Het Jan Breydelstadion is de jongste tijd ondergedompeld in een euforische sfeer. Na een prachtig parcours in de Champions League, met oa. een zege op het veld van Europees kampioen AC Milan, mogen ze bij Club Brugge beginnen dromen van een nieuwe stunt. Na 9 jaar spelen ze ook in het voorjaar nog eens in de Uefacup, en kan de jacht op een plaatsje in de kwart-finales beginnen. Eén dag na de 2-1 overwinning tegen het Amsterdam van Wesley Sonck, peilde ik bij vaste waarde Gert Verheyen (33) naar de Europese ambities van de landskampioen.
Al wat bekomen van de match tegen Ajax?
Gert Verheyen (GV): “Ik denk dat we positief kunnen terugblikken. Ajax Amster-dam is een goeie ploeg, een grote naam in Europa. En als je die achter u kunt houden in een topcompetitie als de Champions League is dat heel goed. Maar ook op de wedstrijd zelf kunnen we tevreden zijn. Het was één van onze beste matchen, samen met ons duel tegen Borussia Dortmund & onze uitmatch tegen AC Milaan.”
En nu met een tevreden gevoel naar de Uefacup? Want ik las onlangs dat je dat verkoos boven de Champions League?
GV:“Nee, ik heb het niet liever dan de CL. Da’s ook weer zo een staaltje journalistiek, waarbij uw woorden compleet verdraaid worden. Ik had gezegd dat ik niet teleurgesteld zou zijn wanneer we Uefacup zouden spelen, maar natuurlijk had ik liever nog een ronde verder gespeeld in de CL. Dat is iets helemaal anders natuurlijk, ik zou trouwens niet weten waarom ik nee zou zeggen tegen ontmoetingen met Real Madrid of Manchester United.”
“Maar Uefacup is dus ook mooi, als je het puur realistisch bekijkt, hebben we daarin zelfs meer kans om verder te geraken dan bij de CL. Dat heeft de loting trouwens ook bewezen, want anders moet je tegen topploegen als Arsenal, terwijl we het nu moeten opnemen tegen het Hongaarse Debrecen en das toch een groot verschil.”
Hoe schat je de verdere kansen in voor Club? Als killer van CL-winnaar Milan moeten deze twee matchen toch louter een formaliteit zijn?
GV: “Een formaliteit zou ik nu niet durven zeggen, in voetbal weet je nooit… Maar gezien onze voorbije prestaties, waarbij we bewezen mee te kunnen met de Europese subtop, zouden we toch voorbij zo’n ploeg moeten gaan. Het zou heel dom zijn, uit de CL komende, om het te laten liggen tegen een ploeg als Debrecen.”
Toch niet liever een meer klinkende naam gehad? Of het Noorse Valerengen, zoals bepaalde medespelers?
GV: “Niet echt nee. Ik sta daar op voorhand nooit echt bij stil, je kan er namelijk toch niks aan veranderen. Het is nu Debrecen geworden, maar het mocht evengoed Valerengen zijn, want ik kan er inkomen dat het voor Bengt Saeternes & Rune Lange wel een unieke gelegenheid zou zijn (beiden zijn, net als trainer Trond Sollied afkomstig uit Noorwegen, bl). En wat de topteams betreft, die zullen we in de 1/8 finales wel treffen.”
Als je die 1/8 finales haalt, want het is al weer 9 jaar geleden dat Club nog eens Europees speelde na de winterstop.
GV: “Das inderdaad al een hele tijd geleden ja (denkt na). Moet tegen Chelsea geweest zijn. In mijn twaalf jaar bij Brugge was dat mijn eerste Europese campagne. Ondertussen zijn de tijden natuurlijk veranderd, en is ook de ploeg niet meer dezelfde. Ik heb er dan ook vertrouwen in dat we doorstoten naar die 1/8 finales.”
Blijkbaar was het nog niet lang genoeg geleden, want de eerste match blijf je alvast aan de kant door een gele kaart.
GV: “Tja, das jammer natuurlijk, maar het was in ieder geval lang genoeg! Maar das eigen aan het voetbal, dat je af en toe een kaart pakt. Als je lange tijd op zo’n hoog niveau speelt, staan de zenuwen al eens gespannen, zeker op het einde van een wedstrijd. Dan slaat de vermoeidheid toe en denk je niet meer zo helder.”
Je haalde het daarnet zelf al aan, je speelt reeds 12 jaar voor Club. Geen spijt dat je niet naar het buitenland bent getrokken?
GV: “Nee, ik ben heel tevreden met mijn carrière. Op een gegeven moment had het er helemaal anders kunnen uitzien, er was een mogelijkheid dat ik vertrokken was naar Engeland, maar ik ben heel content dat ik gebleven ben. Zeker met de voorbije 2 Europese campagnes.
Was je naar Ipswich getrokken, dan had je Europees voetbal kunnen vergeten. Meer nog, dan zat je te spelen in de First Division (de Engelse 2e klasse, bl).
