeld aan een familiebezoek.

En in geen geval mag het monster genaamd economie op volle toeren draaien! Doodzonde! Zes zondagsopeningen per jaar, ter ere van de solden en de eindejaarsperiode, kunnen nog net door de beugel. Maar voorts moet de consument zijn geld maar op zaterdag laten rollen. Of niet rollen natuurlijk. Misschien daardoor dat Vlamingen de grootste spaarders van de EU zijn...

Nu zou het natuurlijk België niet zijn, moesten er niet een hele reeks onduidelijke uitzonderingen op deze regel bestaan. Meubelboulevards à la Gaverzicht en De Drie Piramiden, zijn er wellicht het bekendste voorbeeld van. Vlaanderens grootste koopcenter Molecule is een ander voorbeeld. Dankzij succesvol lobbywerk hebben zij verkregen dat ze op zondag mogen openen (al moeten ze er in ruil wel een weekdag voor opofferen...). En dus moet dat vervolgens aan de consument diets gemaakt worden, met het bekende zinnetje 'ook open op zondag' als resultaat.

Daar hebben ze in Ierland nog nooit van gehoord. Al jaar en dag zijn de winkels (inclusief de warenhuizen) hier 7 op 7 open. De enige twee dagen dat je voor een gesloten deur staat, zijn Kerstmis en Nieuwjaar. Voor heel wat studenten is het alvast een ideale manier om werk en studie met elkaar te combineren. Terwijl de hardwerkende Ier zich op vrijdagavond niet snel snel naar Tesco moet reppen om zijn voorraad voor het weekend in te slaan...

openbaar vervoer

Luas, Dart, Metro, InterRail, DublinBus, Bus Eireann... Het openbaar vervoer in Ierland heeft vele gezichten. Je hebt het echter bij het verkeerde eind, als je denkt dat de metro hier ondergronds rijdt. De Metro mag er dan wel uit als een metro, hij rijdt wel degelijk bovengronds. Wat dan precies het verschil is met de tram (die ze hier LUAS noemen), daar ben ik momenteel nog niet uit...

Update: wie dacht dat de verschillende tramlijnen met elkaar in verbinding staan, komt bedrogen uit. Wie wil overstappen moet eerst 15' te voet doorheen het centrum van Dublin...

PPS-nummer

Het allerbelangrijkste voor mensen die in Ierland aan de slag gaan, is hun Personal Public Service Number (PPS). Zonder dat kan je namelijk geen bankrekening openen, en die heb je dan weer nodig voor alle betalingen te regelen...

Precies omdat het zo belangrijk is, krijgen nieuwe werknemers een halve dag vrij om zich naar het centrum van Dublin te reppen om bij het Department of Social & Family Affairs in de rij aan te schuiven om dit belangrijk document aan te vragen. Omdat de dienst in de namiddag slechts open is van 14u tot 16u kreeg ik het dwingende advies om vroeg te gaan, om zo ook de lange wachtrijen enigzins te ontlopen. Denkende aan de drukke taferelen die zich dagelijks voordoen op de kantoren van Belgische overheidsdiensten, bereidde ik mezelf op het ergste voor!

Groot was dan ook mijn verbazing toen ik bij aankomst meteen geholpen werd door de receptionist die mij de nodige papieren bezorgde. Ze rustig invullen zat er ook al niet in, want ik mocht meteen doorlopen naar het loket, alwaar ik ze snel snel al rechtstaand invulde. Nog geen vijf minuten nadat ik was aangekomen, stond ik alweer buiten. Evenwel zonder PPS-nummer, dat wordt namelijk per post opgestuurd naar het door u opgegeven adres. Kwestie van meteen te testen of je wel een deftig adres hebt opgegeven.

Dit alles om maar te zeggen: een snelle en efficiënte behandeling van uw aanvraag door de overheid, het is mogelijk! In Ierland. Wie weet straks ook in (confederaal) België??

Quote

"Dertien maanden al bewijst het federale niveau zijn toenemende irrelevantie." Deze quote komt van Rik Van Cauwelaert, hoofdredacteur van Knack. En dat is de nagel op de kop! Zelfs het paleis gaf vandaag de voorkeur op de ministers-presidenten, boven de partijvoorzitters, om de instellingen uit het slop te halen.

Als deze, nu al meer dan een jaar durende, schertsvertoning als resultaat heeft dat België zichzelf omvormt tot een confederale staat, is het allemaal toch nog ergens goed voor geweest.