GV: “Dat bewijst dat elke transfer opnieuw een gok is. Dat je nooit echt weet wat nu de beste keuze is. Achteraf kan je nu wel stellen dat het goed was te blijven, want Ipswich speelt nu inderdaad op een lager niveau. Maar anderzijds was het ook een risico om mijn contract hier te verlengen, omdat niemand wist in welke richting Club zou evolueren.”
Je hebt kennelijk beter gegokt dan bv. Bart Goor bij Hertha Berlijn of Wesley Sonck bij Ajax Amsterdam, die hun Europese verlangens opnieuw onbevredigd zien.
GV: “In dat opzicht wel ja, we kunnen zeker niet klagen bij Brugge. Maar het gaat natuurlijk niet alleen daarom, er zijn zoveel aspecten die spelen bij een beslissing om naar het buitenland te trekken.”
Financiële aspecten?
GV: “Natuurlijk. Als spelen in het buitenland geen financiële surplus zou opleveren, zouden er niet veel die stap zetten, dan bleven ze allemaal wel hier. Zeker als je, zoals in mijn geval, de 30 gepasseerd bent, moet je aan je toekomst denken. Dan begint het financiële een erg belangrijke rol te spelen.”
Je bent inderdaad de ouderdomsdeken van Club aan het worden, zeker wanneer Dany Verlinden er na dit seizoen mee ophoudt. Heb je de dromen die je als jonge speler had, kunnen waarmaken?
GV: “Toch wel, hoewel ik nooit geen dromer ben geweest. Ik heb nooit de wens gekoesterd om bij een bepaalde club te spelen. In mijn carrière heb ik telkens de kansen gegrepen die mij geboden werden en nooit echt vooruit gekeken.”
Je had als 10-jarige snaak geen echt idool, geen groot voorbeeld waar je naar uitkeek?
GV: “Niet bepaald nee. Ik was ook helemaal niet voetbalgek toen ik klein was. Ik speelde het wel vaak én graag ook, dat zeker, maar het beheerste niet mijn hele leventje. Steevast elke match op TV volgen, en er alles over lezen in kranten en tijdschriften was niet aan mij besteed. Ook mijn kamer hing niet vol met posters van een bepaalde topspeler.”
“Zonder financiële surplus zouden er niet veel naar het buitenland gaan. Dan bleven ze allemaal wel hier natuurlijk”
Na het WK 2002 bent u gestopt als Rode Duivel. Nog geen spijt gehad van deze beslissing?
GV: “Nee, zeker niet. Ik heb een prachtige tijd beleefd bij de nationale ploeg. En ben heel blij dat ik die heb kunnen afronden met een prachtig WK. Maar de tijd was rijp om de jeugd een kans te geven bij de Rode Duivels, vooral dan met het oog op het WK 2006 in Duitsland. Zelf kan ik me nu volop concentreren op mijn laatste jaren bij Club Brugge.”
Wat vind je van de groep waarin België ondergebracht is voor de kwalificatie?
GV: “Toch niet zo’n makkelijke groep. Ik hoor her en der dat we moeten gaan voor de 1e plaats, maar het is helemaal niet zo makkelijk om u te plaatsen voor zo’n wereldkampioenschap. Dat hebben we nu ook weer kunnen vaststellen bij de kwalificatie voor Euro 2004, waarbij we nipt strandden op de 3e plaats.
Ik denk dat we het nog knap lastig kunnen krijgen tijdens de kwalificatie. Vooral ploegen uit die zogenaamde ‘kleine landen’ worden alsmaar beter en beter, en kunnen wel eens voor een verrassing zorgen. “
Je haalde het net zelf aan; je bent bezig met uw laatste jaren bij Club Brugge. Al toekomstplannen in gedachten?
GV: “Ik hoop nog een paar jaren, tot juni 2006, op dit niveau te kunnen spelen. En dan zal het mooi geweest zijn. Ik ben er nog niet echt uit of ik daarna wel in het voetbal wil verdergaan. Dat hangt natuurlijk ook af van de kansen die je krijgt, gesteld dat je ze krijgt. Want in het voetbalmilieu zijn de plaatsen nu eenmaal zeer duur.”
Naast het veld steun je al een aantal jaar actief de Damiaanactie. Misschien ligt daar een nieuwe carrièrewending?
GV: ”Da’s inderdaad een wereld die compleet haaks staat op de glamour van het profvoetbal. Maar het bewijst dat profvoetballers met meer bezig zijn dan enkel geld verdienen en status verwerven. Ik doe het alvast heel graag, en ben ergens wel fier dat ik mij daar kan voor inzetten. Ik hoop dan ook dat ik daar nog een hele tijd mee kan doorgaan, ook na mijn contract hier. En wie weet ja, ligt daar een nieuwe uitdaging.”
Een andere uitdaging schuilt misschien in de opleiding van de derde generatie Verheyen, na uzelf en uw vader?
GV: “Toch niet, geen van mijn 3 kinderen voetbalt op dit moment. Ze mogen gerust, maar ze hebben momenteel meer oog voor andere sporten als tennis & hockey. Zolang ze maar sportief zijn, ben ik al meer dan tevreden.”