Wordt ongetwijfeld vervolgd! Eén ding is alvast duidelijk geworden: bij CD&V-NVA primeert het partijprogramma boven macht en postjes. Of zoals JONG-cd&v voorzitter Bert De Brabandere het zo treffend verwoordde: "Le nouveau CVP n'est pas arrivé."

Pringles zijn géén chips!

Vraag aan 100 Vlamingen wat Pringles zijn, en 99 zullen antwoorden 'chips'. Logisch ook, denk u nu, want dat zijn ze toch ook? Niet zo, volgens een Britse rechter. Die oordeelde dat er een wezenlijk verschil is tussen chips van pakweg Lays en de 'aardappelsnacks' van Pringles.

Het Britse hooggerechtshof moest zich over dit culinaire twistpunt uitspreken, nadat de Britse BTW-inspectie een klacht had ingediend tegen Procter & Gamble, de producent van Pringles. Op voedingswaren moet men in het Verenigd Koninkrijk namelijk geen BTW betalen. Voor aardappelchips geld er echter een uitzondering, en daar moet dus wel 17,5% BTW op betaald worden.

Procter & Gamble is evenwel van oordeel dat Pringles niet onder de categorie van de aardappelchips vallen, en dus vrij zijn van BTW, omdat "ze er niet uitzien als een chip, niet voelen zoals een chip en niet smaken als een chip". De BTW-inspectie is het daar niet mee eens, zij vinden dat Pringles wél chips zijn, en trokken naar het hooggerechtshof.

Een Britse rechter geeft Procter & Gamble nu echter gelijk, door te zeggen dat Pringles inderdaad een aardappelSNACK is, en dus bijgevolg niet onder de uitzondering voor aardappelCHIPS valt...

Wet van Murphy: de sollicitantenversie

Iedereen die al eens op zoek is gegaan naar werk, zal het met mij eens zijn; een jobaanbieding krijg je nooit alleen!

Eerst ga je wekenlang vruchteloos op zoek naar een job. Na een paar weken krijg je dan eindelijk een aantrekkelijke werkaanbieding. Maar wat gebeurt er? Alsof de concurrentie het geroken heeft, bellen ze u nu plots wèl, om u te melden dat ook zij u graag willen aanwerven, en u zo mogelijk een nog betere baan willen geven. Ik noem dit fenomeen de sollicitantenversie van de vermaledijde Murphy's Law...

Dit is mij al een paar keer overkomen, en ook deze keer is het weer van dat. Kort nadat ik mijn woord aan Hertz had gegeven, kon ik ook beginnen bij een ander bedrijf uit Dublin en bij één in Belfast (Noord-Ierland). En vandaag krijg ik dan weer het heuglijke nieuws dat BMW een baan voor mij heeft, als Press Relations Officer! Een job die me zeer zeker aanspreekt (uiteraard inclusief fraaie bedrijfswagen), maar ik heb nu eenmaal al mijn keuze gemaakt, en daar kom ik niet meer op terug...

Trouwens, ik heb het nooit echt gehad voor BMW-rijders (al zijn er natuurlijk altijd uitzonderingen), dus voel ik niet echt de nood om zelf ook met zo'n bak met wielen te gaan rondhossen.

Destination: Dublin

De knoop is vroeger doorgehakt dan eerst gepland. Zowel ikzelf als Hertz, mijn nieuwe werkgever, hadden een erg goed gevoel na het 2e sollicitatiegesprek, en daarom hebben ze nog geen uur na het gesprek laten weten dat ik bij hen mocht beginnen. Ik heb dan weer niet getwijfeld en de gesprekken van vandaag vrijdag en maandag niet afgewacht.

Mijn vliegticket is intussen geboekt en op 14 juli neem ik mijn koffers om de komende jaren in Dublin aan de slag te gaan!

Gezocht & Gevonden

De stilte van de voorbije weken is voornamelijk te verklaren door het feit dat ik volop op zoek ben naar een job (zoals je hier al kon lezen). De intensieve zoektocht van de voorbije weken heeft geloond, want intussen heb ik enkele niet onaardige aanbiedingen op zak. Ook vanmiddag, morgen en maandag heb ik nog enkele gesprekken gepland, waarna het stilaan tijd wordt om de knoop door te hakken! Het lijstje van mogelijke werkplekken ziet er alvast niet onaardig uit: Antwerpen, Brussel, Belfast of... Dublin!